Πέρα από την συμβολική σημασία της, η χθεσινή έκρηξη βόμβας στο προαύλιο της Βουλής αποτελεί ένα σαφές μήνυμα των δραστών: μπορουμε να χτυπήσουμε στην καρδιά της Αθήνας, σ ένα από τα πιο καλά φυλασσόμενα σημεία της πόλης και επομένως κανείς αρμόδιος δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Ανάλογο μήνυμα έστειλαν τον τελευταίο καιρό η Αλ Κάιντα και τα παρακλάδια της με μια σειρά τρομοκρατικές ενέργειες στην άλλη χώρα που υποφέρει από την ίδια ασθένεια: τις ΗΠΑ.

Με την εξαίρεση εμπόλεμων χωρών όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν ή και το βόρειο Πακιστάν, οι ΗΠΑ και η Ελλάδα είναι οι μοναδικές δυτικές χώρες που αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα τρομοκρατίας. Στην άλλοτε εμπόλεμη Ουρουγουάη ο πρώην αρχηγός των Τουπαμάρος εκλέχθηκε τον Νοέμβριο πρόεδρος της δημοκρατίας ενώ στην βόρειο Ιρλανδία ή την χώρα των Βάσκων η τρομοκρατία με εθνικό υπόβαθρο βρίσκεται σε ύφεση.

Αντίθετα στην Ελλάδα, ιδίως μετά τον περσινό Δεκέμβρη, το αστυνομικό δελτίο ασχολείται σχεδόν καθημερινά με περιστατικά της “διάχυτης τρομοκρατίας”, από τα γκαζάκια στις τράπεζες μέχρι τις δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αστυνομικών. Το ίδιο και στην Αμερική, όπου το φαινόμενο δεν έχει προηγούμενο:το 2009 σημειωνόταν τουλάχιστον μια τρομοκρατική επίθεση ή εμφανιζόταν ένα σχέδιο επίθεσης κάθε μήνα. Κορυφαία περιστατικά η αιμοτοχυσία στην στρατιωτική βάση Fort Hood και πιο πρόσφατα η επίθεση αυτοκτονίας εναντίον των πρακτόρων της CIA στο Αφγανιστάν και η απόπειρα ανατίναξης του αεροπλάνου που εκτελούσε την γραμμή Αμστερνταμ-Ντιτρόιτ.

Η ελληνοαμερικανική ιδιατερότητα έχει την εξήγηση της. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις προκαλούν πολύ συχνά το αντίθετο απότέλεσμα απ αυτό που επιδιώκουν και είναι αδιέξοδες . Ομως,αν δεν πρόκειται για παρακρατικές ενέργειες, αποτελούν λάθος αντιδράσεις σε πραγματικά κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα. Στο διεφθαρμένο και κατερέον μεταπολιτευτικό συστήμα στην Ελλάδα ή στην ηγεμονική, φιλοπόλεμη και ληστρική πολιτική που ακολουθούν οι ΗΠΑ ιδίως στην Μέση Ανατολή.

Η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας προυποθέτει λοιπόν μέτρα πολύ γενναιότερα από την αύξηση των ελέγχων στα αεροδρόμια ή την αναδιοργάνωση των αντιτρομοκρατικών υπηρεσιών, αλλά αυτό δεν καθόλου δεν μειώνει το άμεσο πολιτικό πρόβλημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι δύο κυβερνήσεις. Τόσο ο Μ.Ομπάμα όσο και ο Γ.Παπανδρέου εκλέχθηκαν με κύρια αποστολή να αντιμετωπίσουν την κατάρρευση της οικονομίας, αλλά η δράση των τρομοκρατών τους αναγκάζει να αλλάξουν τα πλάνα τους.

Στις ΗΠΑ θεωρείται δεδομένο ότι η πρώτη τετραετία Ομπάμα θα κριθεί και από τον τρόπο που θα αντιμετωπίσει την νέα τρομοκρατική απειλή. Στην Ελλάδα είχαμε τελευταία επιθέσεις, όπως αυτή εναντίον του αστυνομικού τμήματος στην Αγία Παρασκευή, για την οποία καμμία οργάνωση δεν πήρε επίσημα την ευθύνη. Παρόμοια σκοτεινά αλλά και τόσο σοβαρά περιστατικά μπορούν, αν επαναληφθούν, να αλλάξουν το κλίμα και να θέσουν νέες προτεραιότητες σε μια κυβέρνηση που ήδη αγκομαχάει, προσπαθώντας να βρει λύσεις στο πρόβλημα της οικονομίας.