Αναβίωση του «Ψυχρού Πολέμου», κίνηση εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης ή επιχείρηση δημιουργίας τετελεσμένων πριν από την ανάληψη της αμερικανικής προεδρίας από τον Τραμπ;

Οι απαντήσεις για την μετωπική επίθεση της Ουάσιγκτον κατά της Μόσχας στο «παρά πέντε» της εκπνοής της θητείας Ομπάμα βρίσκουν διχασμένους και τους αμερικανούς και ευρωπαίους αναλυτές.
 
ΝΥΤ: Ο Πούτιν υπονομεύει την αμερικανική δημοκρατία
 
Κατά τους New York Times οι κυρώσεις κατά της Μόσχας και οι απελάσεις ρώσων διπλωματών από τον Μπαράκ Ομπάμα μετά τη «ρωσική επιχείρηση hacking και την προσπάθεια επηρεασμού των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ» ήταν όχι μόνον επιβεβλημένες αλλά ήρθαν και αργά.

«Θα ήταν ανεύθυνο από τον Ομπάμα να αφήσει το Οβάλ Γραφείο τον επόμενο μήνα επιτρέποντας στον Βλαντιμίρ Πούτιν να πιστεύει ότι μπορεί ατιμώρητα να υπονομεύει την αμερικανική δημοκρατία», γράφει η εφημερίδα προσθέτοντας:

«Θα αποτελούσε μια εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική κληρονομιά, με δεδομένη την ανησυχητική συμπάθεια που επιδεικνύει ο επόμενος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ προς τον κ. Πούτιν και την επίμονη άρνησή του να αποδεχθεί τα στοιχεία των αμερικανικών υπηρεσιών ασφαλείας σύμφωνα με τα οποία οι κυβερνοεπιθέσεις της Ρωσίας είχαν ως στόχο να στηρίξουν τον ίδιον και να πλήξουν τη Χίλαρι Κλίντον».

Και οι New York Times καταλήγουν επισημαίνοντας ότι οι κινήσεις Ομπάμα – έστω και καθυστερημένες – δημιουργούν σαφώς πρόβλημα για τον Ντόναλντ Τραμπ, ειδικά στην περίπτωση που το Κογκρέσο αποφασίσει τη σύσταση ειδικής επιτροπής που θα ερευνήσει την υπόθεση.
 
Το Κρεμλίνο δεν γνωρίζει… κανέναν Ομπάμα
 
Πόσο ουσιαστικό όμως μπορεί να είναι αυτό το «πρόβλημα» για τον Ντόναλντ Τραμπα, κι ακόμη περισσότερο για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, μετά μάλιστα και τη ρελάνς του ρώσου προέδρου με… επίθεση φιλίας προς τους αμερικανούς διπλωμάτες της Μόσχας;

Στην πραγματικότητα, ο Πούτιν δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να απαντήσει στην επίθεση Ομπάμα με ένα προσωπικό πολιτικό σόου και με την επιλογή να δείξει καθαρά ότι επενδύει στην «εποχή Τραμπ».

Ή, πολύ πιο απλά, «ακυρώνοντας» την απειλή Λαβρόφ για αντίποινα και ανακοινώνοντας ο ίδιος ότι δεν θα απελάσει αμερικανούς διπλωμάτες, ο ισχυρός άνδρας του Κρεμλίνου διαμήνυσε στον Ομπάμα ότι τον θεωρεί ήδη παρελθόν και πως ο μόνος συνομιλητής που αναγνωρίζει πλέον στην Ουάσιγκτον είναι ο Ντόναλντ Τραμπ.
 
CNBC: Ο μύθος του Πούτιν ενισχύεται

«Διπλωματικά και οικονομικά», επεσήμανε χαρακτηριστικά το CNBC πριν καν γίνει γνωστή η ανακοίνωση Πούτιν, «οι κυρώσεις του Ομπάμα και οι απελάσεις δεν αλλάζουν τίποτα.

Η Μόσχα απλώς θα αντικαταστήσει τους απελαθέντες διπλωμάτες με άλλους, εξίσου πιστούς στον Πούτιν και οι κυβερνοεπιθέσεις θα συνεχιστούν…

Ακόμη χειρότερα, τα αντίποινα της κυβέρνησης Ομπάμα είναι πολύ πιθανό να χρησιμεύσουν για να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο ο μύθος των τσαρικών δυνατοτήτων του ρώσου ηγέτη παγκοσμίως».
 
Guardian: H καταστροφική πολιτική των ΗΠΑ

Ανάλογη είναι και εκτίμηση των αναλυτών του Guardian: «Γιατί η Μόσχα επέλεξε να ρισκάρει την παρέμβασή της στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές;», σημειώνει η βρετανική εφημερίδα προσθέτοντας: «Πίστευε πράγματι ο Βλαντιμίρ Πούτιν ότι μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα; Η αλήθεια είναι μάλλον πιο απλή: Το έκανε γιατί μπορούσε. Η Μόσχα ίσως το μόνον που ήθελε ήταν να κάνει επίδειξη – και να προειδοποιήσει όλον τον κόσμο – για τις νεόδμητες επαγγελματικές ικανότητες στην ψηφιακή κατασκοπία».

Και η ανάλυση του Guardian, καταλήγει υπενθυμίζοντας τα λάθη της – «καταστροφικής» όπως τη χαρακτηρίζει – αμερικανικής πολιτικής έναντι της Ρωσίας από το 2000 και μετά: «Δεν υπολόγισε σωστά», γράφει, «την υπόγεια απάντηση της Ρωσίας στην ήττα που υπέστη στον Ψυχρό Πόλεμο. Απέτυχε να διδαχθεί από την καταστροφική περιπέτεια στο Αφγανιστάν. Εσπρωξε επιπόλαια το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση στην ανατολική Ευρώπη, όπου οι ευαισθησίες της Ρωσίας παραμένουν πάντοτε ισχυρές. Και τέλος, η Αμερική άφησε τον εαυτό της να ταπεινωθεί από τη Ρωσία στη Συρία».

Εν κατακλείδει, σημειώνει ότι η Αμερική επέλεξε επί δύο δεκαετίες να αντιμετωπίζει τη Ρωσία με προκλήσεις και κυρώσεις, ενώ δεν θέλησε να δει τα οφέλη από ένα ενδεχόμενο άνοιγμα – δια του εμπορίου και των διμερών σχέσεων – της ρωσικής κοινωνίας στην εξωτερική επιρροή.

Και κατόπιν όλων αυτών, το αποτέλεσμα μπορεί και να είναι η, άνευ όρων, εναπόθεση των σχέσεων Δύσης και Ρωσίας στα χέρια του Ντόναλντ Τραμπ…