Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες σήμερα, απέναντι στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, επιχειρούν να αντιδράσουν, επιβάλλοντας, μεταξύ άλλων αποφάσεων, σειρά κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας. Η αποτελεσματικότητά τους μένει να διαπιστωθεί.

Αν όμως κρίνουμε από τις συνέπειες εκείνων που επιβλήθηκαν στη Μόσχα το 2014, μετά από την προσάρτηση της Κριμαίας, από τις ΗΠΑ, την ΕΕ καθώς άλλες χώρες (Νορβηγία, Αυστραλία, Ελβετία, Ιαπωνία, κ.α.), σε συνδυασμό με τα αντίμετρα, με τα οποία απάντησε η Ρωσία, δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι αισιοδοξίας.

Όπως σημείωνε ο πρέσβης Idriss Jazairy, ειδικός εισηγητής του Συμβουλίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ, στην έκθεσή του, που δημοσιοποιήθηκε το 2017, σχετικά με τις επιπτώσεις των κυρώσεων αυτών στη ρωσική κοινωνία, αυτές καταβαράθρωσαν τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Ο έμπειρος πρέσβης σε επιτόπια έρευνά του, τον Απρίλιο του 2017, συγκέντρωσε τα στοιχεία της έκθεσης με τίτλο “ο αρνητικός αντίκτυπος των μονομερώς περιοριστικών μέτρων στα ανθρώπινα δικαιώματα”, μέσα από συναντήσεις με υψηλόβαθμους αξιωματούχους, επιχειρηματίες, πανεπιστημιακούς, εκπροσώπους της κοινωνία των πολιτών.

Στόχος ήταν “η εξέταση του αν και σε ποια έκταση η διατήρηση ή η εφαρμογή των μονομερώς περιοριστικών μέτρων εμποδίζει την πλήρη υλοποίηση των δικαιωμάτων που προωθεί η Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και άλλα διεθνή εργαλεία ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κυρίως το δικαίωμα των ατόμων και των λαών στην ανάπτυξη”.

Το βασικό εύρημα της Έκθεσης αφορά στην κατακόρυφη αύξηση των ανθρώπων που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας (τα 10.000 ρούβλια). Ο αριθμός τους, που, όπως τονίζεται, “με ελάχιστες εξαιρέσεις, έπεφτε από το 1992, αυξήθηκε από τα 15.5 εκατομμύρια το 2013 στα 19.8 εκατομμύρια το 2016, ή το 13.5% του συνόλου του πληθυσμού”. Μεταξύ των πιο ευάλωτων που επλήγησαν περισσότερο, ήσαν τα παιδιά ηλικίας από 7 ως 16 ετών, εργαζόμενες γυναίκες και συνταξιούχοι.

Συνολικά οι κυρώσεις, τρία χρόνια μετά από την επιβολή τους, είχαν οδηγήσει σε υποχώρηση του επιπέδου ζωής των πιο αδύναμων κοινωνικών ομάδων, πλήττοντας το δικαίωμά τους στην ανάπτυξη. Για το λόγο αυτό ο εισηγητής πρότεινε την επαναξιολόγησή τους…

Σήμερα μπορεί οι κυρώσεις να είναι διαφορετικές, ο δηλωμένος στόχος τους παραμένει ο ίδιος. Το ζήτημα είναι το κατά πόσο οι σημαντικές διαπιστώσεις της έκθεσης του ΟΗΕ το 2017, για την αποφυγή των ακούσιων επιπτώσεων σε βάρος εκείνων που είναι αθώοι του αίματος, έχουν ληφθεί υπόψη από τους εμπνευστές των κυρώσεων – τις ηγεσίες των ΗΠΑ και της ΕΕ…

ΥΓ: Η Έκθεση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ επιβεβαιώνει το γνωστό, ότι δηλαδή το βαρύτερο τίμημα είτε των μαχών είτε των κυρώσεων, το πληρώνουν οι πιο αδύναμοι. Εκείνοι ακριβώς που δεν ευθύνονται.