Τους λόγους της αποχώρησής του από το Κίνημα Αλλαγής εξηγεί στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο μέχρι πρότινος εθνικός συντονιστής της πολιτικής ομάδας PES Activists, Θοδωρής Δουλουμπέκης. Παράλληλα, δηλώνει ότι είναι χρέος όλων των προοδευτικών δυνάμεων να βρούν κοινό βηματισμό πριν από τις ερχόμενες εκλογές.

• Κατ’ αρχάς, τι ακριβώς είναι και τι κάνουν οι PES Activists;

Οι PES Activists είναι ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο πολιτικών ακτιβιστών των κομμάτων μελών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος κι έχουν ως βασικό στόχο να συμβάλουν στη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας του ΕΣΚ αλλά και να την επικοινωνήσουν στις πόλεις τους ανά την Ευρώπη.

Στην Ελλάδα είχαμε την πιο δραστήρια ομάδα, σύμφωνα με το ίδιο το ΕΣΚ, καθώς καταφέραμε μέσα σε 5 χρόνια λειτουργίας να παραγάγουμε μέσα από την πολυσχιδή δράση μας μια εξαιρετικά σύγχρονη προοδευτική ατζέντα. Δυστυχώς τον τελευταίο χρόνο το δίκτυο είχε χάσει τη δυναμική του ως συνέπεια της πολιτικής απαξίωσης του εθνικού κόμματος μέλους του PES, του ΠΑΣΟΚ –που μάλιστα έλαβε χώρα από την ίδια του την ηγετική ομάδα– και της αποϊδεολογικοποίησης του ΚΙΝ.ΑΛΛ.

• Πρόσφατα, λοιπόν, ανακοινώσατε την αποχώρησή σας από το Κίνημα Αλλαγής. Ποιοι ήταν συνοπτικά οι λόγοι αυτής της απόφασης;

Δεν ήταν για εμάς που αποχωρήσαμε εύκολο να το κάνουμε. Προσωπικά, ακόμη θυμάμαι τη μέρα που ξεκίναγα μόνος μου να φτιάξω αυτό που αργότερα μαζί με τους συντρόφους μου από κάθε γωνιά της Ελλάδας θα γινόταν το ταχύτερα αναπτυσσόμενο δίκτυο Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στην Ελλάδα.

Πραγματικά, όμως, πλέον, οι πολιτικές διαφοροποιήσεις με το εθνικό κόμμα είχαν γίνει ιδεολογικές αποκλίσεις. Σε ένα κόμμα που πιστεύω ότι οι προοδευτικές του προτάσεις είναι κάτι σαν το φύλο των αγγέλων, που έχει αναγάγει τον τακτικισμό σε πολιτική προτεραιότητα, που τελικά δεν προάγει την πολιτική ατζέντα και τις αξίες του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος ήταν ηθικά προτιμότερο να εγκαταλείψουμε τις θέσεις μας από το να εγκαταλείψουμε τις αξίες μας προκειμένου να υπηρετήσουμε κενές θέσεις.

Μέσα από το ΚΙΝ.ΑΛΛ. δεν μπορούσαμε πια να μεταφέρουμε τις πολιτικές προτάσεις του PES, με τις οποίες συμφωνούμε απόλυτα, στην τοπική μας κοινωνία. Πώς να μιλήσεις για την ανάγκη προοδευτικών συγκλίσεων της Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, για προοδευτικά μέτωπα στην εργασία, πώς να μιλήσεις για την ανάγκη συνεργασίας των λαών και για τόσα άλλα που είναι βασικά σημεία της ατζέντας του ΕΣΚ, μέσα από το ΚΙΝ.ΑΛΛ., που επιλέγει να θεωρεί εχθρό την Αριστερά, που καταψηφίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών, που ανάγει σε συνομιλητή την Ιερά Σύνοδο, που επιλέγει να διαγράφει τη διαφορετική άποψη;

• Πάντως, από το ΚΙΝ.ΑΛΛ. υποστηρίζουν ότι οι PES Activists παραμένουν «αξιακά» δίπλα στο ΠΑΣΟΚ και το ΚΙΝ.ΑΛΛ., που αποτελεί την «πραγματική» και όχι τη «fake» Κεντροαριστερά. Και αφήνουν υπονοούμενα για «κυνηγούς θέσεων» με υποσχετική από τον ΣΥΡΙΖΑ… Τι απαντάτε;

Προφανώς οι σύντροφοι από τους PES Activists που έμειναν πίσω εκφράζονται «αξιακά» από το ΚΙΝ.ΑΛΛ. Εμείς που αποχωρήσαμε έχουμε πάλι μια άλλη προσέγγιση κι αυτό είναι το θέμα. Πιστεύουμε ότι το ΚΙΝ.ΑΛΛ. δεν είναι «αξιακά» κοντά στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και, με δεδομένο ότι πλέον το ΠΑΣΟΚ που είναι κόμμα-μέλος του PES δεν λειτουργεί, ίσως θα έπρεπε το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα να επανεξετάσει τη θέση του και τις συνεργασίες του στην Ελλάδα.

