[…] Αυτό όλο που έγινε, δεν είναι ένας οργανωμένος φασισμός, όπως είπαν πολλοί. Είναι μια αλαλούμ κατάσταση, η οποία γύρισε μπούμερανγκ τώρα. Βλέπουμε τα κόμματα, οι εφημερίδες, να παίρνουν θέση σαφέστατα εναντίον τους. Δεν το καταλαβαίνουν. Λένε, οι αστοί, θα πάρουν θέση εναντίον μας…
Μάλλον μιλάμε για παραλογισμό, και όχι για οργανωμένο φασισμό. Για να μη πω, όπως λέει και ένας φίλος μου, για… μπάχαλο.” Ο σκηνοθέτης, της παράστασης “Ιερή πόρνη”, Γιάννης Σολδάτος, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη για το tvxs.gr, εξηγώντας από την πλευρά του, την απόφαση της συνέλευσης του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου «Εμπρός» να εμποδίσει να ανέβει η τελευταία παράσταση του έργου.

Ads

Η ιστορία αυτή, ήταν πάρα πολύ ήρεμη, απλώς πήρε ανεξήγητα μια διάσταση, την οποία δεν την καταλαβαίνω καθόλου. Και στο τέλος, αναγκάζομαι να πω, ότι μάλλον αμυαλιά και επιπολαιότητα, μπορώ να χαρακτηρίσω όλο αυτό που κάναν αυτά τα παιδιά.

Δεν μπορώ να συνταχτώ με τις εφημερίδες και με τις ανακοινώσεις, και με όλους αυτούς που μιλάνε για φασισμούς και ολοκληρωτισμούς, και τέτοια πράγματα. Μου φαίνονται υπερβολικά.

Εκείνη τη στιγμή, προσπάθησαν να κάνουν μια επίδειξη εξουσίας, όντας εναντίον κάθε εξουσίας οι ίδιοι, προσπάθησαν να κάνουν επίδειξη ιδιοκτησίας, όντας εναντίον της ιδιοκτησίας οι ίδιοι, καταστρατηγώντας και τους ίδιους τους στόχους τους, γιατί υποτίθεται ότι εκεί όποιος θέλει μπαίνει και εκφράζεται ελεύθερα, κλπ. κλπ..

Ήταν20- 25 άτομα. Μετά, όμως όταν ήρθαν και οι θεατές –γιατί όποιος θέλει μπαίνει μέσα στη συνέλευση-, έγινε μια άλλη συνέλευση –υποτίθεται- που ήταν 50 άτομα. Πετάξαν ένα θίασο έξω, απλά και μόνο επειδή είδαν μια συνέντευξή μου, επειδή εκφράστηκα ελεύθερα, δημόσια, σε μια εφημερίδα, και έκανα τις τοποθετήσεις μου πάνω σε κάποια ζητήματα του κινηματογράφου.

Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι τους πείραξε. Ακόμα και στη σημερινή ανακοίνωσή τους που ανάρτησαν στο σάιτ τους, δεν καταλαβαίνω. Λένε επειδή είμαι συστημικός. Εντάξει. Όταν λένε συστημικός δεν καταλαβαίνω τι εννοούνε. Επειδή μίλαγα με τον υπουργό; Μα το ξέραν από την πρώτη στιγμή, και πολύ νωρίτερα και τους είπα, και ποιες είναι οι συζητήσεις και για ποιόν λόγο μιλάω.

Κατά συνέπεια, έγινε αυτό την τελευταία στιγμή, επειδή έδωσα συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία, και είπα τη γνώμη μου, ότι το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, έτσι όπως είναι πρέπει να κλείσει. Η γνώμη μου είναι αυτή. Ούτε εντολή έδωσα, ούτε τίποτε.

Και εξηγώ και τους λόγους: Ότι όπως είναι σήμερα, πρέπει να κλείσει και να ανοίξει ένα άλλο. Εδώ και 4 χρόνια, δεν έχει κάνει τίποτα το ΕΚΚ. Δεν έχει δώσει ούτε δραχμούλα στην παραγωγή ταινιών. Επιτέλους, να βρεθεί ένας τρόπος, από αυτά τα λίγα χρήματα που υπάρχουν, να πηγαίνουν και κάποια στην παραγωγή! Δεν ήταν τίποτε παράλογο, αυτό.

