Πολύ επικοινωνιακό δάκρυ έπεσε με αφορμή την απαλλαγή του Κασιδιάρη από το δικαστήριο για το χαστούκισμα της Κανέλλη. Επειδή όμως τα βέλη κατευθύνονται κυρίως προς τη Δικαιοσύνη, ας δούμε πώς έχουν τα πράγματα και γιατί η υπόθεση μυρίζει υποκρισία και εκμετάλλευση από μακριά.

Σε μια εποχή ραγδαίων εξελίξεων και παγκόσμιων ανατροπών, έχουμε ξαναπεί ότι η Άκρα Δεξιά προτάσσοντας τις ιδεολογικές της παρακαταθήκες (εθνικισμός, ξενοφοβία, ρατσισμός, αντιδιαφωτισμός, αντιοικουμενισμός, περιφρόνηση της αρχής της ισότητας) καλλιέργησε τον φθόνο και τη μνησικακία μεταξύ των πολιτών και μετατράπηκε σε συλλέκτη των φόβων, της ανασφάλειας, του θυμού, των προκαταλήψεων όσων βίωναν τραυματικά τη ρευστοποίηση των προσωπικών, των πολιτικών και των συλλογικών ταυτοτήτων.

Δεν μπορούμε όμως να μείνουμε μόνο σ’ αυτό, χωρίς να γίνουμε συγκεκριμένοι:

• Οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν μεγάλες, αφού η ηγεσία του νομιμοποίησε την ακροδεξιά του ΛΑΟΣ βάζοντάς την το 2011 στην κυβέρνηση. Εξοικειωμένοι πια, όταν και το ΛΑΟΣ ταυτίστηκε με τις μνημονιακές πολιτικές, αρκετοί νέοι αλλά και ψηφοφόροι άλλων κομμάτων, αναζήτησαν τη γνήσια έκφρασή τους στη Χρυσή Αυγή.

  Ads

• Συνολικά το πολιτικό σύστημα για πολλά χρόνια αρνήθηκε να αντιμετωπίσει το φαινόμενο του ακροδεξιού λαϊκισμού, την εθνικιστική και μισαλλόδοξη δημοκοπία και έκλεισε τα μάτια στα εκατοντάδες θύματα των πογκρόμ, τις δικαστικές αποφάσεις για δολοφονική απόπειρα και ποινική δράση στελεχών της ΧΑ, τα οποία θα αρκούσαν για να τεθεί εκτός δημοκρατικού πλαισίου. Η πρόταση που είχα κάνει στο ευρωκοινοβούλιο το 2009 για να απαγορευτεί η Χρυσή Αυγή, όταν ήταν στο κοινωνικό και πολιτικό περιθώριο του 0,2%, δεν βρήκε αποδέκτες.

• Η κρίση στην Ελλάδα βεβαίως διευκόλυνε αλλά ήδη από τη δεκαετία του ‘90 πολιτικές δυνάμεις, πρόσωπα, δημοσιογράφοι και ΜΜΕ άνοιξαν το δρόμο στη Χρυσή Αυγή, προωθώντας την εθνικιστική και ρατσιστική ατζέντα της -και μετά και τους εκπροσώπους της- με την επίκληση του δημοκρατικού «διαλόγου» και της «ελευθερίας της έκφρασης». 

• Ο Παπαδάκης -πρόθυμος οικοδεσπότης εθνολαϊκιστών όπως ο Π. Ψωμιάδης- όχι μόνο κάλεσε τον Κασιδιάρη στο στούντιο του Αντένα αλλά έφτιαξε και ένα πάνελ που θα έφερνε τη σύγκρουση -και μέσω αυτής την τηλεθέαση.

• Η επίθεση Κασιδιάρη με το πέταγμα του νερού δεν ήταν αυθόρμητη αλλά προσχεδιασμένη. Έψαχνε την αφορμή και τη βρήκε στο πρόσωπο της τότε βουλεύτριας Δούρου. Ήδη από τις 21.5.2011, έναν χρόνο πριν, ο Ν. Μιχαλολιάκος σε ομιλία του προς τα στελέχη της ΧΑ, είχε προαναγγείλει ότι θα χρησιμοποιήσουν ανοιχτή βία εναντίον των πολιτικών, προς άγραν δημοσιότητας: «Ναι! Θα τους χαστουκίσουμε, θα τους χλευάσουμε, θα τους υβρίσουμε. Αυτό δεν θα μπορέσουν να το κρύψουν. Και θα το μάθει ολόκληρος ο ελληνικός λαός».

