Το πρώτο βολικό, για τους ενόχους του εγκλήματος των Τεμπών, ψέμα είναι ότι στο σταθμό Λάρισας λειτουργούσε την εποχή που έγινε το δυστύχημα η τηλεδιοίκηση.

Αυτό είναι βολικό για τους υπευθύνους για την ασφάλεια των σιδηροδρομικών μεταφορών επιχείρημα, γιατί τους αθωώνει, επιρρίπτοντας το σύνολο της ευθύνης στον σταθμάρχη.

Είναι όμως και ψέμα, γιατί όπως γρήγορα έγινε γνωστό η τηλεδιοίκηση στο σταθμό της Λάρισας δεν λειτουργούσε ήδη από το καλοκαίρι του 2019, όταν κάηκαν τα καλώδια του συστήματος και δεν ενδιαφέρθηκε κανείς έκτοτε να τα αντικαταστήσει.

Μια πραγματικότητα που ρίχνει βαριές ευθύνες προς πολύ συγκεκριμένες κατευθύνσεις…

Αξιοποιώντας την επικοινωνιακή της υπεροπλία με σκοπό τη δημιουργία ψευδών εντυπώσεων, ότι δήθεν η τηλεδιοίκηση λειτουργούσε κανονικά την ώρα του δυστυχήματος, η κυβέρνηση έστειλε υφυπουργούς στη Λάρισα για να διαβεβαιώσουν αναληθώς, σε στημένες εκπομπές, ότι η τηλεδιοίκηση δήθεν λειτουργούσε.

Αλλά βέβαια, όπως όλα τα θαύματα, έτσι και αυτό, δεν κράτησε ούτε τρεις μέρες…

Η κυβέρνηση επιχείρησε, ατυχώς τελικά, να επενδύσει στη δημιουργία ψευδών εντυπώσεων για την ύπαρξη τηλεδιοίκησης γιατί γνώριζε καλά ότι αυτή είναι μια πολύ σημαντική ασφαλιστική δικλείδα, η λειτουργία της οποίας θα αθώωνε τους υπευθύνους για την ασφάλεια των μεταφορών.

Αφού αν η τηλεδιοίκηση λειτουργεί, αποτρέπει τη μετωπική σύγκρουση δυο αμαξοστοιχιών που κινούνται αντίθετα στην ίδια γραμμή. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι όπως έγινε γνωστό και σε πρόσφατο, λίγους μήνες πριν, παρολίγον σιδηροδρομικό ατύχημα στην ίδια περίπου περιοχή, οι μηχανοδηγοί συνεννοήθηκαν τελικά με τα κινητά τους τηλέφωνα και απετράπη η σύγκρουση, επειδή ακριβώς δεν λειτουργούσε η τηλεδιοίκηση.

Το δεύτερο βολικό, για τους υπευθύνους για την ασφάλεια των σιδηροδρομικών μεταφορών, ψέμα αφορά στην επίρριψη του συνόλου της ευθύνης, από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, στον μοιραίο σταθμάρχη.

Ένα ψέμα που, όπως και το προηγούμενο για την τηλεδιοίκηση, δεν το ανακάλεσε ο πρωθυπουργός στην προχτεσινή του συνέντευξη…

Όχι, βέβαια, ότι ο ελάχιστα σχετικός με το αντικείμενο του σταθμάρχη υπάλληλος, ο οποίος είχε προσληφθεί με κυβερνητικό ρουσφέτι χωρίς να διαθέτει ούτε τις απαιτούμενες γνώσεις, ούτε την απαιτούμενη εμπειρία, ούτε καν την ηλικία που προβλέπει ο νόμος για να προσληφθεί σε μια τέτοια θέση, ήταν ό,τι καλύτερο για την ασφαλή κίνηση των τρένων στο σταθμό Λάρισας.

Αλλά η απουσία δεύτερου σταθμάρχη, λόγω δραστικής μείωσης του προσωπικού στο σταθμό, όπως και η μη λειτουργία σειράς ασφαλιστικών δικλείδων που αν υπήρχαν θα ελαχιστοποιούσαν την πιθανότητα ανθρώπινου σφάλματος, μεταθέτει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης στους υπεύθυνους για την ασφάλεια των σιδηροδρομικών μεταφορών.

Ένα τρίτο βολικό ψέμα για την πολιτική ηγεσία του υπουργείου μεταφορών είναι ότι αυτή δεν γνώριζε για τις ελλείψεις στις ασφαλιστικές δικλείδες στο σιδηροδρομικό δίκτυο.

