Τελικά, η υπόθεση με το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών άνοιξε το δρόμο για την ανοιχτή πολιτική ταύτιση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό για τις πολιτικές εξελίξεις.

Η ταύτιση αυτή, που υπήρχε ουσιαστικά σε κομβικά ζητήματα ήδη από την εποχή Τσίπρα – κοινή στάση απέναντι στην ΕΕ, κοινή στρατηγική για το δημόσιο χρέος, για τις τράπεζες, για το ιδιωτικό χρέος και για τις γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις – ήταν και η βασική αιτία της στρατηγικής συντριπτικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιουνίου. Τώρα, μετά και την ανοιχτή στήριξη του Κασσελάκη στη ΝΔ του Μητσοτάκη, ενόψει της ψήφισης του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια, έχουμε και την τυπική κοινοβουλευτική συνεργασία των δύο κομμάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει έτσι πολιτική χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση, πρακτικά καθίσταται μια κεντροαριστερή συνιστώσα του κυβερνώντος κόμματος και φυσικά ακυρώνει οριστικά τον αντιπολιτευτικό του ρόλο. Μετατρέπεται σε ένα μικρό κόμμα, συμπληρωματικό του μεγάλου φιλελεύθερου κόμματος. Μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ τον ίδιο ρόλο φυσικά παίζει και η Νέα Αριστερά, εφόσον βεβαίως καταφέρει και μπει στη Βουλή στις επόμενες εκλογές. Προς το παρόν οι βουλευτές της συγκλίνουν και αυτοί στην ίδια ιδεολογική κοίτη, μαζί με τους Μητσοτάκη και Κασσελάκη.

Ποιοι βρίσκονται απέναντι; Πρώτο και καλύτερο το ΚΚΕ, το οποίο σωστά αναλύει την πολιτική συγκυρία, αρνείται ως λαϊκό αριστερό κόμμα να αποδεχθεί το νομοσχέδιο, που εκ των πραγμάτων μετατρέπει τα παιδιά σε εμπόρευμα και τις γυναίκες σε αναπαραγωγικό εξάρτημα των ομόφυλων ζευγαριών και θέτει το ζήτημα με καθαρούς πολιτικούς όρους και όχι με τους όρους της ιδεολογικής προπαγάνδας «περί δικαιωμάτων» των φιλελεύθερων κομμάτων.

Η βουλευτής του ΚΚΕ Βιβή Δάγκα, εξέφρασε τη διαφωνία του κόμματος με την ακύρωση της μητρότητας και της πατρότητας και την αντικατάστασή τους από μια «θολή γονεϊκότητα». Αναφέρθηκε στην απόφαση του ευρωκοινοβουλίου που προβλέπει γονέα 1 και γονέα 2, σημειώνοντας ότι αυτό δεν είναι πρόοδος, καθώς είναι δικαίωμα του παιδιού η μητρότητα και η πατρότητα, δύο όροι που έχουν αντικειμενική βάση, που είναι η φυσική σχέση μεταξύ γυναίκας και άνδρα στην τεκνοποίηση.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ, Γιάννης Δελής, μιλώντας κι αυτός σε εκπομπή της ΕΡΤ δήλωσε ότι «το ΚΚΕ προβληματίζεται για την αμφισβήτηση της γονεϊκότητας, των εννοιών της πατρότητας και μητρότητας, που είναι η βασική, αντικειμενική βιολογική προϋπόθεση για τη γέννηση ενός παιδιού». Αυτές οι προσεγγίσεις, είπε, «ανοίγουν τον δρόμο για αντιλήψεις ευγονικής, δηλώσεις όπως αυτές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, περί δύο αγοριών, για να μεταδοθεί η προσωπικότητά του». Επίσης επισήμανε τον κίνδυνο «να οδηγηθούμε σε ξέφρενο εμπόριο παιδιών. Κάτι τέτοιο θα ανοίξει τον δρόμο για τεκνοθεσίες από το εξωτερικό, ενώ έχει μετατραπεί σε αμιγώς εμπορική πράξη η παρένθετη κύηση, η οποία τιμολογείται από την κυβέρνηση στις 20.000 ευρώ, γεγονός που αποτελεί έσχατη μορφή εκμετάλλευσης του γυναικείου σώματος».

Με δεδομένο ότι οι θέσεις αυτές του ΚΚΕ εκφράζουν τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, γίνεται σαφές πως ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει σε πλήρη πολιτική απαξίωση, καθώς τo όποιο πολιτικό όφελος προκύψει θα το καρπωθεί φυσικά η ΝΔ, η οποία εξάλλου έχει και την στήριξη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, που εκπροσωπείται και στο υπουργικό συμβούλιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του, με την ανοιχτή τους στήριξη στον Κυριάκο Μητσοτάκη, συγκρούεται αφενός με τη λαϊκή πλειοψηφία – εν ονόματι της οποίας υποτίθεται νομοθετεί το κοινοβούλιο- και αφετέρου και με την αριστερή πολιτική ιδεολογία, καθώς υιοθετεί άκριτα και σε όλο το εύρος της την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του «ατομικού δικαιώματος».

Αλλά το ατομικό δικαίωμα δεν μπορεί να συγκρούεται, ούτε να υπερβαίνει το συλλογικό δικαίωμα και κυρίως δεν μπορεί μια ατομική επιθυμία να επιβάλλεται ως συλλογικό δικαίωμα. Εν προκειμένω μάλιστα, η επιθυμία αυτή συγκρούεται και με τη φύση, δηλαδή με το φυσικό δικαίωμα της γυναίκας να είναι η μητέρα του παιδιού- αυτή και μόνον- και το φυσικό δικαίωμα του άνδρα να είναι ο πατέρας του- αυτός και μόνον.

Η άρνηση αυτών των φυσικών δικαιωμάτων οδηγεί την κοινωνία σε προ – πολιτικές καταστάσεις, όπου ακόμη δεν είχε εισαχθεί το καθεστώς το δικαίου που ορίζει τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων. Επιστρέφουμε δηλαδή εν προκειμένω σε καθεστώς κοινωνικής βαρβαρότητας, όπου ο πιο ισχυρός επιβάλει τις επιθυμίες του, παραβιάζοντας ακόμη και τους φυσικούς νόμους.

Ο κίνδυνος από την υιοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, ο οποίος συμπαρασύρει και την τεκνοθεσία, είναι πολύ σοβαρός, στέφεται εναντίον των γυναικών πρωτίστως- που κινδυνεύουν να μετατραπούν σε απλά όργανα αναπαραγωγής- αλλά και των παιδιών, τα οποία εάν δεν προστατεύονται πλέον από το νόμο θα κινδυνεύσουν να μετατραπούν σε εμπόρευμα, ενώ η ανατροφή τους σε ομόφυλα ζευγάρια παραβιάζει το φυσικό τους δικαίωμα να μεγαλώνουν με τον φυσικό τους πατέρα και την φυσική τους μητέρα.

Το επιχείρημα πως τα ομόφυλα ζευγάρια έχουν δικαίωμα στο γάμο και στην υιοθεσία είναι έωλο. Όποιος έχει μια κάποια συμπεριφορά ή επιθυμία δεν μπορεί να απαιτεί νομική αναγνώριση της επιθυμίας του, εάν αυτή συγκρούεται μάλιστα και με τους φυσικούς νόμους. Θα μπορούσαν τότε και οι παιδόφιλοι, που σε πολλές χώρες είναι οργανωμένοι σε σωματεία, να απαιτήσουν επίσης τα ίδια δικαιώματα.

Οι νόμοι περί τεκνοθεσίας είναι αυστηροί και σωστά είναι αυστηροί, διότι μιλάμε για την προστασία βρεφών και ανηλίκων, ενώ και τα κωλύματα γάμου είναι επίσης αρκετά και προστατεύουν έναν αιώνιο ισχυρό κοινωνικό θεσμό, την οικογένεια. Σε καμία περίπτωση αυτά δεν μπορούν και δεν πρέπει να αλλάξουν, εξαιτίας ατομικών επιθυμιών και απαιτήσεων.

Σε κάθε περίπτωση,  ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο μόνος πολιτικά χαμένος από την υπόθεση, καθώς η αντιπολίτευση θα ασκείται πλέον από το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ.