Έξι χρόνια μετά την εξαιρετική ταινίας της «Ακόμα και η Βροχή» (Tambien la Lluvia – 2010), με πρωταγωνιστή τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, η καταξιωμένη ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, Ισιάρ Μπολαίν, επιστρέφει με την έκτη μεγάλου μήκους ταινία της: «Η Ελιά» (El Olivo – 2016). Η Ισπανίδα δημιουργός, παρουσιάζει ένα αξιόλογο κοινωνικό δράμα, έχοντας ως αφετηρία την οικονομική κρίση στην πατρίδα της, αλλά και γενικότερα. Το φιλμ διακατέχεται από τις καλές ερμηνείες της νεαρής πρωταγωνίστριας Ισιάρ Μπολαίν και του δημοφιλούς ηθοποιού, Χαβιέ Γκουτιέρεζ. Tο αξιόλογο σενάριο υπογράφει ο Πολ Λάβερτι – μόνιμος συνεργάτης του κορυφαίου Βρετανού σκηνοθέτη Κεν Λόουτς.

«Η Ισπανία ζει υπό ανυπόφορη κρίση τα τελευταία οχτώ χρόνια. Κάποιους επηρεάζει περισσότερο από άλλους, αλλά κανείς δεν έχει μείνει ανεπηρέαστος. Κοιτάζοντας γύρω μας, απορεί κανείς πως να ζει άραγε ένα 20χρονο κορίτσι σήμερα; Πως αντιμετωπίζει η νέα γενιά την απόλυτη έλλειψη ευκαιριών, τη διαφθορά, την αναξιοπιστία των θεσμικών οργάνων; Πως η νέα γενιά που ακούει για αυτή την κρίση από πολύ νεαρή ηλικία, και βλέπει τις άμεσες συνέπειες της στο ίδιο της το σπίτι αντιμετωπίζει την κυβέρνηση και τους εκπροσώπους της; Πάνω απ’όλα, τι βλέπει όταν κοιτάζει στο μέλλον; Το πιθανότερο είναι ότι οι νέοι ζουν την κάθε μέρα με αβεβαιότητα. Η Άλμα, η πρωταγωνίστρια μας, κληρονόμησε μια χώρα σε ερείπια, μια εξοχή που έχει ξεπουληθεί, κι ένα τοπίο που έχει καταστραφεί. Η μητέρα της την άφησε όταν ήταν μικρή. Οι φίλοι της εγκαταλείπουν τον τόπο τους αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες αλλού. Εκατοντάδες επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο, συμπεριλαμβανομένης και της οικογένειας της.» – Ισιάρ Μπολαίν

Η Άλμα, ένα πνευματώδες και γενναίο κορίτσι ταξιδεύει από την Ισπανία μέχρι τη Γερμανία με σκοπό να φέρει πίσω στον πολυαγαπημένο της παππού την ελιά που του ξεριζώσανε από το σπίτι και την καρδιά του. Με τη βοήθεια φίλων και νέων συμμάχων, παρασέρνει σαν χείμαρρος τον κόσμο για να βοηθήσει με απροσδόκητες συνέπειες.

Πρόκειται για τη νέα ταινία της πολυβραβευμένης σκηνοθέτιδας του «Ακόμα Και Η Βροχή» (2010), Ισιάρ Μπολαίν, στην οποία πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Χαβιέ Γκουτιέρεζ, Άν Καστίγιο, Πεπ Άμπρος, Μάνιουελ Κουκάλα, Μιγκέ Άνχελ Αλαντρέν, Μαρία Ρομέρο.

Ένα οικογενειακό δράμα ξετυλίγεται με φόντο την οικονομική κρίση στην Ισπανία, αλλά κι ένα ιδιαίτερο road movie μας ταξιδεύει από την Ισπανία μέχρι τη Γερμανία, μέσα από την όμορφη αυτή δημιουργία της Ισιάρ Μπολαίν. Αξιόλογη η παρουσία της πρωταγωνίστριας Άν Καστίγιο στον ρόλο της Άλμα, ενώ πολύ καλός είναι και ο Χαβιέ Γκουτιέρεζ – τον οποίο είχαμε απολαύσει και στο εξαιρετικό φιλμ «Το Μικρό Νησί» (2014) του Αλμπέρτο Ροντρίγκεζ – εδώ στον ρόλο του θείου Alcachofa, κερδίζοντας τις εντυπώσεις.

