Στο τεύχος Ιουνίου το Unfollow φιλοξένησε ένα άρθρο του Λ. Χαραλαμπόπουλου, το οποίο, κατά τη γνώμη μου, είναι εντελώς ψευδές και διασύρει εντελώς άδικα τον δημοσιογράφο Θοδωρή Μιχόπουλο, σήμερα διευθυντή του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού. Θεώρησα λοιπόν υποχρέωσή μου να στείλω μια επιστολή στο περιοδικό.

Το Unfollow μου απάντησε ότι δεν θα τη δημοσιεύσει, γιατί δεν εμπλέκομαι με κάποιον τρόπο, είμαι άσχετος με το θέμα και τα πρόσωπα. Τη δημοσιεύω λοιπόν αναγκαστικά εδώ (σ.σ. στα Ενθέματα), καθώς θεωρώ το ζήτημα πολύ σοβαρό και ευρύτερου ενδιαφέροντος. Ας κρίνει ο καθένας. Μία διευκρίνιση μόνο: στα είκοσι χρόνια που γράφω, με το θέμα της συντριπτικής πλειονότητας των άρθρων και σχολίων μου δεν είχα καμία άμεση προσωπική εμπλοκή.

Η επιστολή:

Aγαπητοί φίλοι και φίλες τουUnfollow,

Όπως θα ξέρετε, διαβάζω με προσοχή – ρουφάω, θα έλεγα, για να γίνω παραστατικότερος– το Unfollow από το πρώτο του τεύχος. Όλα αυτά τα χρόνια συχνά συμφωνούσα, κάποτε διαφωνούσα, και κυρίως ζήλευα – ακόμα και όταν διαφωνούσα. Κι αυτό γιατί έχετε καταφέρει πολλά επίζηλα: να κάνετε ερευνητική δημοσιογραφία, να έχετε φανατικό κοινό, να υπερβαίνετε στενά κομματικά σύνορα, να μην οδηγείτε τον αναγνώστη στα πιο βαθιά χασμουρητά.

Παίρνοντας το τεύχος Ιουνίου, ωστόσο, αισθάνθηκα παγωμάρα, και μετά λύπη και ταραχή, διαβάζοντας το άρθρο του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η μονταζιέρα μένει…». Και αυτό επειδή το περιεχόμενό του είναι, κατά την κρίση μου, εντελώς ψευδές, και εντελώς άδικο, για τον Θοδωρή Μιχόπουλο, στον οποίο αναφέρεται.

Τη βεβαιότητά μου δεν την αντλώ μόνο από τη γνώση καταστάσεων, αλλά και από τη γνώση μου για τον Θ. Μιχόπουλο. Εδώ και χρόνια, η (προσωπική και πολιτική) στάση και η εντιμότητά του τον κάνουν έναν από τους διαλεχτούς αριστερούς, σύντροφο με όλη τη σημασία της λέξης.  Αυτή είναι για μένα η λυδία λίθος, και γι’ αυτό λέω με βεβαιότητα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των λόγων μου, ότι τα γραφόμενα είναι εξοργιστικά αναληθή.

Αισθάνομαι την υποχρέωση να σας κοινοποιήσω αυτή την πεποίθησή μου. Γιατί νιώθω να με πνίγει το άδικο, όταν ένας τέτοιος άνθρωπος, αγαπητός και σεβαστός, σπιλώνεται και περιγράφεται ως «μανδαρίνος», ιθύνων της «αριστερής μονταζιέρας» και ιδιοτελής. Ασφαλώς, δεν είστε υποχρεωμένοι να με πιστέψετε.

Ωστόσο, το δημοσίευμα αδικεί βάναυσα όχι μόνο τον Θ. Μιχόπουλο, αλλά και τοUnfollow. Και πιστεύω ότι όταν κάποιος, και ειδικά σύντροφος, περιγράφεται με τόσο μελανά χρώματα, ο καθένας μας πρέπει, αφού ερευνήσει και σκεφτεί, να κρίνει: δεν μπορεί να ισχύουν και τα δύο, και όσα υποστηρίζει ο Λ. Χαραλαμπόπουλος και όσα υποστηρίζω εγώ.

Τέλος, ακριβώς επειδή σας εκτιμώ και επειδή απευθύνομαι σε εσάς (και όχι στα Tragkas News – στα οποία, βέβαια, ουδέποτε θα έγραφα), πιστεύω ότι η επανόρθωση είναι επιβεβλημένη. Θα ικανοποιούσε το αίσθημα δικαίου πολλών και θα τιμούσε, πάνω από όλα, το περιοδικό.

Με εκτίμηση        

Στρατής Μπουρνάζος

Ενθέματα