Με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα ένα χρόνων από την επιβολή της Χούντας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, θυμόμαστε την σπάνια δημιουργία της Ανιές Βαρντά: «Ναυσικά». Η ταινία της βραβευμένης με Όσκαρ, ελληνικής καταγωγής, Γαλλίδας σκηνοθέτριας, θεωρούνταν για χρόνια χαμένη και προβλήθηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας τον Απρίλιο του 2017.

Καταργώντας τα σύνορα μεταξύ ντοκιμαντέρ και ταινίας μυθοπλασίας, εισάγοντας καινοτομίες και υιοθετώντας τεχνοτροπίες όπως την «κάμερα στυλό», η Ανιές Βαρντά – η μεγάλη κυρία του Γαλλικού Σινεμά και «γιαγιά της Nouvelle Vague», όπως συχνά πυκνά την αποκαλούν – αποτελεί μία μοναδική περίπτωση στην Ιστορία της Έβδομης Τέχνης.

Πρόκειται για μια αεικίνητη πρωτοπόρο των εικόνων, η οποία άλλαξε για πάντα τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το Σινεμά. Το 1970 η Ανιές Βαρντά ολοκληρώνει το έργο της «Ναυσικά». Πρόκειται για μία ταινία με θέμα τη στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967-1974) και τους εξόριστους αντιστασιακούς στο Παρίσι. Το αρνητικό της ταινίας έχει χαθεί. Διασώθηκε μόνον η κόπια εργασίας.

Ναυσικά / Nausicaa
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Ανιές Βαρντά
Πρωταγωνιστούν: Σταύρο Τορνές, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Myriam Boyer, France Dougnac, Catherine de Seynes
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Έτος Παραγωγής: 1970
Διάρκεια: 94 λεπτά

Η «Ναυσικά» είναι ένα ντοκουμέντο που περιλαμβάνει μαρτυρίες πολιτικών εξόριστων, σκετς καφέ θεάτρου και μια ερωτική ιστορία, ερμηνευμένη από τους Myriam Boyer, France Dougnac, Catherine de Seynes και Σταύρο Τορνέ, ο οποίος και πρωταγωνιστεί.

Εμφανίζονται επίσης, μεταξύ άλλων, ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ, ο Βασίλης Βασιλικός, ο Περικλής Κοροβέσης, ο Ανδρέας Στάικος και ο Γιώργος Βότσης.

«Στις ταινίες μου πάντα ήθελα να κάνω τους ανθρώπους να δουν σε βάθος. Δεν θέλω να δείξω πράγματα, αλλά να τους δώσω την επιθυμία να δουν.» – Ανιές Βαρντά

Ανιές Βαρντά / Agnès Varda

Γεννημένη στις 30 Μαΐου του 1928 στις Βρυξέλλες στο Βέλγιο, η Ανιές Βαρντά αν και μας παρουσιάζεται το 1962 με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, «Η Κλεό από τις 5 έως τις 7» (Cleo from 5 to 7 / Cléo de 5 à 7), ωστόσο έχει επικρατήσει να αποκαλείται χαρακτηριστικά ως η “γιαγιά του νέου κύματος”.

Αιτία γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι από το 1954 έχει ήδη σκηνοθετήσει ταινίες μικρού και μεσαίου μήκους, αν και η μεγάλη της αγάπη είναι τα ντοκιμαντέρ. Γεγονός το οποίο την επηρέασε και στις ταινίες με την χρήση, για παράδειγμα, της κάμερας στο χέρι, μια καινοτομία που χαρακτηρίζει τους σκηνοθέτες της Nouvelle Vague, προσδίδοντας έτσι μια μοναδική αίσθηση ρεαλισμού.

Στις ταινίες της, αυτής της περιόδου, συγκαταλέγονται οι δημιουργίες: “Le Bonheur” (Η Ευτυχία, 1965), “Les Creatures” (Παιχνίδι με τον Διάβολο, 1966), το ντοκιμαντέρ “Loin du Vietnam” (Μακριά από το Βιετνάμ, 1967) και “Lions Love (… and Lies)” του 1969.

Διαβάστε επίσης:

• Αφιέρωμα στην Ανιές Βαρντά: Η «γιαγιά της Nouvelle Vague» που μας έμαθε να βλέπουμε Σινεμά
• Το Υποψήφιο για Όσκαρ ντοκιμαντέρ της Ανιές Βαρντά: «Πρόσωπα και Ιστορίες»