«Δεν περνά απαρατήρητος. Είναι γνωστές οι διαφωνίες που έχουμε. Νομίζω ότι ο πρωταγωνιστικός ρόλος που είχε η συγκυβέρνηση του κόμματός του με τη Νέα Δημοκρατία έχει κριθεί από τον δημοκρατικό κόσμο. Ο κ. Βενιζέλος που τοποθετήθηκε για το θέμα (παρακολουθήσεις) έχει κριθεί πολιτικά, ωστόσο έχει εκτόπισμα που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη». Αυτά είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ, απαντώντας σε σχετική ερώτηση.

Αφιερωμένο λοιπόν εξαιρετικά στον πρόεδρο το παρακάτω, που τραγουδιέται κιόλας σε στυλ Χατζηφραγκέτα:

Κ ο τ σ ά κ ι α  Θ ε σ σ α λ ο ν ί κ η ς

Πεύκο φουντωτό κι αφράτο
Με ρετσίνι μυρωδάτο

Με ρετσίνι μυρωδάτο
Ένα πεύκο ‘ναι γεμάτο

Άλλα πεύκα αριστερά του
Και πουλάκια στα κλαδιά του

Στα πουλάκια στα κλαδιά του
Όλα λέει τα μυστικά του

Δροσερό νερό πως πίνει
Το ρετσίνι που το δίνει

Το ρετσίνι του που χύνει
Μ’ ένα δάκρυ πως το ντύνει

Για τα δέντρα αριστερά του
Αχ χτυπάει η καρδιά του

Ναι χτυπάει η καρδιά του
Κι είναι όλα τους παιδιά του

Μελετούν μαζί τ’ αστέρια
Και μιλούν στα περιστέρια

Ναι μιλούν στα περιστέρια
Συλλογούνται στα νυχτέρια

Πως γεννήθηκε ο κόσμος
Και πως χάθηκε ο δρόμος

Πως και χάθηκε ο δρόμος
Κι ο υπέρτατος ο νόμος

Μια κοινότητα με πάθος
Ζει εκεί μέσα στο δάσος

Ζουν μαζί μέσα στο δάσος
Και δεν κάνουνε το λάθος

Να ζηλέψουν την ελάτη
Που’ χει ύφος και γινάτι

Που ‘χει ύφος και γινάτι
Το γινάτι βγάζει μάτι

Με τις ρίζες που απλώνει
Νάτη όλο μεγαλώνει

Ολοένα μεγαλώνει
Τ’ ΄άλλα δέντρα τα πλακώνει

Κι όταν έρχονται κοντά της
Γέρνει προς τα δεξιά της

Γέρνει προς τα δεξιά της
Γιατί εκεί είν’ η καρδιά της

Άστηνε εκειπέρα μόνη
Να κρυώνει μεσ’ το χιόνι

Να κρυώνει μεσ’ το χιόνι
Να πονάει να παγώνει

Γιατί λέει μια παροιμία
Που’ χει βάθος και σοφία

Όποιος τα πολλά γυρεύει
Μοναχός καλογερεύει

Μόνος του θα απομείνει
Όποιος παίρνει και δεν δίνει