Αλλά και παράλογο να ήταν, και ότι και να έλεγα, από τη στιγμή που βγήκα δημόσια σε μια εφημερίδα και είπα την άποψή μου, αυτό σημαίνει, ότι πας το βράδυ εκεί, και είναι μια ομάδα των συντελεστών της παράστασης, που αποτελείται από δέκα άτομα , εκ των οποίων οι επτά είναι άνεργοι, και στο τέλος κάθε παράστασης βγάζουν ένα κουτί που ότι θέλει ο καθένας ρίχνει, και μαζεύονται 40-50 ευρώ, για να πάρει ο καθένας από 10 ευρώ το πολύ, και τους πετάς έξω;
 
Θα μπορούσαν, έστω, αν κι αυτό είναι αδιανόητο, αλλά εν πάσει περιπτώσει, να μου πούνε μην μπαίνεις μέσα, διότι εδώ είναι ένας χώρος, που μας προσβάλετε και δεν θέλουμε να παραβρεθείτε στην παράσταση; Θα μπορούσα να τους πω, και τους το είπα: Να βγω; Να φύγω, εγώ, αφού είμαι εγώ ο ενοχλητικός; Όχι, να φύγει όλη η παράσταση! Μα, οι άλλοι εννιά τι τους φταίνε; Δεν έχουν καμία σχέση με τις δηλώσεις μου, ούτε με τίποτε!
 
***
Μέσα σε αυτή την αυτοδιαχειριζόμενη ομάδα, δεν είναι όλοι άνεργοι, ούτε είναι όλοι ηθοποιοί. Υπάρχουν και εργαζόμενοι, και μάλιστα κατά καιρούς τους έκανα πλάκα και τους έλεγα αναρχοαυτόνομους, και μου έλεγαν ούτε αναρχικοί ούτε αυτόνομοι είμαστε, οτιδήποτε θέλεις είναι εδώ μέσα μου έλεγαν, οτιδήποτε.

Τους έλεγα, και φασίστες; Μου έλεγαν, δεν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις φράσεις, αλλά εμείς δεν έχουμε διακρίσεις, όποιος θέλει μπαίνει, εκφράζεται, λέει τη γνώμη του, κλπ.

Δεν μπορείς να τους χαρακτηρίσεις τίποτα όλους αυτούς. Είναι λαός. Ελληνικός λαός.

Και δεν βγάζουν εισητήρια. Για να βγάλεις εισητήριο πρέπει να έχεις να κόψεις αποδείξεις, κλπ. Δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα.

Οι ίδιοι δεν παίρνουν λεφτά από τις παραστάσεις, οι ηθοποιοί τα παίρνουν. Αλλά, εάν θέλουν, έχουν ένα καπέλο, και έχουν ένα μπαρ που δίνουν κρασάκι, και όποιος θέλει, και αν θέλει, για τα ποτά που παίρνει, ρίχνει κάτι μέσα. Και μ’ αυτά που μένουν, πληρώνουν το ρεύμα, και κάποια έξοδα.
 
Όλο αυτό το διάστημα η συνεργασία μας ήταν μια χαρά. Και μου άρεσε και το κλίμα τους, και λέγαμε ότι το χειμώνα θα είμαστε εκεί, κλπ..  Δεν κατάλαβα, πως, εκείνη τη στιγμή, τους έκατσε ανάποδα και τι επίδειξη δύναμης πήγαν να κάνουνε.

Δεν μπορώ να καταλάβω, όταν έχεις από κάτω 150 θεατές, και έχεις και 10 ηθοποιούς, πώς βγαίνουν 25 άτομα και λένε… Δηλαδή, ο τίτλος που μπήκε  στην Ελευθεροτυπία, ήταν: «Εμπρός», έξω! Είναι ανατριχιαστικός. Αποφασίζω, διατάζω, εμπρός, έξω!

 
***
Στην ανακοίνωσή τους, λένε ότι τους δημιουργούσαν προβλήματα… Δεν τους δημιουργούσαν προβλήματα. Κάποιος από τους ηθοποιούς μας είναι λίγο οξύθυμος, αλλά πολύ λιγότερο από πάρα πολλούς από αυτούς.

Στις συνελεύσεις τους, όποιος μπαίνει συμμετέχει. Είπαμε να συμμετέχουμε και μεις. Κάποιος από τους ηθοποιούς μας, είπαν, όταν ανέβαζαν φωνή, ανέβαζε κι αυτός τη φωνή. Δεν έκανε τίποτα παραπάνω από κάποιους. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, μπορούσαν να του πουν, εντάξει, σταμάτα, κόφ ‘το, σκάσε!

Αυτές είναι αλλόκοτες καταστάσεις. Όταν ήταν και οι θεατές, είπαν να το συζητήσουμε όλοι μαζί, και 50 άτομα θέλαν να γίνει η παράσταση και 20 δεν θέλανε. Α, δεν είσαστε εσείς, λέει, είμαστε εμείς, οι οποίοι δουλέψαμε γι’ αυτό, άρα έχουμε περισσότερα δικαιώματα, και ιδιοκτησιακά πια, είναι δικό μας, και σας βγάζουμε έξω, ας είστε περισσότεροι.
 
