Γεννημένος στις 23 Ιουνίου του 1997, ο νεαρός Καναδός ηθοποιός, Αντουάν-Ολιβιέ Πιλόν, πρωταγωνιστεί στην εντυπωσιακή νέα δημιουργία του Ξαβιέ Ντολάν, «Mommy» υποδυόμενος έναν νεαρό ο οποίος πάσχει από το σύνδρομο ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας). Γνωστός κυρίως μέσα από τηλεοπτικές σειρές, ο δεκαοχτάχρονος Πιλόν, μιλώντας στο Tvxs.gr μας περιγράφει τη συνεργασία του με τον Ντολάν, την εμπειρία του από το Φεστιβάλ Καννών, καθώς και για μελλοντικά του σχέδια. Η ταινία κυκλοφορεί στις Κινηματογραφικές Αίθουσες, σε διανομή της Weird Wave.

Ο Στιβ (Αντουάν-Ολιβιέ Πιλόν) είναι ένας έφηβος με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα. Κανένα ίδρυμα δεν τον δέχεται. Ευτυχώς γι’ αυτόν, η μητέρα του (Αν Ντορβάλ) είναι εκεί για να τον βοηθήσει. Οι δυο τους μετακομίζουν σ’ ένα μεσοαστικό προάστιο, όπου η γειτόνισσά τους Κάικα (Σουζάν Κλεμάν) εντυπωσιάζεται από τη σχέση τους και εμπλέκεται συναισθηματικά. Μητέρα και γιος προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα ζώντας κάτω από την ίδια στέγη και παλεύοντας να ανταποκριθούν στις καθημερινές προκλήσεις και στις απρόβλεπτες ανάγκες του σπιτικού τους, που δοκιμάζουν διαρκώς τη σχέση τους.

Το φιλμ «Mommy», είναι η νέα πολυαναμενόμενη ταινία, του Ξαβιέ Ντολάν, που έκλεψε τις εντυπώσεις στο περσινό Φεστιβάλ Καννών. Το τρομερό παιδί του παγκόσμιου κινηματογράφου επιστρέφει δυναμικά με την πέμπτη μεγάλου μήκους δημιουργία του. Έχοντας στο πλευρό του τις δύο αγαπημένες του πρωταγωνίστριες, Αν Ντορβάλ και Σουζάν Κλεμάν, αλλά και τον εξαιρετικό ταλαντούχο νεαρό ηθοποιό Αντουάν – Ολιβιέ Πιλόν, ο σπουδαίος Καναδός σκηνοθέτης, εντυπωσιάζει για μία ακόμα φορά, επιστρέφοντας στο αγαπημένο του θέμα και στη σχέση μίας μητέρας με τον ιδιαίτερο γιο της.

– Στη νέα ταινία του Ξαβιέ Ντολάν «Mommy», πρωταγωνιστείτε υποδυόμενος έναν νεαρό ο οποίος πάσχει από το σύνδρομο ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας). Τι είναι αυτό που σας βοήθησε να μπείτε στον ρόλο και ποιες οι συμβουλές που σας έδωσε ο σκηνοθέτης;

Από τότε που ο Ξαβιέ μου μίλησε για το «Mommy», είχα καταληφθεί από το ρόλο του Στηβ. Είναι ένα αγόρι βίαιο αλλά ελκυστικό ταυτόχρονα. Είχα πολλές συναντήσεις με τον Ξαβιέ κατά τη διάρκεια της συγγραφής του σεναρίου, μπόρεσα επομένως γρήγορα να εξημερώσω αυτόν τον πολύχρωμο και πολύ έντονο χαρακτήρα. Δεν μπήκα στη διαδικασία να κάνω μια μεγάλη έρευνα για να αναπτύξω τον χαρακτήρα του Στηβ, τον συνέθεσα περισσότερο ξεκινώντας από τις απλές μου γνώσεις και τις συζητήσεις με τον Ξαβιέ. Εμπνεύστηκα, μεταξύ άλλων, από τον Μπράντ Πιτ στην ταινία «12 Πίθηκοι». Δεν έχω ακόμη «μάθει» να παίζω τα προβλήματα των δυσχερειών του Στηβ. Αυτό ήρθε περισσότερο φυσικά, ξανά με τις πολύτιμες συμβουλές του Ξαβιέ που καθοδηγεί πολύ καλά.