• Τη σκυτάλη θα πάρει στις 12.6.2012 ο Παναγιώταρος σε συγκέντρωση στον Φλοίσβο, λέγοντας ότι θα πέσουν σφαλιάρες στη Βουλή αν κανείς «ανοίξει συζήτηση για τα εθνικά» και ότι χρυσαυγίτες θα οργανώνουν εφόδους στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και θα πετάνε έξω τα παιδιά των μεταναστών.

• Τα χαστούκια στην Κανέλλη προέκυψαν παρεμπιπτόντως, επειδή και αυτή διεκδίκησε μερίδιο της δημοσιότητας. Τον χτύπησε με τον «Ριζοσπάστη» γιατί ως γάτα των ΜΜΕ κατάλαβε ότι τα κανάλια θα την άφηναν απέξω αν απλώς διαμαρτύρονταν.

• Όλοι πήραν το μάθημα ότι μια ψυχραιμία στο στυλ ξυλάκι-παγωτό μπορεί και να οδηγήσει στη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας.

• Το ΚΚΕ άργησε να ξυπνήσει απέναντι στον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής. Το έκανε μόνο όταν υπέστησαν επιθέσεις και δικά του στελέχη. Ακόμη και πριν τις εκλογές της 6ης Μάη 2012 η Αλέκα Παπαρήγα καθησύχαζε τους πολίτες, ότι «μόλις οι φασίστες μπουν στη Βουλή θα βάλουν τις γραβάτες και θα γίνουν κοινοβουλευτικά αρνάκια».

• Συνολικά υποτιμήθηκε από τα μεγάλα κόμματα της Αριστεράς ο κίνδυνος της ΧΑ και η απήχηση της ακροδεξιάς ατζέντας. Ακόμη και μετά το μπουγέλο και τα χτυπήματα του Κασιδιάρη πολλοί πίστευαν αφελώς ότι θα ξεφουσκώσει γιατί η XA έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο.

• Αποτελεί κόλαφο για όλους τους αντιφασίστες το ότι άφησαν στην αίθουσα του δικαστηρίου να κυριαρχούν οι χρυσαυγίτες. ΟΚ, η Λιάνα Κανέλλη είναι γνωστή και για την εθνικιστική της ατζέντα και τις σχέσεις της με την εκκλησία αλλά ακόμη και το ΚΚΕ άφησε μόνη της τη βουλεύτριά του.

• Η υγειονομική ζώνη γύρω από την ΧΑ άργησε πολύ να εγκατασταθεί, και αφού ως κόμμα κατάφερε να συσπειρώσει όλη την εθνικιστική μαυρίλα που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, τους φιλοχουντικούς και τους απογόνους «αυτών που ηττήθηκαν» στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο, εξασφαλίζοντας και σοβαρή υποδομή και οικονομικά μέσα.

• Η προηγούμενη εμπειρία έπρεπε να οδηγήσει σε σύντομη διεξαγωγή της δίκης των χρυσαυγιτών και να προληφθούν οι αποφυλακίσεις και η δημιουργία κλίματος θυματοποίησης-συμπαράστασης που έρχεται δυναμικά.

Ζητήσαμε ευρύτερες πολιτικές συσπειρώσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Η ΝΔ ζούσε στον αστερισμό του Μπαλτάκου και του Φ. Κρανιδιώτη. Δυστυχώς, και τα κόμματα της δημοκρατικής και αριστερής αντιπολίτευσης δεν ενστερνίστηκαν έγκαιρα την ανάγκη αυτή και ταρακουνήθηκαν μόνον όταν δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας. Η κυβερνητική συνεργασία όμως με τη «δημοκρατική πατριωτική δεξιά» είναι πια γεγονός. Και με απείραχτο το ιδεολογικό υπόστρωμα του εθνολαϊκισμού, ήδη έχουν αρχίσει να λειτουργούν τα συγκοινωνούντα δοχεία ΑΝΕΞ.ΕΛ. και Χρυσής Αυγής.

Οι ευθύνες όλων μας έχουν πια ιστορικό χαρακτήρα. Δίνουμε τις μάχες στο επίπεδο των αξιών και της ενημέρωσης αλλά η βαρβαρότητα δεν έχει αυτιά για ηθικές επικλήσεις ή επιχειρήματα. Μένει ο προσωποποιημένος ποινικός και εγκληματικός χαρακτήρας και η ανάδειξη του αντικοινωνικού χαρακτήρα συγκεκριμένων πράξεων, πάντα με σεβασμό στα δικαιώματα και τη συνταγματική τάξη.

Κι ας ελπίσουμε ότι η Δικαιοσύνη θα καταφέρει αυτό που δεν έπραξε το πολιτικό σύστημα.
 
* Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος είναι περιφερειακός σύμβουλος Κ. Μακεδονίας και πρώην ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων