Είναι προφανές πως δεν υπάρχει δυνατότητα παραμονής της οργανωμένης ομάδας, υπό τον τίτλο «Ομπρέλα», εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρώτον, διότι ένα κόμμα δεν μπορεί να λειτουργήσει με οργανωμένες, ιδιαίτερες πολιτικές ομάδες εντός του – το απαγορεύει εξάλλου και το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ- και δεύτερον, διότι η συμβίωση αυτή δεν συμφέρει κανέναν, ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε την Ομπρέλα.

Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να συνοδευθεί από μια ηγετική ομάδα –υπό τον Κασσελάκη – στην οποία να συμμετέχει, ο Τσακαλώτος, ο Τζανακόπουλος, ο Φίλης, ο Βίτσας και ο Σκουρλέτης. Διότι ο Κασσελάκης σκοπεύει να δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ μια νέα πολιτική κατεύθυνση, η οποία όμως συνοδεύεται και από άλλη ιδεολογική βάση.

Ο Κασσελάκης προτάσσει τη δημιουργία ενός κομματικού μηχανισμού ανοιχτού στα μέλη και γενικά στους εκλογείς, οι οποίοι καλούνται έτσι να συνδιαμορφώνουν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η κατεύθυνση έχει μια σοβαρή ιδεολογική επίπτωση, καθώς, εκ των πραγμάτων, θα προταχθούν ζητήματα της λαϊκής πλειοψηφίας, όπως είναι το κράτος πρόνοιας, η ασφάλεια και η εθνική και λαϊκή κυριαρχία, έναντι των θεμάτων που προτάσσει η Ομπρέλα, τα οποία προκύπτουν από την ιδεολογία του αντι-εθνικισμού και της ενσωμάτωσης της διαφορετικότητας μέσα στα εθνικά κράτη.

Αυτή η σοβαρή ιδεολογική διαφορά προκαλεί μια ακόμη σοβαρότερη πολιτική διαφορά, διότι η Ομπρέλα απορρίπτει την ιδέα της «κυβερνώσας αριστεράς», μια ιδέα η οποία εκ των πραγμάτων προϋποθέτει έναν ΣΥΡΙΖΑ μαζικό, λαϊκό και πατριωτικό. Κυβέρνηση χωρίς στήριξη στη λαϊκή πλειοψηφία δεν μπορεί φυσικά να υπάρξει και επομένως τα στελέχη της Ομπρέλας σωστά διακρίνουν στην κυβερνητική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ μιαν άρνηση των δικών τους ιδεολογικών και πολιτικών προτεραιοτήτων. Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με κυρίαρχη θέση την αμφισβήτηση των εθνικών συνόρων και την αναγνώριση της τουρκικής μειονότητας δεν νοείται.

Αυτός είναι και ο λόγος που η Ομπρέλα και τα στελέχη της ρητά έχουν δηλώσει πως είναι προτιμότερο ο ΣΥΡΙΖΑ να κρατήσει η ιδεολογική του παράδοση της ανανεωτικής αριστεράς – ένα μικρό φιλοευρωπαϊκό, φιλελεύθερο, αντιεθνικιστικό κόμμα – παρά να μετατραπεί σε ένα κεντροαριστερό, λαϊκό, πατριωτικό κόμμα. Δεν φαίνεται μάλιστα να ενοχλήθηκαν και ιδιαίτερα τα στελέχη αυτά από την πρόσφατη εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα.

Η πολιτική αυτή διαφορά είναι χαώδης και ουσιαστικά δεν δίνει κανένα περιθώριο συνύπαρξης της Ομπρέλας μέσα στο νέο ΣΥΡΙΖΑ. Τα στελέχη της Ομπρέλας θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ κάτι σαν ΜΚΟ περισσότερο και όχι ένα κόμμα πανεθνικής εμβέλειας. Τον θέλουν ως μια πολιτική ομάδα δηλαδή της νέας αριστεράς, που θα αρκείται να θέτει ζητήματα προστασίας των μειονοτήτων πάσης φύσεως.

Επομένως, αυτό το ιδεολογικό χάσμα, ανάμεσα σε έναν ανοιχτό ΣΥΡΙΖΑ με πατριωτικό, λαϊκό, αριστερό προφίλ και μια πολιτική ομάδα με εντελώς αντίθετη ιδεολογική και πολιτική ατζέντα, δεν μπορεί με κανένα τρόπο να γεφυρωθεί και προφανώς δεν είναι αυτό που επιδιώκουν και αμφότερες οι πλευρές. Ας χωρίσουν λοιπόν οι δρόμοι τους.

Η τακτική της Ομπρέλας είναι εμφανής: προσπάθεια αμφισβήτησης του νέου προέδρου στην Κεντρική Επιτροπή και εάν αυτό δεν αποδώσει, αποχώρηση και δημιουργία νέου πολιτικού φορέα, με δευτερεύοντα στόχο την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και εν συνεχεία την επανένωσή του υπό νέα ηγεσία. Αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές σημαίνει απλά τρίτη θέση – και σ΄αυτό προσβλέπουν προφανώς τα στελέχη της Ομπρέλας.

Ωστόσο, η πολιτική συγκυρία δεν ευνοεί μια τέτοια τακτική. Πρώτον διότι το ΠΑΣΟΚ δεν δείχνει δυναμική δεύτερου κόμματος, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων και δεύτερον, διότι μέχρι τις ευρωεκλογές η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει το χρόνο να ανακτήσει πολιτικές δυνάμεις και να δημιουργήσει συμμαχίες με ευρύτερα λαϊκά στρώματα.

Η κινητικότητα του Κασσελάκη είναι αξιοσημείωτη και είναι σίγουρο πως, μέχρι τις ευρωεκλογές, αυτή του η πορεία προς τον κόσμο θα έχει και εκλογικά αποτελέσματα και ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει, εν τέλει, να εδραιώσει τη θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση.

Όσο για την Ομπρέλα, η επιστροφή της με νέο σχηματισμό στην προ ΣΥΡΙΖΑ κατάσταση, θα θυμίζει έντονα την περίοδο του ΚΚΕ εσωτ, της ηγεσίας Δαμανάκη και της ΔΗΜΑΡ, δηλαδή θα θυμίζει ένα μικρό κόμμα κάτω του 3%.