«Τα τελευταία χρόνια τώρα», επισημαίνουν, «η Ευρώπη διοικούμενη από μια συντηρητική φιλελεύθερη πλειοψηφία, βυθίζεται στην κρίση. Οι συντηρητικοί και φιλελεύθεροι ηγέτες– τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο- απέτυχαν να συντονίσουν τα προγράμματα ανάκαμψης το 2009. Αποχώρησαν από το ζήτημα της δημοσιονομικής ρύθμισης και καθυστέρησαν να παρέμβουν έναντι της δημοσιονομικής κρίσης που έπληξε της Ελλάδα» υπογραμμίζουν, σε κοινό άρθρο τους στη γαλλική εφημερίδα Le Monde, η πρόεδρος του σοσιαλιστικού κόμματος Γαλλίας Martin Aubry και ο Γερμανός επικεφαλής του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD), Sigmar Gabriel.

Στο δημοσίευμα με τίτλο «Υπέρ μιας προοδευτικής ανάκαμψης του ευρωπαϊκού σχεδίου. Οι Γερμανοί και Γάλλοι σοσιαλιστές οφείλουν να ενωθούν», τονίζεται πως για τον παραπάνω σκοπό, «οι σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες θα πρέπει να αναλάβουν δράση και να προτείνουν μια εναλλακτική λύση στην καταστροφική διαχείριση της κρίσης των κυβερνήσεων που στην πλειοψηφία τους ανήκουν στη συντηρητική και φιλελεύθερη παράταξη».

Την Τετάρτη 16 Ιουνίου, με τους ιθύνοντες της σοσιαλιστικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, «παρουσιάσαμε τις προτάσεις μας για μια προοδευτική έξοδο από την κρίση. Κάνοντας ένα βήμα περισσότερο, το γαλλικό σοσιαλιστικό και το γερμανικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα υιοθέτησαν μια κοινή δήλωση «για την ενίσχυση του συντονισμού της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής στους κόλπους της Ε.Ε. Οι αποκλίσεις μεταξύ των κρατών-μελών προκαλούν την υπερχρέωση και εμποδίζουν την εξασφάλιση της σταθερότητα στην ευρωζώνη» επισημαίνουν οι Aubry και Gabriel.

Στο πλαίσιο αυτό, «στοχεύουμε σε μια εξισορρόπηση του ισοζυγίου πληρωμών μεταξύ των κρατών της Ε.Ε.», και για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, θα πρέπει τα κράτη με πλεόνασμα να ενισχύσουν την εσωτερική ζήτηση, ενώ τα κράτη με ελλείμματα, οφείλουν να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας τους.

«Συνεπώς, είναι αναγκαία η θέσπιση μιας ισορροπημένης στρατηγικής, η οποία θα στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες:

1. Στη δημιουργία ενός ρυθμιστικού πλαισίου των χρηματαγορών, προκειμένου να αποφεύγεται η κερδοσκοπική δράση, στην ενίσχυση των κανόνων που εφαρμόζονται για τις τράπεζες και στη βελτίωση της ανεξαρτησίας και της διαφάνειας της αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας των κρατών, με τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης.

2. Στην επιβολή ενός φόρου για τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, που θα εξασφαλίζει έσοδα στους εθνικούς προϋπολογισμούς των κρατών.

3. Στην ενίσχυση των ρυθμών ανάπτυξης και της απασχόλησης, ταυτόχρονα με την εφαρμογή μιας αυστηρής διαχείρισης των δημοσιονομικών μεγεθών.

4. Στην υιοθέτηση μιας αποτελεσματικότερης δημοσιονομικής πολιτικής, μέσω ενός ορθότερου ευρωπαϊκού συντονισμού».

«Τα κόμματα μας εκφράζουν σήμερα την αποφασιστικότητά τους να βρεθούν στην εμπροσθοφυλακή του νέου αυτού προοδευτικού σχεδίου. Έχουμε τη βούληση και αναλαμβάνουμε την ευθύνη, έναντι των λαών της Ευρώπης και έναντι της Ιστορίας, να καταστήσουμε το γαλλο-γερμανικό ζεύγος σε ένα μοχλό οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής προόδου για την Ευρώπη» καταλήγουν οι Aubry και Gabriel.