Πρόσφατα το tvxs δημοσίευσε την 1η Έκθεση Αξιολόγησης για τη χώρα μας της GREVIO (Ομάδα Εμπειρογνωμόνων για τη Δράση κατά της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας), η οποία ελέγχει την εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης στα Κράτη που την έχουν κυρώσει. Η έκθεση κάνει φανερό αυτό που ήδη γνωρίζουμε, ότι τα θύματα έμφυλης βίας στην Ελλάδα είναι εντελώς απροστάτευτα και διατυπώνει δεκάδες συστάσεις, ορισμένες από αυτές με την ένδειξη του κατεπείγοντος, προκειμένου να προστατευτούν στοιχειωδώς τα θύματα.

Ανάμεσα σε άλλα, η έκθεση επισημαίνει πως το νομοσχέδιο Τσιάρα για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, παραβιάζει συγκεκριμένες προβλέψεις της Σύμβασης και πρόκειται να εκθέσει μητέρες και παιδιά σε μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν στον οποίο βρίσκονταν πριν και θα τις εγκλωβίσει στο κακοποιητικό σπίτι, κάτι που έχουν διαπιστώσει ήδη ρεπορτάζ του tvxs. Υπογραμμίζει επίσης, πως οι αρχές στην Ελλάδα ενδιαφέρονται περισσότερο για τη μη καταπάτηση των δικαιωμάτων του θύτη, παρά για την προστασία του θύματος.

Την ίδια στιγμή, όπως επισημαίνει στο tvxs η Κ. Πετρουλάκη (πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Κατά της Βίας), η 4η Ετήσια Έκθεση για τη βία κατά των Γυναικών, η οποία περιλαμβάνει κάποιους δείκτες για τη βία κατά των γυναικών για το 2023 δεν έχει ακόμα βγει ενώ εκείνη του 2022 εκδόθηκε πρόσφατα. Με βάση δεδομένα της ΕΛ.ΑΣ και του Υπουργείου Δικαιοσύνης καταγράφει 24 γυναικοκτονίες στο πλαίσιο ενδοοικογενειακής και 11. 534 καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας, με τις οργανώσεις ωστόσο να επιμένουν πως δεν γίνεται έγκαιρη και σωστή καταγραφή.

Η GREVIO ζητά επειγόντως από την Ελλάδα να δημιουργήσει σύστημα αναδρομικής επανεξέτασης των γυναικοκτονιών και να αξιολογήσουν κατά πόσον, κενά στη θεσμική ή/και δικαστική ανταπόκριση συνέβαλαν στη μοιραία έκβαση, προκειμένου να προλάβουμε μελλοντικές γυναικοκτονίες και να καταστούν υπόλογοι, τόσο οι δράστες όσο και οι θεσμοί, που έρχονται σε επαφή με τα θύματα και τους δράστες.

Τι έχει κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Απολύτως τίποτα. Αυτό το έδειξαν και οι θεσμικοί χειρισμοί στην πρόσφατη γυναικοκτονία της Σαλαμίνας. Το θύμα είχε καταγγείλει τον θύτη λίγο νωρίτερα και η αστυνομία δεν κίνησε διαδικασία για αυτόφωρο, δεν πήρε ιστορικό από την καταγγέλλουσα, δεν αξιολόγησε τον κίνδυνο, ο εισαγγελέας δεν την προστάτευσε. Λίγες ώρες μετά ήταν αργά για άλλη μια γυναίκα. 

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση που αρνείται πεισματικά να προστατεύσει τα θύματα, υποκύπτει στις ακροδεξιές κραυγές και λογοκρίνει ένα έργο που αναδεικνύει το θέμα. Ένα έργο που αγκάλιασε το προξενείο της Νέας Υόρκης και λίγο αργότερα η καλλιτέχνις άρχισε να δέχεται απειλές για μια ροζ ελληνική σημαία φτιαγμένη από τα σεντόνια γυναικών της χώρας. Μιας χώρας που μετράει θύματα.

Πώς αλήθεια μπορεί να περιγράψει κανείς το αίσθημα μας, σε μια κυβέρνηση που όχι απλά δεν μας προστατεύει, αλλά λογοκρίνει και τις φωνές που ευαισθητοποιούν; Εκείνες που στοχαστικά επιμένουν να μην ξεχνούν; Εκείνες που αντί να κοιτάξουν τη δουλίτσα τους, ξύνουν μια πληγή για να μην υπάρχουν επόμενες;

Εθνοπατριαρχία, λογοκρισία και καμία προστασία.

Η αλληλεγγύη μας στη Γεωργία Λαλέ είναι αυτονόητη, αλλά ακόμα πιο αυτονόητη είναι η επιτακτική ανάγκη για δράση εδώ και τώρα, προτού ο σκοταδισμός μας καταπιεί όλες.