«Το μόνο βέβαιο στον κόσμο της Άλμα, είναι ο παππούς της κι όσα εκείνος αντιπροσωπεύει. Είναι επίσης βέβαιη ότι η οικογένεια της έκανε πολλά λάθη. Δεν έχει πολλά να χάσει πέρα από τον παππού της, που βλέπει να εξασθενεί. Δεν έχει πολλά να πιστέψει και δεν εμπιστεύεται κανέναν. Για μένα η Ελιά, μιλά για την αποκατάσταση της πίστης. Το πιο σημαντικό πράγμα που χάνουμε μέσα στην κρίση είναι η ελπίδα. Γι’ αυτό στην ιστορία μας, κανείς δε μένει αδιάφορος στην προσπάθεια της Άλμα. Δυναμική κι ευαίσθητη. Αυτοκαταστροφική, αλλά ικανή να τα δώσει όλα γι’αυτά που πιστεύει. Η Άλμα είναι μια δύναμη της φύσης, μία νεαρή γυναίκα ικανή να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων. Ή τουλάχιστον να προσπαθήσει να τα αλλάξει σε μία απίθανη αποστολή που μοιάζει οριακά με μαύρη κωμωδία. Ενάντια στη λογική και τις πιθανότητες, η Άλμα πιστεύει ότι ένα δέντρο μπορεί να τα αλλάξει όλα, και δεν έχει άδικο. Μπορεί να μην καταφέρει να δώσει τη χαρά που θέλει στον παππού της, αλλά μπορεί να αποκαταστήσει τη σχέση της με τον πατέρα της, και στη διαδικασία να συγχωρήσει τον εαυτό της κι εκείνον. Ίσως να αρχίσει ξανά να εμπιστεύεται τους ανθρώπους και να κοιτάξει στο μέλλον με άλλη ματιά.» – Ισιάρ Μπολαίν

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το αξιόλογο σενάριο της ταινίας υπογράφει ο σπουδαίος Πολ Λάβερτι – μόνιμος συνεργάτης του κορυφαίου Βρετανού σκηνοθέτη Κεν Λόουτς, των οποίων η καινούργια ταινία «I, Daniel Blake» (2016), τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα του 69ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών.

Διαβάστε επίσης:
Στον Κεν Λόουτς ο Χρυσός Φοίνικας του 69ου Φεστιβάλ Καννών!

«Είναι προνόμιο να δουλεύω και πάλι με τον Πολ Λάβερτι. Όπως έκανε και στο «Ακόμα και η βροχή», ο Πολ κατάφερε να χειριστεί ένα θέμα όπως η κρίση με τρομερή επιδεξιότητα, μέσα από ιδιαίτερες καταστάσεις και τρισδιάστατους χαρακτήρες, αποφεύγοντας τα κλισέ και την προβλεψιμότητα.  Οι περιπέτειες της Άλμα, παρόλο που είναι προσωπικές έχουν παγκόσμιο χαρακτήρα. Γιατί το σενάριο του Πολ, πέρα από το βασικό του θέμα, μιλά και για τις ανθρώπινες σχέσεις, για την ισορροπία των συναισθημάτων μας, τους φόβους και τις αδυναμίες μας. Με μία χούφτα από χαρακτήρες καταφέρνει να μιλήσει για το πρόσφατο παρελθόν, το παρόν και για τον καθένα μας.» – Ισιάρ Μπολαίν

Στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Tvxs.gr o Πολ Λάβερτι, είχε αναφερθεί στη συνεργασία του με την Ισιάρ Μπολαίν, δηλώνοντας χαρακτηριστικά:

«Πρόκειται να κάνω μία νέα ταινία με την Ισπανίδα σκηνοθέτη Ισιάρ Μπολαίν (Iciar Bollain). Είχαμε συνεργαστεί και στο παρελθόν στην ταινία «Ακόμα και η Βροχή» (Even the Rain / Tambien La Lluvia – 2010) που γυρίστηκε στη Βολιβία και είχε κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Τορόντο, πριν από μερικά χρόνια. Ήταν πολύ καλή αυτή εμπειρία και πρόκειται να συνεργαστούμε ξανά αυτή τη φορά στην Ισπανία, την άνοιξη.»

