Το λέμε τώρα που είναι νωρίς. Μπορεί ο Γιώργος Παπανδρέου να είναι εννιά μονάδες πίσω από το Νίκο Ανδρουλάκη. Μπορεί ο 42χρονος κρητικός να κουβαλάει αέρα ανανέωσης, αν και κανείς δεν ξέρει τις θέσεις του. Άλλωστε οι απαντήσεις του είναι τόσο αόριστες που δεν μπορείς να πιαστείς από πουθενά. Για πολλούς αυτό είναι πλεονέκτημα. Διότι έτσι εξακολουθεί να φέρει το πιστοποιητικό πολιτικής αθωότητας : δεν έχει αναμειχθεί σε τίποτα ανθυγιεινό και «προτιμώ να μην ξέρει μερικά ή να μην έχει αποφασίσει για άλλα, από το να είναι συνένοχος». Τότε; Τότε και παρ όλ΄αυτά ο Γιώργος μπορεί να κερδίσει. Γιατί;

Είναι τρεις παράγοντες που πρέπει να συνεκτιμήσουμε :

1. Το όνομα εξακολουθεί να είναι ισχυρότατο όπλο και οι συνειρμοί να οδηγούν σε μια λύση Παπανδρέου απέναντι σε ένα πρόβλημα Μητσοτάκη. Πολύς κόσμος που δεν το λέει ανοιχτά γιατί «δεν είναι της μόδας», αφού τώρα μόδα είναι ο Ανδρουλάκης, πιστεύει (και με αυτό το κριτήριο θα ψηφίσει) ότι «οι Μητσοτάκηδες μόνο τους Παπανδρέου φοβούνται». Ακόμα και αν από τον συγκεκριμένο Παπανδρέου λείπουν πολιτικά χαρακτηριστικά των δύο προηγούμενων που διετέλεσαν πρωθυπουργοί.

2. Έρπει τις τελευταίες μέρες μια επικίνδυνη και ανθυγιεινή φήμη μέσα στο ΠΑΣΟΚ για τον Ν. Ανδρουλάκη. Ότι οικογενειακώς συνδέεται με την οικογένεια Σημίτη. Άρα και ο θέσεις του διαπνέονται από εκσυγχρονιστικές λογικές, τέτοιες που για όσους ξέρουν καλά από ΠΑΣΟΚ ενοχοποιούνται ως η καταστροφή του κόμματος. Όσοι (και δεν είναι λίγοι) καλύπτονται από αυτό το επιχείρημα εν μέρει αθωώνουν τον Γ. Α. Παπανδρέου αφού παρέλαβε το 2009 ένα διαλυμένο κόμμα από τους εκσυγχρονιστές, υπονομεύτηκε, ανατράπηκε στην ουσία από τους Λοβέρδο-Βενιζέλο και παρέδωσε το 2011 κόμμα και εξουσία.

3. Ο Γ.Α.Π. «πρέπει να έχει μια ακόμα ευκαιρία». Η περίοδος 2009-2011 ήταν καταστροφική αφού η χώρα σύρθηκε στον δουλικό δανεισμό και την εξάρτηση από το ΔΝΤ και ο Γιώργος δεν μπόρεσε να το αποτρέψει. Πέρασαν δέκα χρόνια και βλέπει αλλιώς τα πράγματα. Απλοϊκό; Ναι. Αλλά ποιος είπε ότι οι εκλογές (και κυρίως οι εσωκομματικές) γίνονται με  recherché κριτήρια;

Στα προηγούμενα να προσθέσουμε κι ένα (χωρίς μεγάλη αξία πάντως αφού το χρησιμοποίησε και ο Α. Λοβέρδος ανεπιτυχώς) επιχείρημα. Όμως το χρησιμοποιεί και ο Γιώργος: Ότι αν εκλεγεί ο ευρωβουλευτής Ανδρουλάκης το κόμμα θα είναι χωρίς αρχηγό αφού δεν θα είναι εκεί να αντιμετωπίσει τον Μητσοτάκη στη Βουλή. Έωλο, διότι δεν είναι αυτό που λείπει από το ΠΑΣΟΚ.

Λέγεται επίσης ότι η στήριξη Λοβέρδου στον Ανδρουλάκη ενισχύει τις υποψίες εκείνων που συνδέουν τον κρητικό ευρωβουλευτή με το σημιτικό μπλοκ. Όμως ο Α. Λοβέρδος δεν θα μπορούσε ποτέ να προσφέρει στήριξη στον Γ. Α. Παπανδρέου αφού του χρεώνει τα πάντα για την είσοδο της χώρας στην περιπέτεια του δανεισμού. Βέβαια θα μπορούσε να μην κάνει δήλωση υπέρ κανενός. Αλλά αυτό δεν συνέβη…