Καλύπτω από την πρώτη στιγμή το ανατριχιαστικό ρεπορτάζ της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης παιδιών από 10 έως 16 ετών στη Νίσυρο από τον αρχαιοφύλακα. Εκτός από τη θλίψη μου για τα παιδιά και την οργή μου για τον άνθρωπο που καταγγέλλουν αλλά και τον κρατικό μηχανισμό, που αποδεικνύει άλλη μία φορά πόσο μόνα κι απροστάτευτα είναι τα θύματα, ένιωσα μεγάλο θαυμασμό για τον τρόπο που αντέδρασε η κοινότητα.

«Η αστυνομία είπε στον πατέρα του 12χρονου να μην καταγγείλει γιατί είναι μετανάστης και δεν έχει χαρτιά. Εμείς όμως τον στηρίξαμε όλοι μαζί. Δύο αντιδήμαρχοι, καθηγητές, γονείς… του είπαμε: Πήγαινε στην Κω να καταγγείλεις, είμαστε μαζί σου» μου είπε μια μητέρα η οποία ανακάλυψε στη συνέχεια, πως και το παιδί της ήταν θύμα.

Όχι απλά δεν γύρισαν την πλάτη στον μετανάστη γείτονα τους, αλλά τον στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις. Δεν είπαν «δε βαριέσαι» και «που να τρέχουμε τώρα». Δεν φέρθηκαν με ρατσισμό, δεν αναρωτήθηκαν αν είναι αλήθεια ή όχι. Έσπευσαν να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους σε ένα παιδί της κοινότητας τους. Ανεξάρτητα από την καταγωγή.

Ενθάρρυναν τα παιδιά τους να μιλήσουν. Οι Νισύριοι κι οι Νισύριες. Αυτοί οι κάτοικοι, του μικρού απομακρυσμένου νησιού των Δωδεκανήσων, δεν παραδόθηκαν στην ομερτά που κυριαρχεί στις μικρές κοινωνίες.

Απαίτησαν να έρθουν κλιμάκια ψυχολόγων και συνοδεύουν σήμερα τα παιδιά τους εκεί, προκειμένου να αφηγηθούν τραυματικές εμπειρίες. Και γνωρίζουμε πόση οδύνη έχει για κάθε γονέα η συνειδητοποίηση του τραύματος αυτού.

Εκφράζουν την οργή τους για την πολιτεία που ολιγωρεί, που ζητάει απέλαση του μετανάστη πατέρα και αφήνει ελεύθερο τον καταγγελλόμενο να εγκαταλείπει το νησί.

Σηκώνουν ανάστημα απέναντι στο περιβάλλον του αρχαιοφύλακα που επιχειρεί να τους τρομοκρατήσει λέγοντας πως ο φερόμενος ως δράστης «έχει άκρες και θα δουν».

Τον τελευταίο καιρό, νιώθουμε πως η πολιτεία είναι συνένοχη σε μια σειρά εγκλημάτων. Τρανή απόδειξη η γυναικοκτονία έξω από το αστυνομικό τμήμα. Κάποιοι και κάποιες αντιλαμβανόμαστε πως ο μόνος τρόπος, είναι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Η κοινωνία της Νισύρου το απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο. Με θάρρος, οργή, αλληλεγγύη κι αγάπη. Ας το κάνουμε όπως οι Νισύριοι.