Είναι βολικό, γιατί αθωώνει τους πολιτικούς και πιθανόν και ποινικά υπευθύνους για το έγκλημα.

Και είναι ψέμα γιατί από την πρώτη στιγμή έγιναν γνωστές οι επιστολές τόσο του πρώην διεθύνοντος συμβούλου του οργανισμού σιδηροδρόμων, ο οποίος παραιτήθηκε ένα χρόνο πριν το δυστύχημα ακριβώς επειδή είχε καταγγείλει, χωρίς να εισακουστεί, τις τραγικές ελλείψεις στην ασφάλεια των σιδηροδρομικών μεταφορών, όσο όμως και των μηχανοδηγών που κατ’ επανάληψη είχαν ειδοποιήσει το υπουργείο και τον ίδιο τον υπουργό για την πιθανότητα δυστυχήματος.

Η θεατρική σκηνή, άλλωστε, στη Βουλή λίγες μέρες πριν το τραγικό δυστύχημα, με τον πρώην υπουργό Κ. Καραμανλή να επιρρίπτει ευθύνες σε όσους, ασκώντας κοινοβουλευτικό έλεγχο, ρωτούσαν για την ασφάλεια στους σιδηροδρόμους, αντί να διεξάγει έρευνα για να ανακαλύψει μην τυχόν και έλεγαν αλήθεια, δεν αφήνει περιθώρια για την αθώωσή του.

Ούτε και γι’ αυτό είπε κάτι ο πρωθυπουργός προχτές, παρά μόνο ότι εδώ που έφτασαν για την κυβέρνηση τα πράγματα, είναι έτοιμος να θυσιάσει ακόμη και τον κ. Καραμανλή, προκειμένου να σωθεί ο ίδιος.

Ένα τέταρτο βολικό ψέμα είναι η συστηματική και κατ’ εξακολούθηση απόκρυψη της αλήθειας για την παρέμβαση στην υπόθεση της διαλεύκανσης των συνθηκών του σιδηροδρομικού δυστυχήματος της ευρωπαίας εισαγγελέως, η οποία είχε προτείνει τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής με το ερώτημα της παράβασης του νόμου περί ευθύνης υπουργών.

Μια πρόταση την οποία η κυβέρνηση απέρριψε αναίτια, χωρίς να απολογηθεί ακόμη γι’ αυτή της την πρωτοβουλία. Όταν, μάλιστα, ο πρωθυπουργός δυο χρόνια μετά, εκδηλώνει τώρα την πρόθεση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής…

Ένα τέταρτο βολικό ψέμα στην υπόθεση των Τεμπών είναι ότι ο πρωθυπουργός απέκλεισε σε τηλεοπτική εκπομπή με τον Σταύρο Θεοδωράκη και μάλιστα κατηγορηματικά, την ύπαρξη παράνομου εύφλεκτου φορτίου στην εμπορική αμαξοστοιχία. Εμπιστευόμενος την Ηellenic Train και το Γενικό Χημείο του Κράτους, όπως δήλωσε.

Και είναι βολικό ψέμα, πρώτα γιατί ένας πρωθυπουργός δεν δικαιούται να υποκαθιστά τις ανακριτικές αρχές και να αποκλείει ενδεχόμενα, εμπιστευόμενος υπόπτους διάπραξης σοβαρών αδικημάτων για την ίδια υπόθεση. Και σήμερα, άλλωστε, η Hellenic Train διαβεβαίωσε ότι τίποτε το παράνομο δεν διακινήθηκε στα βαγόνια της εμπορικής αμαξοστοιχίας.

Δεύτερον, είναι βολικό ψέμα γιατί η τεράστια έκρηξη που σκότωσε 30 ανθρώπους που είχαν σωθεί από τη μετωπική σύγκρουση στο δυστύχημα των Τεμπών συνέβη και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Και οπωσδήποτε σε κάτι οφείλεται. Που σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να είναι ούτε οι… μπίρες, ούτε και οι λαμαρίνες τις οποίες ισχυρίζεται η Ιταλική εταιρεία ότι μετέφεραν τα βαγόνια της εμπορικής αμαξοστοιχίας.

