Πριν ακριβώς 60 χρόνια από σήμερα, 22 Νοεμβρίου 1963, δολοφονήθηκε ο Τζων Κένεντι. Ήμουν μικρό παιδί και θυμάμαι τις έντονες συζητήσεις των «μεγάλων». Τις παρακολουθούσα χωρίς πάντα να καταλαβαίνω. Από τότε το θέμα με ενδιέφερε και το διερευνούσα, μέχρι που κατέληξε σε ένα εύρημα, το οποίο δεν έχει διατυπωθεί μέχρι σήμερα.

Το εύρημα αυτό επιβεβαιώνει με αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι, μετά από μια πρώτη σφαίρα που πλήγωσε τον Κένεντι από πίσω, η θανατηφόρα σφαίρα τον χτύπησε από μπροστά. Συνεπώς υπήρχαν τουλάχιστον δυο σκοπευτές, άρα επρόκειτο για μια συνομωσία, όπως δείχνουν βέβαια και μια σειρά άλλων δεδομένων.

Το εύρημα αυτό, που δημοσιεύω για πρώτη φορά, βασίζεται στην διάσημη ταινία του Ζαπρούντερ, που αποτύπωσε καρέ-καρέ την δολοφονία του Αμερικανού προέδρου. Στην ταινία αυτή ο Τζων Κένεντι φαίνεται να σκύβει το κεφάλι προς τα εμπρός (περίπου 6 εκ.) μεταξύ των καρέ 311 και 312, πριν εμφανιστεί στο επόμενο καρέ 313 η λάμψη που σηματοδοτεί το μεγάλο πλήγμα στο κεφάλι. Η σφαίρα αυτή ήταν η 2^η που χτύπησε τον πρόεδρο και ήταν αυτή που προκάλεσε τον θάνατο (η πρώτη τον χτύπησε στο λαιμό, από πίσω, και δεν ήταν θανατηφόρα).

Το κρίσιμο διακύβευμα έγκειται στο αν αυτή η δεύτερη σφαίρα χτύπησε τον Κένεντι από πίσω ή από μπρος. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή της επιτροπής Warren, μοναδικός δολοφόνος ήταν ο Lee Harvey Oswald, που πυροβόλησε από το κτίριο της αποθήκης σχολικών βιβλίων, εβρισκόμενη πίσω από το αυτοκίνητο. Αν όμως η μοιραία δεύτερη σφαίρα ήρθε από μπρος, τότε υπήρχε τουλάχιστον ακόμα ένας σκοπευτής, εφόσον είναι αποδεδειγμένο ότι η πρώτη ήρθε από πίσω. Στην περίπτωση αυτή η δολοφονία είναι απόρροια συνωμοσίας.

Το θέμα είναι ότι η λάμψη, εμφανίζεται σαφώς στο μπρος μέρος του κεφαλιού του προέδρου, ακριβώς στο μέτωπο. Για να αντιμετωπίσουν αυτή την αντίφαση, οι υποστηρικτές της επίσημης εκδοχής, πρότειναν ως εξήγηση ότι η μεγάλη λάμψη στο μέτωπο δεν αντιστοιχεί στην πύλη εισόδου της σφαίρας, αλλά στην πύλη εξόδου. Η σφαίρα θα είχε χτυπήσει από πίσω το κεφάλι και γι’ αυτό στο καρέ 312 παρατηρείται η μετακίνηση προς τα εμπρός, προκληθείσα από το χτύπημα της σφαίρας. Στο επόμενο καρέ, η σφαίρα εξέρχεται από το μέτωπο, προκαλώντας την λάμψη.

Αυτή η εξήγηση καταρρίπτεται κατηγορηματικά από δυο δεδομένα

Το πρώτο δεδομένο αφορά την εμφάνιση της έκρηξης-λάμψης, προκληθείσα από την σφαίρα, στο μέτωπο του προέδρου και όχι στο πίσω μέρος της κεφαλής.

Όταν ένα βλήμα προσκρούει σε ένα αντικείμενο με σκληρό περίβλημα και μαλακό περιεχόμενο (όπως το ανθρώπινο κεφάλι, αποτελούμενο από το σκληρό κρανίο και τον μαλακό εγκέφαλο),  η μεγάλη έκρηξη παρατηρείται στην πύλη εισόδου του βλήματος.

Ας επισημάνουμε ότι όσο πιο σκληρό είναι το περίβλημα (φλοιός του καρπουζιού, τοίχωμα του μπουκαλιού κοκ), τόσο πιο έντονη είναι η έκρηξη στο σημείο εισόδου ενός βλήματος και ελάχιστο το αποτύπωμα στο σημείο εξόδου. Και βέβαια το κρανιακό οστό είναι εξαιρετικά σκληρό υλικό. Μάλιστα, σε σχέση με την μάζα του, είναι πιο ανθεκτικό ακόμα και από το ατσάλι.

Σε μια ακραία περίπτωση, αν ο φλοιός, λόγω σκληρότητας, απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας του βλήματος, εκλείπει κάθε εικόνα εξόδου από την άλλη μεριά. Ας δούμε λοιπόν τις εικόνες πρόσκρουσης ενός βλήματος πάνω σε μέταλλο, ακόμα και όταν αυτό είναι σχετικά μαλακό, και ας τις συγκρίνουμε με τις εικόνες 311 με 321 του Ζαπρούντερ:

Πέρα από την ομοιότητα της έκρηξης στο σημείο πρόσκρουσης, ας σημειώσουμε και την απουσία αποτυπώματος εξόδου του βλήματος από την πίσω μεριά του κρανίου.

Υπό το φως αυτό, γίνεται σαφές ότι, αν η σφαίρα είχε χτυπήσει το κεφάλι του Κένεντι από πίσω, η μεγάλη λάμψη δεν θα είχε εμφανιστεί στο μέτωπο, αλλά στο πίσω μέρος της κεφαλής.

Το δεύτερο δεδομένο σχετίζεται με την ταχύτητα μιας σφαίρας σε σχέση με τον χρόνο λήψης ενός καρέ κινηματογραφικής κάμερας.

Σύμφωνα με τα τεχνικά χαρακτηριστικά της κάμερας του Ζαπρούντερ, κάθε καρέ της ταινίας του αντιστοιχεί σε έναν χρόνο λήψης 1/18^ου δευτερολέπτου.

Η αρχική ταχύτητα μιας σφαίρας τυφεκίου Mannlicher-Carcano 6,5 × 52mm, όπλο που φέρεται να χρησιμοποίησε ο Lee Harvey Oswald, είναι κατ’ ελάχιστον 650 μ/δευτερόλεπτο. Ο Oswald, σύμφωνα με τη επίσημη εκδοχή, βρισκόταν σε μια απόσταση περίπου 80 μέτρων όταν η μοιραία σφαίρα χτύπησε τον Κένεντι. Η απώλεια ταχύτητας της σφαίρας 6,5 × 52mm μετά από 100 μέτρα εναέριας διαδρομής είναι της τάξης του 15%. Συνεπώς η ταχύτητα της σφαίρας, όταν πλησίασε τον Κένεντι, ήταν τουλάχιστον 560 μ/δευτερόλεπτο.

Αυτό σημαίνει ότι η διαδρομή της σφαίρας, που αποτυπώνεται σε κάθε καρέ του 1/18^ου του δευτερολέπτου είναι 31 μέτρα (560 μ/18). Βέβαια, όταν η σφαίρα διαπερνά, όχι τον αέρα, αλλά μια στέρεα ύλη, η ταχύτητα αυτή μειώνεται. Αν πάρουμε την μαξιμαλιστική υπόθεση ότι η απώλεια ταχύτητας της σφαίρας κατά το πέρασμα του εγκεφάλου ενός ανθρώπου φτάνει ακόμα και το 90%, καταλήγουμε ότι η μέση ταχύτητα της σφαίρας εντός του εγκεφάλου του Κένεντι ήταν 3 μέτρα/δευτερόλεπτο. Και αυτό με την προϋπόθεση ότι η σφαίρα δεν διαλύθηκε εντελώς με την πρόσκρουση στο πίσω μέρος του κρανίου, οπότε δεν θα υπήρχε καμία εικόνα εξόδου στο πρόσθιο μέρος.

Για να αποτυπώνεται στο καρέ 312 η μετακίνηση της κεφαλής του προέδρου προς τα εμπρός, λόγω της κρούσης της σφαίρας, πρέπει βέβαια η σφαίρα να είχε χτυπήσει και να έχει εισέλθει μέσα στο κεφάλι κατά την διάρκεια του 1/18^ου δευτερολέπτου της λήψης του συγκεκριμένου καρέ. Αλλά επίσης, η απουσία εμφάνισης  λάμψης-έκρηξης στο μέτωπο στο καρέ αυτό, σημαίνει ότι η σφαίρα δεν έχε εξέλθει όταν έληξε η λήψη του καρέ. Δηλαδή, η εκδοχή σύμφωνα με την οποία η μετακίνηση της κεφαλής προς τα εμπρός οφείλεται στη σφαίρα, προϋποθέτει ότι, κατά την διάρκεια λήψης του καρέ 312, η σφαίρα έχει αφενός εισχωρήσει στο κεφάλι και αφετέρου δεν έχει εξέλθει απ’ αυτό.