Από τη στιγμή όμως που μπαίνουν τέτοια θέματα, αρχίζεις και φεύγεις από τους στόχους σου, που λες ότι δεν υπάρχει ιδιοκτησία, κι ότι είναι όλα ανοιχτά σε όλους.
 
***
Από την πρώτη μέρα που πήγα εκεί πέρα, μου έδωσαν κλειδί. Μου είπαν ότι ώρα θέλεις μπαίνεις. Και πράγματι. Επειδή όλη μέρα μπαινοβγαίνανε, για να μην συγκρούομαι μαζί τους, έκανα τις πρόβες μου μία – δύο η ώρα τα μεσάνυχτα. Και ήταν όλοι ευχαριστημένοι.

Δεν κατάλαβα τι λειτούργησε εκείνη τη στιγμή. Δηλαδή, είδαν την συνέντευξη, και παίχτηκε ένα παιχνίδι λάθος από μεριά τους.

Και το φοβάμαι πολύ αυτό το παιχνίδι. Όπως γράφτηκε και χτες, καταλλάβατε ένα χώρο δημόσιο, και ο Δένδιας με τον Τζαβάρα, κάνουν τα στραβά μάτια -και καλά κάνουν- για να σας αφήσουν να εκφράζεστε ελεύθερα. Τώρα, όμως, το κάνατε μικρομάγαζο, και βγάζετε τον κόσμο έξω…

Φοβάμαι δηλαδή, ότι μπορεί μετά από ένα – δυο μήνες –γιατί τώρα δεν θα κάνει κανείς τίποτα από όλα αυτά που λέμε σύστημα-, όταν θα μπει εκεί μέσα κάποιος, ο δήμαρχος, ο υπουργός, και θα τους πετάξει έξω, θα βγούνε και θα πούνε, μα εδώ τον κάναμε ελεύθερο χώρο. Και δεν θα τους υποστηρίξει κανένας. Δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό. Δηλαδή, αρχίζουν να παίζουν παιχνίδια εκεί μέσα, σταλινικοεξουσιαστικά.
 
***
Αυτοί, με βάφτισαν συστημικό, ξαφνικά, έτσι. Δεν θέλουν να κάνουν κανένα διάλογο μαζί μου. Δεν θέλουν να κάνουν διάλογο, με έναν συστημικό – απ’ ότι λένε.
 
***
Την ιστορία μου την ξέρει, ο πάσα εις. Αν είμαι εγώ συστημικός; Συστημικοί είναι αυτοί! Δηλαδή, το σύστημα δεν έχει ανάγκη εμένα.

Από τη δεκαετία του ’70, δήλωσα αναρχικός, και έχω μια βαθιά αναρχική ιδεολογία μέσα μου εναντίον της εξουσίας.

Ζω, όμως, υπάρχω και κινούμαι μέσα σε έναν αστικό χώρο, σέβομαι τους αστικούς νόμους, σέβομαι το Σύνταγμα, και πιστεύω σε μια δική μου ιδεατή αναρχία.

Εμένα δεν με έχει ανάγκη το σύστημα, γιατί είμαι στο περιθώριο του συστήματος. Κάνω αυτά που κάνω. Αυτούς, έχει ανάγκη το σύστημα. Γιατί αν δεν υπάρχουν αυτοί, δεν μπορεί το σύστημα να επιβιώσει. Και τους εκμεταλλεύεται το σύστημα, γιατί λέει: Να, ποιοι είναι ο εχθρός. Εγώ πιστεύω ότι μπορεί να βγάλει ανακοίνωση και η Χρυσή Αυγή, και να πει, αυτοί κατεβάζουν παραστάσεις, εμείς δεν κατεβάζουμε.
 
***
Αυτό όλο που έγινε, δεν είναι ένας οργανωμένος φασισμός, όπως είπαν πολλοί. Είναι μια αλαλούμ κατάσταση, η οποία γύρισε μπούμερανγκ τώρα. Βλέπουμε τα κόμματα, οι εφημερίδες, να παίρνουν θέση σαφέστατα εναντίον τους. Δεν το καταλαβαίνουν. Λένε, οι αστοί, θα πάρουν θέση εναντίον μας…

Μάλλον μιλάμε για παραλογισμό, και όχι για οργανωμένο φασισμό. Για να μη πω, όπως λέει και ένας φίλος μου, για… μπάχαλο.

***
Κάποια στιγμή η βλακεία και η αμυαλιά, μπορούν να γίνουν πιο επικίνδυνες κι απ’ τον φασισμό, που τον βλέπεις και τον πολεμάς. Αλλά αυτές, ούτε να τις δεις ούτε να τις πολεμήσεις μπορείς. Ούτε καταλαβαίνουν τι λες…-