1. Η μαγειρική ως ηγεμονικό τηλεπροϊόν είναι το πορνό της εποχής της φτώχειας. Ποια Τζούλια; Χοιρινά, φρικασέ, σούπες, σαλάτες, ψάρια και πουλερικά, όλα στα κάρβουνα. Ο τενεκές λάδι της κατοχής, η φιγούρα του μαυραγορίτη που εξαγοράζει τη σαρκική απόλαυση με λίγο βούτυρο, παραμονεύουν ήδη πίσω απ’ τις κουρτίνες.

2. Η κουζίνα είναι εστία. Η εστία είναι το εντός. Το εντός δεν είναι εκτός. Δεν είναι στον δρόμο. Είναι η επικράτεια της αγίας οικογένειας. Οι ατμοί της κατσαρόλας γίνονται κουρτίνα πίσω απ΄την οποία κρύβεται ο εξαχρειωμένος πυρήνας του ελληνικού μικροαστισμού, ασφαλής για λίγο τόσο από εργοδότες όσο και από μετανάστες.

3. Κάθε ανεπίλυτη κρίση παράγει μια εκ νέου συντηρητικοποίηση του διαχωρισμού εργασίας με βάση το φύλο. Γιατί πρόκειται, στο κάτω-κάτω, ίσως για τον πρωταρχικό ιστορικά τύπο διαχωρισμού εργασίας. Μην σου κάνει λοιπόν εντύπωση που στην ερώτηση “έξοδος ή όχι από την ευρωζώνη;” η απάντηση της μαγειρικής ως ιδεολογίας είναι “γυναίκες, γυρίστε στην κουζίνα! Ποιος θα περιθάλψει τόσα σακατεμένα εγώ όταν γυρίζουν από την εμπόλεμη ζώνη της αγοράς αν όχι τα χρυσά σας χεράκια;”

4. Το όνειρο πίσω απ’ την μαγειρική ως τέχνη είναι το όνειρο της μεταμόρφωσης της ύλης χωρίς την μεταμόρφωση της κοινωνίας. Αν και δεν μπορείς να εξασφαλίσεις ότι θα έχεις δουλειά, περίθαλψη ή αξιοπρέπεια αύριο, ξέρεις ωστόσο τι θαύματα μπορείς να κάνεις με μια σκελίδα σκόρδο, μια πρέζα κανέλα και λίγη υπομονή πάνω από σιγανή φωτιά;

5. Η μαγειρική ως ιδεολογία είναι η φαντασίωση του ελέγχου πάνω στο input, της δύναμης να ρυθμίσεις και να ελέγξεις τι μπαίνει μέσα σου. Εξόχως σημαντική πηγή ψυχικής αναπλήρωσης για εποχές όπου διαπερνάσαι διαρκώς από πράγματα που δεν μπορείς να ελέγξεις: άγχος, αγωνία, ενοχή, ανασφάλεια, φόβο, θυμό, ματαίωση, αίσθημα εξαπάτησης.

6. Η μαγειρική ως ιδεολογία είναι η επιστροφή στον υλισμό χωρίς τη διαλεκτική του πρόσβαση στη χειραφέτηση του πνεύματος. Γαστρονομικός υλισμός: η αποπολιτικοποιημένη εκδοχή της ανάγκης για επιστροφή στα βασικά, για αποκήρυξη του ψέμματος του ύστερου αστικού εποικοδομήματος. Ο υλισμός χωρίς Ιδέα εξυμνεί την αποκήρυξη της πεινασμένης για ζωή σελίδας για χάρη της καλοζωίας που υπόσχεται η λαδόκολλα.

Πηγή: radicaldesire.blogspot.com