Η ρητορική για υποσχετικές και θέσεις είναι η εύκολη προσέγγιση. Το δύσκολο είναι να δουν γιατί αποχωρεί ο κόσμος και δεν εννοώ τα δεκάδες στελέχη. Εννοώ τις κοινωνικές ομάδες που παραδοσιακά εναπέθεταν τις ελπίδες του στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Η νέα γενιά, οι άνεργοι, οι χαμηλοεισοδηματίες, οι δημιουργικές ομάδες, οι οργανώσεις που αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όλοι αυτοί που πληρώνουν μια κρίση που δεν δημιούργησαν και που, όμως, θέλουν να ελπίζουν ότι αξίζουν –και αξίζουν– ένα καλύτερο μέλλον που θα τους εξασφαλίσει μια προοδευτική, συμπεριληπτική, δίκαιη πολιτική ατζέντα.

Το ποιος θα εκφράσει την Κεντροαριστερά δεν θα καθοριστεί από το ποιος θα προλάβει να το βγάλει σε δελτίο Τύπου, αλλά από το ποιος θα πείσει με τις προτάσεις του τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους και μέχρι στιγμής δεν δείχνει να το κάνει το ΚΙΝ.ΑΛΛ.

• Το ΚΙΝ.ΑΛΛ. σήμερα, η στρατηγική του σε πολλά κορυφαία θέματα, π.χ. η Συμφωνία των Πρεσπών και η ρητορική της ηγεσίας του, όπως οι φράσεις της Φ. Γεννηματά ότι βρίσκεται σε «πόλεμο» με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον «τυχοδιώκτη νεοκομμουνιστή Τσίπρα», συμβαδίζουν με τη φυσιογνωμία ενός προοδευτικού φορέα;

Καθένας, με τη ρητορική του και με τις αποφάσεις του, κατατάσσει τον εαυτό του στη μεριά της Ιστορίας που νομίζει. Οι προοδευτικές δυνάμεις έχουν χρέος να βρίσκονται σε διαρκή «πόλεμο» με την Ακροδεξιά, τον εθνικισμό, την ατομοκρατία, τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, τις διακρίσεις κάθε είδους, τις απρόσωπες αγορές που επιδιώκουν να επιβληθούν στη δημοκρατία.

Οι προοδευτικές δυνάμεις έχουν υποχρέωση να προκρίνουν τη συνεργασία, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, τη δημοκρατία, την ποιοτική ζωή κι εργασία, τη συμπερίληψη. Οταν ένα κόμμα, που θέλει να λέγεται προοδευτικό, βλέπει ως πολέμιο την Αριστερά που ιστορικά έχει ταυτιστεί με τον αγώνα για την κοινωνική δικαιοσύνη, έχει διαλέξει τη λάθος μεριά.

Ευτυχώς όμως μέσα στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν ακόμη πολλοί σύντροφοι που δεν έχουν κάνει τις ίδιες επιλογές με την ηγετική ομάδα, που δεν μεταχειρίζονται την ίδια ρητορική, και πιστεύω ότι σύντομα θα συμβάλουν και αυτοί στη νέα προοδευτική πρόταση.

• Σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές προκρίνουν τον διάλογο και τη συμπόρευση της Σοσιαλδημοκρατίας με την Αριστερά. Υπό αυτό το πρίσμα, ποια είναι η άποψή σας για τις προσπάθειες συγκρότησης προοδευτικού μετώπου στη χώρα μας έναντι στη Δεξιά και τις πολιτικές της;

Είμαι αισιόδοξος και θα συμβάλω με κάθε τρόπο ώστε πριν από τις ερχόμενες πολυεπίπεδες εκλογές να καταφέρουμε και στην Ελλάδα, όλοι οι εκπρόσωποι των προοδευτικών δυνάμεων, των δυνάμεων που η ιδεολογική μήτρα τους είναι ο σοσιαλισμός, να βρούμε κοινό βηματισμό.

Είναι χρέος μας απέναντι στη Δεξιά να αντιπαραβάλουμε και τελικά να διεκδικήσουμε στις κάλπες ένα νέο όραμα που θα συγκρούεται με τους λίγους και θα διεκδικεί μια ποιοτικότερη ζωή για τους πολλούς, που θα παίρνει την εξουσία από τις ελίτ και θα τη μεταφέρει ξανά στον λαό, ένα νέο μεγάλο πολιτικό σχέδιο που θα πατάσσει τις ανισότητες και τους μηχανισμούς που τις δημιουργούν, που θα στοχεύει σε έναν κόσμο καλύτερο για όλους.