Τη στάση του Βερολίνου να μπλοκάρει την πρόταση για πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου στην ΕΕ- που στηρίζουν 15 χώρες της Ένωσης- την ώρα που στο εσωτερικό της Γερμανίας χορηγεί 200 δισ. ευρώ για την επιδότηση φυσικού αερίου, σχολιάζουν ενοχλημένες διπλωματικές πηγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η εικόνα του Λίντνερ ως πολιτικού που ευνοεί τη δημοσιονομική πειθαρχία και την ελάχιστη κρατική παρέμβαση έχει δεχθεί πλήγμα, σχολιάζει το Politico, προσθέτοντας πως ορισμένοι να υποστηρίζουν ότι το Βερολίνο συμπεριφέρεται με δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Παρομοίως, οι Πράσινοι στην γερμανική κυβέρνηση- συνεχίζει το Politico- παρ’ όλο που αναφέρονται με φιλοευρωπαϊκά συναισθήματα, «σιωπούν εκκωφαντικά- ειδικά ο υπουργός Οικονομίας και Δράσης για το Κλίμα Ρόμπερτ Χάμπεκ, ο οποίος πρωτοστάτησε στο σχέδιο επιδοτήσεων και κάποιοι θα υποστήριζαν ότι φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για τα τοπικά ποσοστά έγκρισης παρά για την ανάληψη ευθύνης σε επίπεδο ΕΕ».

Από την κριτική δεν έχει ξεφύγει ούτε ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, για τον οποίο υπάρχει η αίσθηση στην Ευρώπη  ότι δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει τι σημαίνει το να ηγείται της μεγαλύτερης χώρας της ΕΕ, «δηλαδή, ότι πρέπει να λάβει υπόψη την ευρωπαϊκή διάσταση των αποφάσεων που λαμβάνει η Γερμανία στο εσωτερικό, αντί να εστιάζει απλώς στην τελευταία μάχη του εσωτερικού συνασπισμού».

«Μετά τη Ρωσία, πολλοί επικριτές στις Βρυξέλλες υποστηρίζουν ότι η Γερμανία φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την αύξηση των τιμών του φυσικού αερίου της ΕΕ και οι πολίτες σε όλη την Ευρώπη πληρώνουν τώρα ουσιαστικά την αποτυχία της Γερμανίας να διαφοροποιήσει τις προμήθειες φυσικού αερίου της στο παρελθόν. Και όμως το Βερολίνο συμπεριφέρεται σαν το πρόβλημα να αφορά μόνο τους δικούς του ανθρώπους και εταιρείες. Η αίσθηση πολλών αξιωματούχων της ΕΕ είναι ότι η καγκελάριος της Γερμανίας χρειάζεται να μάθει πώς να ενεργεί ως Ευρωπαίος», σημειώνει το Politico προσθέτοντας:

«Ο Σολτς υποστηρίζει ότι υπερασπίζεται μια κυβέρνηση που ”δεν αφήνει κανέναν πίσω”. Και όμως άλλες χώρες της ΕΕ ισχυρίζονται ότι η κίνησή του να επιδοτεί φυσικό αέριο για γερμανικές εταιρείες και καταναλωτές, ενώ μπλοκάρει το πλαφόν στην τιμή φυσικού αερίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δύσκολα θα μπορούσε να είναι περισσότερο αντικοινωνική».