Το φθινόπωρο ή την άνοιξη; Οι πολιτικολογούντες των μίντια τρέφονται από αυτό το μείγμα ευλογοφάνειας και αστρολογίας. Ομως ο κόσμος στα καφενεία μόλις τώρα ανοίγει δειλά το κουβεντολόι για τον χρόνο εκλογών. Δειλά. Η ζωή προβάλλει τις δικές της άγριες απαιτήσεις. Ακόμη και τα πιο πολιτικά καφενεία ασχολούνται περισσότερο με τα αλλεπάλληλα χαστούκια του πληθωρισμού, με την τιμή της βενζίνης, τους λογαριασμούς, τη διαρκή άνοδο των τιμών στο σούπερ μάρκετ.

Τούτων δοθέντων, ας δούμε πώς εκφωνείται η εκλογολογία από τους κυβερνητικούς παράγοντες και τους πολλαπλασιαστές τους.

Συνολικά, η γραμμή είναι: Ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν θα κάνει πρόωρες εκλογές, διότι είναι θεσμικός, είναι καβάλα στις δημοσκοπήσεις, έχει έργο να επιτελέσει, είναι εθνικά υπεύθυνος κ.ο.κ.

Σε ό,τι αφορά τους παράγοντες που θα παρωθούσαν σε πρόωρες εκλογές: οι εξηγήσεις που δίνονται αποσκοπούν πρωτίστως να διατηρήσουν το προφίλ μιας κυβέρνησης και ενός ηγέτη που τα έκανα και τα κάνουν όλα άριστα. Αν κάτι δεν πάει καλά, φταίνε οι άλλοι, εκτός και εντός συνόρων. Ως εξής:

Φταίει ο Πούτιν

Για την γεωπολιτική ανασφάλεια, φταίει ο πόλεμος που κήρυξε Ρωσία. Σίγουρα. Αλλά η κυβέρνηση δεν έχει κάνει πολλά για να ελαχιστοποιήσει τους κραδασμούς, στο μέτρο του δυνατού πάντα.

Απεναντίας, σε κάθε περίπτωση ο πρωθυπουργός δηλώνει με ζήλο ότι είναι ο πιο υπάκουος σύμμαχος στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Εσπευσε πρώτος να στείλει όπλα στην Ουκρανία, με διάγγελμα, και από τότε στέλνει στα μουλωχτά και στα κρυφά βαρύ ολπλισμό όποτε του ζητηθεί… Ούτε καν διαβαθισμένη ενημέρωση της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής δεν δέχτηκε να κάνει ο υπουργός Αμυνας.

Παρομοίως εν κρυπτώ και εν συγχύσει, πάντως υπάκουα, έδρασε η κυβέρνηση κατάσχοντας το ρωσικό πλοίο με το ιρανικό πετρέλαιο: αγνοώντας και παραβιάζοντας την ευρωπαϊκή Οδηγία για την τήρηση της συμφωνία με το Ιράν του 2015, αγνοώντας την αρμόδια ελληνική Αρχή για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, που είχε αποδεσμεύσει το πλοίο, και υπακούοντας στις απαιτήσεις των ΗΠΑ.

Φταίει ο Ερντογάν

Για την κρίση ασφάλειας φταίει η Τουρκία. Αλλά οι σύμμαχοί μας θα μας προστατεύσουν διότι αναγνωρίζουν τα δίκια μας. Αυτή είναι η γραμμή.

Στην πραγματικότητα όμως αυτό που έχει συμβεί στα ελληνοτουρκικά επί Μητσοτάκη, είναι ότι, αφενός, έχουν ενταθεί κατά πολύ οι διπλωματικές κινήσεις αλλά και οι αναθεωρητικές απειλές της Τουρκίας. Αφετέρου, η εξωτερική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης, ήδη πλήρως τουρκοποιημένη, έχει ξεπέσει σε μια διπλωματία της γκρίνιας, των επιστολών, των διαβημάτων και των ικεσιών. Σαν να μην υπάρχους πεδία και περιθώρια ενεργού διπλωματίας. Σαν να έχει παγώσει ο λαγός κάτω από τους φανούς του τουρκικού οχήματος. Σαν να ανατίθεται η χώρα στην καλοσύνη των ξένων. Και στα έκτακτα πανάκριβα ψώνια όπλων μερικών δισεκατομμυρίων.

Φταίνε οι ξένοι

Για την κρίση ακρίβειας φταίει το διεθνές περιβάλλον. Ο πληθωρισμός είναι εισαγόμενος. Αυτό είναι μόνο εν μέρει αληθές ― όσο ήταν αληθές για την πανδημία. Ναι, ο ιός εισήχθη, αλλά το θλιβερό ρεκόρ νεκρών σημειώθηκε με την πάροδο δύο χρόνων και την κατάρρευση του συστήματος περίθαλψης και δημόσιας υγείας. Ακριβώς επειδή οι ελληνικές αρχές δεν κατόρθωσαν να ανασχέσουν την κρίση εγκαίρως. ‘Η δεν τους ένοιαζε.

Ο, διεθνής πράγματι, πληθωρισμός καλπάζει στην Ελλάδα ακριβώς επειδή η κυβερνηση, και σε αυτή την περίπτωση, ολιγωρεί, διστάζει, ζυγίζει εκλογικά οφέλη, και δεν ενεργεί αποφασιστικά για τον έλεγχο των τιμών και την ανακούφιση των πολλών.

Ε, είμαστε και φουκαράδες…

Σε αυτή την περίπτωση των ολοφάνερων εθνικών ναυαγίων, οι μαξιμοψάλτες επιστρατεύουν το έσχατο επιχείρημα: Η Ελλάδα είναι μικρή και αδύνατη χώρα, μη συγκρινόμαστε με τους άλλους του ευρωπαϊκού πυρήνα, είμαστε φτωχοί κ.ο.κ. Είναι το αγαπημένο επιχείρημα της εγχώριας Δεξιάς οποτεδήποτε τα βρει δύσκολα, είναι η έυκολη κυνική μετάπτωση από τον κουτσαβακισμό του εθνοχωροφύλακα στην κακομοιριά του χατζηαβάτη.

Και θεσμικός! Και κεντρώος!

Έτερον τροπάριον: ο Μητσοτάκης είναι θεσμικός και κεντρώος. Αυτό ακούγεται από όλους τους μπριφαρισμένους μηντιοπαρλαδόρους, στο πλαίσιο της διαρκούς κατασκευής ψυχολογικών-χαρακτηρολογικών εντυπώσεων, πέρα και ενάντια σε πραγματικά πολιτικά γεγονότα.

Θεσμικός ο Μητσοτάκης, που αρνείται μονίμως να ενημερώσει τη Βουλή για τις εξελίξεις στην εξωτερική πολιτική. Θεσμικός και κεντρώος, όταν η χώρα επί των ημερών του κρίνεται ευρωπαϊκά ως ανελεύθερη και λογοκριτική στην ενημέρωση, με παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, με καταρράκωση της Δικαιοσύνης στο σκάνδαλο Novartis, με ευρωπαϊκές μομφές για τις βίαιες επαναπροωθήσεις, με εμμονική εφαρμογή του δόγματος Νόμος και Τάξη στα campus.  

Με αυτά και μ’ εκείνα, η κυβέρνηση σπρώχνει τον πολιτικό χρόνο. Με το μάτι καρφωμένο στις δημοσκοπήσεις. Στα καφενεία ο λαός αναστενάζει.