Διαβάστε επίσης:
Πολ Λάβερτι – Συνέντευξη με τον βραβευμένο σεναριογράφο του Κεν Λόουτς

Ισιάρ Μπολαίν

Γεννημένη στη Μαδρίτη, η Ισιάρ Μπολαίν ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός στις ταινίες, “Ο Νότος” (El Sur – 1983),  “Sublet” (1991), “Malaventura” (1988), “El Mejor de los Tiempos” (1990), “Un Paraguas Para Tres” (1992), “Tierra Y Libertad” (1995), “Leo” (2000), “Nos Miran” (2002), “Η Γη σε Δύο Κομμάτια” (La Balsa de Piedra – 2003) και “La Noche Del Hermano” (2005).

Ως σκηνοθέτης έχει γράψει και σκηνοθετήσει πολλές αναγνωρισμένες ταινίες. Η δεύτερη μεγάλου μήκους της “Flowers from Another World”,  βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ Καννών το 1999(Εβδομάδα Κριτικής). Το “Take my eyes” (2003), απέσπασε συνολικά  7 Βραβεία  Goya, συμπεριλαμβανομένου της Καλύτερης Ταινίας.

Το 2009, σκηνοθέτησε το σενάριο του Πολ Λάβερτι “Ακόμα και η Βροχή” (Tambien La Lluvia ). Η ταινία ήταν υποψήφια για 13 Βραβεία Goya, απέσπασε το Βραβείο του Πανοράματος στο Φεστιβάλ του Βερολίνου και ήταν η υποψηφιότητα της Ισπανίας για το Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 2010.

Πολ Λάβερτι

Ο Πολ Λάβερτι γεννήθηκε στην Καλκούτα της Ινδίας από Σκωτσέζους γονείς. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης και το τμήμα της Φιλοσοφίας. Στη συνέχεια σπούδασε Νομική στη Γλασκώβη, όπου έκανε και την πρακτική του. Έγινε δικηγόρος εστιάζοντας στο ποινικό κι αστικό δίκαιο.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ταξίδεψε στη Νικαράγουα, όπου πέρασε τρία χρόνια της ζωής του. Εργάστηκε σκληρά για τα ανθρώπινα δικαιώματα κατά τη διάρκεια του πολέμου των Σαντνινίστας με τους Κόντρας. Ταξίδεψε στις εμπόλεμες ζώνες, καθώς και στο Ελ Σαλβαδόρ κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και στη Γουατεμάλα.

Μετά τον χρόνο που πέρασε στην κεντρική Αμερική, ο Λάβερτι έγραψε το σενάριο για την ταινία “Το Τραγούδι της Κάρλα” (Carla’s Song) για τον Κεν Λόουτς. Ακολούθησε το “Όνομα μου Είναι Τζο” (My Name is Joe) και το “Ψωμί και Τριαντάφυλλα” (Bread and Roses). Ο Πολ Λάβερτι συνεργάζεται με τον Κεν Λόουτς για περίπου 18 χρόνια, ενώ μαζί απέσπασαν το Χρυσό Φοίνικα από το Φεστιβάλ Καννών το 2008 με την ταινία “Ο Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι” (The Wind That  Shakes The Barley). Ως σεναριογράφος, ο Λάβερτι έχει βραβευτεί τόσο από τις Κάννες (Γλυκά Δεκάξι – Sweet Sixteeen, 2002), όσο και από το Φεστιβάλ της Βενετίας (Ένας Ελεύθερος Κόσμος- It´s a Free World, 2007).

Ο Πολ Λάβερτι έχει συνεργαστεί ξανά με την Ισιάρ Μπολαίν για τις ταινίες “Ακόμα και η Βροχή” (Tambien La Lluvia) και “Katmandú, un Espejo en el Cielo”. Η “Ελιά” σηματοδοτεί την τρίτη τους συνεργασία.

Έτος: 2016 | Xώρα: Ισπανία | Διάρκεια: 100 λεπτά | Σκηνοθεσία: Icíar Bollaín| Σενάριο: Paul Laverty | Παίζουν: Anna Castillo, Javier Gutiérrez, Pep Ambròs.