Έχοντας υπόψη την πολύ μεγάλη διάρκεια λήψης ενός καρέ (1/18 δευτερολέπτου, δηλαδή 0,0555’’) σε σχέση με την ταχύτητα της σφαίρας, η οποία κατά τον χρόνο αυτό διανείμει 31 μέτρα στον αέρα ή 3 μέτρα μέσα στο κεφάλι, συμπεραίνουμε ότι το καρέ 312 καταγράφει μια μεγάλη διαδρομή της σφαίρας στον αέρα και μια μικρή διαδρομή εντός του εγκεφάλου.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι: ποιο ήταν το μήκος της διαδρομής της σφαίρας εντός εγκεφάλου, όταν έληξε η λήψη του καρέ 312; Ας θεωρήσουμε τις δυο ακραίες περιπτώσεις.

Στη πρώτη περίπτωση, η σφαίρα έχει κάνει την μέγιστη ενδοεγκεφαλική διαδρομή, χωρίς όμως να εξέλθει από το μέτωπο. Έχοντας υπόψη το μέγεθος (διάμετρος) της ανθρώπινης κεφαλής, η μέγιστη διαδρομή αυτή μπορεί να εκτιμηθεί σε περίπου 20 εκ. Η σφαίρα διεισδύει στο κεφάλι και η ταχύτητά της πέφτει από 560 μέτρα/δευτερόλεπτο σε μια μέση ταχύτητα 56 μέτρων/δευτερόλεπτο. Με την ταχύτητα αυτή διανείμει 20 εκ., μέσα σε ένα χρόνο που ισούται σε 0,20 μ./56, δηλαδή σε 0,0035714’’.

Έχοντας υπόψη ότι η διάρκεια λήψης ενός καρέ είναι 1/18 δευτερολέπτου, δηλαδή 0,055555’’, ο χρόνος κατά τον οποίο η σφαίρα διέσχιζε τον αέρα (και συνεπώς το κεφάλι του Κένεντι παρέμενε στην αρχική του θέση, δηλαδή όχι σκυμμένο) είναι 0,0555555 – 0,0035714 = 0,0519841’’.

Στην περίπτωση αυτή, το ποσοστό του χρόνου κατά τον οποίον το κεφάλι του Κένεντι «έσκυψε» υπό τη ώθηση της σφαίρας, σε σχέση με τον συνολικό χρόνο λήψης του καρέ 312, είναι:

0,0035714/0,0555555 =  6,4285264%  (ας το στρογγυλέψουμε στο 6,5%).

Και το ποσοστό χρόνου όπου το κεφάλι έμεινε όρθιο, όπως και στο προηγούμενο καρέ, είναι:

0,0519841’’/0,0555555 = 93,571473% (ας το στρογγυλέψουμε στο 93,5%).

Τελικά, στην περίπτωση μέγιστης ενδοεγκεφαλικής διαδρομής της σφαίρας, το καρέ 312 αποτυπώνει, κατά το 93,5% του χρόνου λήψης, το κεφάλι του Κένεντι σταθερά όρθιο (λίγο-πολύ στη θέση του προηγούμενου καρέ 311) και κατά το 6,5% του υπόλοιπου χρόνου αποτυπώνει μια συνεχή κίνηση 6 εκ προς τα κάτω.

Είναι σαφές ότι αυτό το 6,5% δεν θα μπορούσε να έχει διαμορφώσει πάνω στο φιλμ μια σταθερή και σαφή (μη κουνημένη) εικόνα του κεφαλιού, μετακινημένη κατά  6 εκ. σε σχέση με την προηγούμενη (αποτυπωμένη στο καρέ 311). Το πολύ-πολύ, και εντελώς θεωρητικά, θα υπήρχε το φλου αποτύπωμα ενός «κουνήματος» 6 εκατοστών. Και αυτό το κουνημένο φλου πεδίο, θα ήταν 14 φορές λιγότερο έντονο (αναλογία του 6,5% προς το 93,5% ) από την απεικόνιση του κεφαλιού σε σταθερή όρθια θέση.