– Αυτή βεβαία δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με τον Ξαβιέ Ντολάν, καθώς είχατε κι έναν μικρό ρόλο στο φιλμ «Laurence Anyways» (2012). Πως είναι η συνεργασία σας με τον Ντολάν, έναν σκηνοθέτη που σε ηλικία 26 ετών έχει κιόλας κυκλοφορήσει πέντε μεγάλους μήκους ταινίες, οι οποίες έχουν προβληθεί όλες στα σημαντικότερα Φεστιβάλ όπως αυτά της Βενετίας και των Καννών;

Ο πρώτος ρόλος που έπαιξα με τον Ξαβιέ ήταν πράγματι στο «Λόρενς για Πάντα». Ήταν ένας πολύ μικρός ρόλος που δεν πήρε παρά μιας μέρας γύρισμα. Δεν είχα καθόλου εκείνη τη στιγμή την οικειότητα που έχω σήμερα με τον Ξαβιέ. Από τη δεύτερη εμπειρία μου, στον κύριο ρόλο του βιντεοκλίπ «College Boy», είναι που δούλεψα πιο κοντά με τον Ξαβιέ και είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω καλύτερα. Εκείνο το πρότζεκτ μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε σε ποιο βαθμό είχαμε μεγάλη οικειότητα και ευκολία να δουλέψουμε μαζί. Αμέσως θελήσαμε να ξανακάνουμε κάποιο πρότζεκτ. Μετά την ιδέα του «Mommy», ο Ξαβιέ έγινε σαν ένας μεγάλος αδερφός για μένα.

– Το «Mommy», πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του πέρσι τον Μάιο, στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του 67ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών. Μετά την προβολή υπήρξε ένα εντυπωσιακό παρατεταμένο χειροκρότημα, ενώ στην τελετή απονομής το φιλμ απέσπασε το Βραβείο της Επιτροπής, εξ ημισείας με τον Ζαν-Λυκ Γκοντάρ. Τι σημαίνει αυτό για εσάς;

Το Φεστιβάλ των Καννών ήταν πολύ εντυπωσιακό, ήμουν 16 χρονών όταν το επισκέφθηκα για το «Mommy». Αυτό το γεγονός μου επέτρεψε να κάνω εξαιρετικές γνωριμίες και να ζήσω στιγμές που με σημάδεψαν. Είμαι πολύ περήφανος που η ταινία κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής. Ήξερα ήδη, καθώς γυρνούσαμε την ταινία, πως αυτή θα ήταν εξαιρετική. Την είδα για πρώτη φορά στις Κάννες και τότε, σε εκείνη την παρουσίαση, ήταν που είχαμε ένα θερμό και ανεπανάληπτο χειροκρότημα, με τον κόσμο όρθιο, για 12 λεπτά. Πολύ συγκινητικό! Γοητεύτηκα από το αμάλγαμα της μουσικής, της φωτογραφίας, του καδραρίσματος. Όλα δένουν και λειτουργούν στο να ενισχύσουν το συναίσθημα που βγάζει αυτή η πολύπλοκη και συγκινητική ταινία.

– Η σχέση της μητέρας με τον γιο της, είναι ένα αγαπημένο θέματα της φιλμογραφίας του Ξαβιέ Ντολάν, που ενίοτε βασίζεται σε αυτοβιογραφικά στοιχεία. Σας βοήθησε αυτό στην απόδοση του χαρακτήρα σας; Ποιες ήταν οι επιρροές σας και ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή από την ταινία;

Δεν είχα παρά να περάσω πάρα πολύ χρόνο με τον Ξαβιέ. Έχουμε εκτενώς συζητήσει για τον χαρακτήρα μου και τη σχέση του με τη μητέρα του, κατά τη διάρκεια της συγγραφής του σεναρίου. Επίσης, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ορισμένες αποφάσεις πάρθηκαν αμέσως πριν από τις σκηνές, αφήσαμε χώρο στον αυτοσχεδιασμό και τον αυθορμητισμό.

Και τι προνόμιο που είχα να δουλέψω με την Ανν Ντορβάλ! Η Ανν είναι μια εξαιρετική ηθοποιός, πολύ ευαίσθητη και μαμά και στη ζωή της. Είμαι κι εγώ γιος στην πραγματική ζωή μου, παρ’ όλο που η σχέση μου με τη μητέρα μου δεν έχει τίποτα κοινό με αυτή του Στηβ και της Ντι. Δεν χρειάστηκε, λοιπόν, να κάνουμε πολλές πρόβες, ήρθε πολύ φυσικά. Με το ξεκίνημα των γυρισμάτων μια μεγάλη οικειότητα υπήρχε μεταξύ μας.

Η σκηνή που ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα να γυρίσω είναι εκείνη στο πάρκινγκ, που ο Στηβ προσπαθεί να αποδράσει από τους φρουρούς του νοσοκομείου όπου η μητέρα του τον βάζει. Είναι μια σκηνή απαιτητική σωματικά όσο και τεχνικά, που απαιτούσε από μένα την ίδια στιγμή μεγάλη σωματική προσπάθεια και προσπάθεια συγκέντρωσης για να παίξω. Η πιο όμορφη σκηνή της ταινίας, στα μάτια μου, είναι εκείνη του ονείρου, της ζωής που η Ντι φαντάζεται, αλλά δεν θα έχει ποτέ.