Και τρίτον, είναι βολικό ψέμα  γιατί η τρομερή έκρηξη δεν μπορεί να οφείλεται σε λάδια σιλικόνης, όπως κατά τον πρωθυπουργό υποστήριξε το Χημείο του Κράτους. Δεν μπορεί να υπάρχει επιστήμονας που να υποστήριξε μια τέτοια αντιεπιστημονική εκδοχή, όταν είναι γνωστό ότι τα λάδια σιλικόνης δεν είναι εύφλεκτα και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να προκαλέσουν την έκρηξη που αποτέφρωσε επιβάτες και αμαξοστοιχίες.

Το πέμπτο, τέλος, βολικό ψέμα στην υπόθεση των Τεμπών, είναι ότι δήθεν το μπάζωμα έγινε για καλό σκοπό, προκειμένου να αποκατασταθεί άμεσα ο τόπος του δυστυχήματος.

Όμως η απόκρυψη στοιχείων που μαρτυρούν τις συνθήκες που συνέβη ένα σοβαρό σιδηροδρομικό δυστύχημα με 57 νεκρούς δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται επ’ ουδενί σαν καλός σκοπός. Η απόκρυψη στοιχείων εγκλήματος είναι ποινικό αδίκημα που τιμωρείται από το νόμο.

Εντύπωση, άλλωστε, κάνει η σπουδή να μπαζωθεί ο τόπος του εγκλήματος, χωρίς να έχει διεξαχθεί η σχετική έρευνα από τις αρχές και χωρίς καν να έχουν πρώτα απομακρυνθεί τα ανθρώπινα μέλη των θυμάτων. Που βρέθηκαν από τους συγγενείς των θυμάτων πεταμένα χιλιόμετρα μακριά, σε ιδιωτικά οικόπεδα.

Και βέβαια, βολικό για τη συγκάλυψη του εγκλήματος ψέμα είναι και η υπερασπιστική γραμμή που θέλει το μπάζωμα να ήταν απλή μεταφορά του χώματος… παραδίπλα. Γιατί αν ήταν έτσι, ο ανακριτής δεν θα έψαχνε επί 14 μήνες, χωρίς αποτέλεσμα, να βρει τα στοιχεία του δυστυχήματος. Για να τα βρουν, τελικά, οι συγγενείς των θυμάτων που έψαχναν και αυτοί για τα υπολείμματα των δικών τους ανθρώπων.

Η μόνη άβολη αλήθεια είναι αυτή που δεν έχει ειπωθεί ακόμη. Και αφορά σε ένα τριπλό έγκλημα που συνέβη στα Τέμπη.

Το πρώτο έγκλημα αφορά στις τραγικές ελλείψεις σε ασφαλιστικές δικλείδες, που επέτρεψαν στον 21^ο αιώνα, στον αιώνα της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών, να γίνει εφικτό ένα ιδιαίτερα σπάνιο δυστύχημα.

Να συμβεί, δηλαδή, μετωπική σύγκρουση αμαξοστοιχιών, ενώ υπάρχει διπλή σιδηροδρομική γραμμή.

Το δεύτερο έγκλημα αφορά στην προφανή, εξ αιτίας της σφοδρής έκρηξης, μεταφορά παράνομου εύφλεκτου υλικού από την εμπορική αμαξοστοιχία.

Ένα έγκλημα που οδήγησε στην εξαύλωση 30 επιβατών, σύμφωνα με την πραγματογνωμοσύνη, που είχαν σωθεί από τη σφοδρή σύγκρουση.

Και το τρίο έγκλημα, είναι ασφαλώς η εργώδης προσπάθεια συγκάλυψης των δυο προηγούμενων εγκλημάτων.

Η οποία, δυο χρόνια μετά το δυστύχημα, ξετυλίγεται σήμερα μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων μας. Με βολικές διαψεύσεις και καθόλου αθώες αποσιωπήσεις σημαντικών στοιχείων των δυο προηγούμενων εγκλημάτων, προκειμένου να παραμείνουν εκτός κάδρου ευθυνών κυβερνητικά στελέχη.

Και είναι αυτή, η προσπάθεια συγκάλυψης, που ωθεί εκατομμύρια πολίτες να βγουν στους δρόμους για να διεκδικήσουν το αυτονόητο για μια σύγχρονη δημοκρατία. Την αποκάλυψη και την τιμωρία των πραγματικών ενόχων ενός τρομακτικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος και τη δικαίωση των 57 θυμάτων του, κυρίως νέων ανθρώπων.