Υπό το φως αυτής της ανάλυσης, γίνεται σαφές ότι στην άλλη ακραία περίπτωση (ελάχιστη διείσδυση της σφαίρας, ας πούμε 1 εκ.), το φλου κουνημένο πεδίο θα είχε μια ένταση 20 φορές μικρότερη από την προηγούμενη περίπτωση, δηλαδή θα ήταν 280 φορές (14 x 20) πιο άτονο από την αποτύπωση του κεφαλιού σε όρθια σταθερή θέση. Με απλά λόγια δεν θα φαινόταν απολύτως καμία μετακίνηση στο καρέ 312!

Μπορούμε επίσης να εξετάσουμε το θέμα από την αντίστροφη πλευρά. Δηλαδή, υπό ποιες συνθήκες θα μπορούσε η μετακίνηση που παρατηρείται στο καρέ 312 να οφείλεται στην πρόσκρουση μιας σφαίρας;

Θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το δεδομένο ότι, κατά την διάρκεια της λήξης του καρέ 312, η σφαίρα έχει προσκρούσει το κεφάλι, αλλά δεν έχει εξέλθει. Η σφαίρα, ακόμα και επιβραδυμένη από την εγκεφαλική μάζα, διατηρεί μεγάλη ταχύτητα και διαπερνά το κεφάλι με μέση ταχύτητα 56 μέτρα/δευτερόλεπτο. Συνεπώς, το πέρασμα των 20 εκ. (0,20 μ) διαρκεί 0,20/56’’ (0,0035714’’) ήτοι 1/280’’.

Αυτό σημαίνει ότι το καρέ 312 θα μπορούσε να έχει καταγράψει μια μετακίνηση του κεφαλιού του Κένεντι, οφειλόμενη σε πρόσκρουση σφαίρας, αν η κάμερα τράβαγε, αντί τα 18 καρέ/δευτερόλεπτο της κάμερας του Ζαπρούντερ, τουλάχιστον 280 καρέ/δευτερόλεπτο!

Ας σημειώσουμε ότι τα καρέ 311 και 312 δεν εμφανίζουν στοιχεία «κουνήματος» του κεφαλιού του Κένεντι. Το οποίο σημαίνει ότι δεν υπήρξαν απότομες και γρήγορες κινήσεις κατά την διάρκεια της λήψης τους. Η ταχύτητα του αυτοκινήτου είναι χαμηλή και η κάμερα του Ζαπρούντερ συνοδεύει με την κίνησή της την κίνηση του αυτοκινήτου. Η μετακίνηση του κεφαλιού του Κένεντι κατά 6 εκ. μεταξύ τα καρέ 311 και 312, οφείλεται στην αργή πτώση του τραυματισμένου προέδρου, από την πρώτη σφαίρα.

Το ότι η θανατηφόρα σφαίρα χτύπησε τον Κένεντι από μπρος, τεκμαίρεται και από το γεγονός ότι το όλο το σώμα του και το κεφάλι του τινάχτηκε προς τα πίσω. Το καρέ 322 του Ζαπρούντερ, δηλαδή ½ δευτερόλεπτο μετά το χτύπημα, δείχνει την κλίση του Κένεντι προς τα πίσω:

Για να αντικρούσουν αυτό το προφανές δεδομένο, οι υποστηριχτές της επίσημης εκδοχής (του μοναδικού σκοπευτή από πίσω), πρόβαλαν το παιδαριώδη επιχείρημα ότι ο Κένεντι ξαφνιάστηκε από το χτύπημα της σφαίρας και τινάχτηκε ενστικτωδώς προς τα πίσω. Εκτός του ότι ένα τέτοιο επιχείρημα είναι αυθαίρετο, αγνοεί την ενέργεια μιας σφαίρας. Έχει υπολογιστεί ότι η ενέργεια της σφαίρας Carcano 6,5 × 52mm στα 100 μέτρα, ισοδυναμεί με 55 φορές την ενέργεια μιας γροθιάς επαγγελματία μποξέρ. Αν η σφαίρα είχε χτυπήσει από πίσω τον Κένεντι, όχι μόνο δεν θα είχε μπορέσει να γύρει προς τα πίσω, κόντρα στη κατεύθυνση της σφαίρας, αλλά θα είχε σωριαστεί μπροστά.

Στη πραγματικότητα, στις 22 Νοεμβρίου 1963, δεν έγινε μια δολοφονία αρχηγού Κράτους, από έναν παράξενο τύπο, του οποίου κανείς δεν μπόρεσε να εκθέσει το κίνητρο. Έγινε ένα οργανωμένο και πετυχημένο πραξικόπημα, το οποίο οι ΗΠΑ, συνεχίζουν 60 χρόνια μετά να συγκαλύπτουν.