– Έχετε επίσης συνεργαστεί με τον Ξαβιέ Ντολάν, στο βίντεο κλιπ των “Indochine” με τον τίτλο “College boy”. Ένα εντυπωσιακό κλιπ που πραγματεύεται το δύσκολο αλλά δυστυχώς διαχρονικά επίκαιρο θέμα του bullying. Τι ξεχωρίζετε από αυτή τη συνεργασία;

Όπως προανέφερα, είναι πραγματικά από αυτό το γύρισμα που ανακάλυψα τον Ξαβιέ Ντολάν, και μια φιλία αναπτύχθηκε μεταξύ μας. Δούλεψα πολύ στενά μαζί του και είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω καλύτερα. Αυτό το πρότζεκτ μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε σε ποιο βαθμό έχουμε μεγάλη οικειότητα και ευκολία να δουλέψουμε μαζί. Αυτό το γύρισμα ήταν πολύ απαιτητικό σωματικά, αλλά υπήρχε μεγάλος σεβασμός και μεγάλη εμπιστοσύνη ανάμεσα στον Ξαβιέ και στους ηθοποιούς του. Είναι χάρη σε αυτό το πρότζεκτ που το «Mommy» γεννήθηκε.

– Η χημεία σας με δύο από τις αγαπημένες ηθοποιούς του Ξαβιέ Ντολάν, την Αν Ντορβάλ και την Σουζάν Κλεμάν, είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της επιτυχίας του φιλμ. Πως ήταν η συνεργασία σας;

Η ομάδα του «Mommy» είναι απίστευτη. Είναι όλα ένα προνόμιο που είχα να παίξω μαζί με την Ανν και τη Σουζάν, υπό την καθοδήγηση του Ξαβιέ. Η οικειότητα ήταν στιγμιαία τόσο ανάμεσα στους ηθοποιούς όσο και με τους υπόλοιπους της ομάδας. Αυτό ήταν που μου επέτρεψε να αισθάνομαι άνετα με όλες τις σκηνές της ταινίας. Είναι, αν θέλετε, αυτό που έχω περισσότερο εκτιμήσει από το γύρισμα. Πραγματική ευτυχία!

– Μετά το «Mommy», ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Δουλεύω προς το παρόν εδώ και κάποιες χρονιές, στις τηλεοπτικές σειρές του Κεμπέκ. Απ’ όταν βγήκε το «Mommy», που προβλήθηκε σε πάνω από 50 χώρες, έχω λάβει διάφορα σενάρια για ταινίες, αλλά δεν υπάρχει κάτι που έχει αποφασιστεί προς το παρόν.

Αγαπώ τις νέες προκλήσεις, να βγαίνω από την «comfort zone» μου. Θα ήθελα πολύ να ερμηνεύσω ρόλους για τους οποίους θα πρέπει να μάθω κάτι νέο, όπως πολεμικές τέχνες, για παράδειγμα. Θα ήθελα, επίσης, να παίξω κάποιο χαρακτήρα που έχει τικ ή μια συμπεριφορά περιθωριακή. Θα δούμε τι μου επιφυλάσσει το μέλλον.

Ο Ξαβιέ Ντολάν είναι ένας σκηνοθέτης – φαινόμενο του σύγχρονου σινεμά. Η νέα του δημιουργία «Mommy», πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της πέρσι τον Μάιο, στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του 67ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, κερδίζοντας το Βραβείο της Επιτροπής, εξ ημισείας με τον Ζαν-Λυκ Γκοντάρ!

Εκτός όμως από το βραβείο στις Κάννες, το φιλμ τιμήθηκε με το Σεζάρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας, με το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ της Στοκχόλμης, ενώ απέσπασε και εννέα (9) Καναδικά Βραβεία Κινηματογράφου, στις κατηγορίες: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Φωτογραφίας, Μοντάζ, Σεναρίου, Α’ Ανδρικού Ρόλου, Α’ Γυναικείου Ρόλου, Β’ Γυναικείου Ρόλου και Μακιγιάζ. Η ελληνική επίσημη πρεμιέρα της ταινίας «Mommy» (2014) του Ξαβιέ Ντολάν, πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 27 Απριλίου. Από την Πέμπτη 30 Απριλίου η ταινία κυκλοφορεί στις Κινηματογραφικές Αίθουσες, σε διανομή της Weird Wave.