Το φιάσκο και η σκανδαλώδη διαδικασία των προγραμμάτων τηλεκατάρτισης από τα ΚΕΚ, που αφορούσε τους  νέους επιστημόνες και τους  ελεύθερους  επαγγελματίες, αναδεικνύουν τις παθογένειες του συστήματος της κατάρτισης. Η κυβέρνηση η οποία δημιούργησε το πρόγραμμα και μετά το  απέσυρε, ανακυκλώνεται με την επίλυση της αξιολόγησης των ΚΕΚ.  Τι συμβαίνει όμως πραγματικά?
Ο ίδιος Υπουργός δεν ήταν που μετέτρεψε την πιστοποίηση των ΚΕΚ σε αδειοδότηση; Επί θητείας του κ. Βρούτση δεν αυξήθηκαν τα ΚΕΚ από 568 σε 1.681 ( 568 πρώην ΚΕΚ). Ποιός ευθύνεται για το άνοιγμα της αγοράς προγραμμάτων κατάρτισης, με όρους απορρύθμισης; Ποιούς εξυπηρετούσε, όταν το Υπουργείο υπέγραφε σύμβαση με κάθε μεμονωμένο ΚΕΚ, βάσει συμφέρουσας και όχι οικονομικότερης προσφοράς;  Ποιος  ευθύνεται για την προνομιακή μεταχείριση των ΚΕΚ; Ποιος ευθύνεται για την ανεξέλεγκτη υπερκοστολόγηση των προγραμμάτων; Την ανακύκλωση των ίδιων των  καταρτιζομένων ανέργων στα ίδια προγράμματα, μετατρέποντας τα ως υποκατάστατο του επιδόματος ανεργίας;  Θα αποτελεί έκπληξη αν μετά την αξιολόγηση εμφανίζονται οι ίδιοι παίκτες που κυριαρχούσαν στο χώρο και θα έχουν εξαφανιστεί  τα μικρά ΚΕΚ;

Το πρόβλημα σήμερα στην κατάρτιση δεν βρίσκεται στην αρχιτεκτονική του συστήματος, δηλ. στις υποδομές, εκπαιδευτές κλπ, άλλωστε το ίδιο το σύστημα έχει φροντίσει για τις επενδύσεις που έχουν γίνει  στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, παρόχους κατάρτισης.

Η έλλειψη πολιτικών που δεν συνέδεσαν την εκπαίδευση, την κατάρτιση με την οικονομία την απασχόληση και τις ανάγκες των ανέργων είναι το πρόβλημα .

Σήμερα με την υγειονομική και οικονομική κρίση βιώνουμε σε παγκόσμιο επίπεδο, οι αλλαγές που θα συντελεστούν θα είναι σημαντικές και πρωτόγνωρες. Νέα δεδομένα  διαμορφώνουν δίπλα στις παλιές πραγματικότητες καινούργιες δυσκολίες που επιβαρύνουν τις διαχρονικά διαμορφωμένες παθογένειες. Ερωτήματα δημιουργούνται που χρήζουν απαντήσεις και δεν περιορίζονται η εξαντλούνται στον εξορθολογισμό του συστήματος κατάρτισης και των οικονομικών παραμέτρων του η την  οριοθέτηση εκ νέου των φορέων παροχής της κατάρτισης. Σήμερα είναι επιτακτική η ανάγκη να διαγνώσουμε τις αλλαγές που επιφέρει ο ψηφιακός μετασχηματισμός και η ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, που με την κρίση αυτή, καθιερώθηκαν εσπευσμένα στην αγορά εργασίας. Αλλάζει ο χάρτης των επαγγελμάτων και τα περιεχόμενα εργασίας. Μεταβάλλονται οι γνώσεις και οι δεξιότητες των υποψηφίων προς εργασία σε ένα περιβάλλον που συνεχώς επιβάλλονται και αυξάνονται οι νέες ανισότητες . Σε αυτό το νέο τοπίο  απαιτούνται   πολιτικές που θα αντιμετωπίζουν τα νέα δεδομένα και τις νέες προκλήσεις.

Η σημερινή κυβέρνηση δεν θέλει και αδυνατεί  να ανταποκριθεί. Μεριμνά κυρίως για την εδραίωση του πελατειακού συστήματος και στον τομέα της κατάρτισης ακόμα και σε βάρος των νέων επιστημόνων, ελεύθερων επαγγελματιών και γενικότερα των ανέργων και εργαζομένων.

Εξ ου και η εφεύρεση του «επιτελικού κράτους» που μετά και από το φιάσκο αυτό, το στόρι περί αριστείας και αξιοκρατίας καταρρέει  με τις απευθείας αναθέσεις και τα αδιαφανή κονδύλια.  Το επιτελικό τους κράτος είναι αναποτελεσματικό και αδιαφανές ως προς τη λειτουργία. Είμαστε σε ετοιμότητα για να προστατέψουμε τα εργασιακά δικαιώματα, που θα θελήσει να καταστρατηγήσει, και να αποτρέψουμε την υποβάθμιση της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας.

* H Μαρία Θελερίτη είναι σύμβουλος Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης, μέλος της Κ.Ε ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ και πρώην βουλεύτρια ΣΥΡΙΖΑ