Βρισκόμαστε εδώ, στην καρδιά μιας νέας εποχής που χαρακτηρίζεται από την επανάσταση των νέων τεχνολογιών όπου, μαζί με την Αγορά, κατακλύζει όλο τον πλανήτη, δίχως σύνορα.

Βρισκόμαστε στις αρχές ενός πολιτισμού που το βασικό του χαρακτηριστικό του είναι η επικοινωνία και η διείσδυση στην πληροφορία με ταχύτητα και δυνατότητα που ποτέ δεν είχε στην ιστορία του ο ανθρώπινος πολιτισμός. Αυτό από μόνο του δεν αντιμετωπίζεται απαραίτητα και ορθολογικά και επιβεβαιώνεται από την αναγκαιότητα της έρευνας για το αν ό,τι μαθαίνουμε ισχύει και ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Παρ’ όλα αυτά, αυτή η ‘δυνατότητα’ είναι κάτι εφικτό και αλλάζει την δομή της κοινωνίας προς όφελος της παγκόσμιας κοινότητας, αρκεί το κοινό όφελος  ο πολιτισμός  να υπερισχύσει του ιδιωτικού συμφέροντος, της αλόγιστης κερδοφορίας .

Ο Άλβιν Τόφλερ, από την δεκαετία του 1980, μίλησε γι αυτήν την δυναμική της νέας εποχής αναλύοντας τις δομές που ξεπερνιούνται από την τεχνολογική επανάσταση που είναι και κοινωνική, λαμβάνοντας υπόψη του την χρονικότητα  που συντελούνται οι αλλαγές, η δημιουργία. Θωρώντας, την εποχή αυτήν, ως την αρχή του ‘τρίτου κύματος’, μιας κοινωνικής επανάστασης – ονομάζοντας πρώτο κύμα την αγροτική επανάσταση και δεύτερο κύμα την βιομηχανική- αναλύει αυτές τις αλλαγές.

O Ζακ Ελλύλ μιλάει για αλλαγές που παρασύρουν τις ιδεολογίες των δυο προηγούμενων κοινωνιών, εμπλέκοντας τις παραγωγικές και διοικητικές διαδικασίες με την δημιουργία τεχνικού συστήματος που προχωράει υπερβατικά, διαπερνώντας την αγροτική και βιομηχανική κοινωνία διοικητικά που, αναδιαμορφώνεται από τις δυναμικές καθώς μπαίνουν στην καταιγίδα των αλλαγών, με βασικό σκοπό την κυβερνητική σε παγκόσμια κίνηση, σε οικουμενική διάσταση.

Βρισκόμαστε ανάμεσα σε πολιτισμούς που έχουν ιστορία πολλών αιώνων, αλλά και νεότερους πολιτισμούς και οφείλουμε πάντα να το παίρνουμε σοβαρά υπόψη μας γιατί κουβαλάνε γνώση ακόμα και μέσα από την παράδοση των τοπικών μικροϊστοριών τους και κινδυνεύουν από την αλαζονεία της ταχύτητας του νεο-τερισμού.

Σήμερα η αγορά αναδιαμορφώνεται από τις νέες τεχνολογίες και οι ανταγωνισμοί ξεπερνάνε τα κρατικά σύνορα δημιουργώντας παγκόσμιους οικονομικούς οργανισμούς, αλλά δυστυχώς δίχως να μπαίνουν κανόνες υπεράσπισης του κοινού βίου από θεσμούς δημοκρατικούς.

Σήμερα οι εταιρίες διαμορφώνουν όρους ανταγωνισμού ανάλογα των στρατηγικών τους που, δεν ταιριάζουν απαραίτητα στον πολιτισμό των θεσμών των κοινωνικών-πολιτικών συμφωνιών και της δημοκρατίας. Χάριν των νέο-φιλελεύθερων πολιτικών δυνάμεων που είναι σε κυβερνήσεις, επηρεάζουν μεταρρυθμίσεις που ωφελούν την αγορά- δίχως κανόνες, την ανάπτυξη- δίχως όρια και καταλήγοντας σε συσσώρευση πλούτου-δίχως κοινωνική αναδιανομή, με τους φορολογικούς παραδείσους και τον νέο ‘θεσμό’ των offshore. Πετυχαίνουν μεταρρυθμίσεις οικονομικής ελευθερίας δίχως κανόνες, επιβάλλοντας αυτές τις πολιτικές ως δόγματα μονόδρομων. Παραδίδουν στην κοινωνία νέες τεχνολογίες και προϊόντα για ικανοποίηση των βασικών αναγκών, αλλά έχουν καταφέρει με την στάση τους και τα πρότυπα ανάπτυξης, την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, την ανεργία, τις σχέσεις εργασίας δίχως προστασία της εργασίας και των εργαζόμενων.

Η διάλυση του κοινωνικού κράτους πρόνοιας είναι το αποτέλεσμα της αντίληψης τους. Ερμηνεύουν ως αξιοκρατία την υποταγή στην λογική του φυσικού δίκαιου, της ισχύος, της ηγεμονίας, των δυνατών, όλων αυτών που κληρονόμησαν, από την φύση ή από την οικογένεια τους, πλούτο και δυνατότητες ώστε να ξεδιπλώσουν τις ικανότητές τους και να ανταγωνίζονται ελεύθερα ανθρώπους που δεν κατέχουν προνόμια, δύναμη και πλούτο, πέραν του εαυτού τους. Δεν θέλουν κράτος πρόνοιας γιατί δεν το χρειάζονται και αφού η λογική τους υπηρετεί τον κόσμο των ισχυρών, είναι λογικό(!) οι ισχυροί να μη χρειάζονται κοινωνική πρόνοια.

Βρισκόμαστε σε μια εποχή δηλαδή που, το δίκαιο και το άδικο εμπλέκει το σωστό και λάθος, το ατομικό και το συλλογικό, τον ιδιώτη και την κοινωνία- το κράτος.

Βρισκόμαστε στην Ευρώπη των νεοφιλελεύθερων που μετέτρεψαν την Ευρώπη, την πολιτική, την οικονομία και την αγορά σε τόπο με φτώχια, ακρίβεια, ανεργία και προχώρησαν σε αντικατάσταση των πολιτικών θεσμών, από τις τράπεζες και τα οικονομικά κλιμάκια, απαξιώνοντας την δημοκρατία και την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών της.

Βρισκόμαστε υπό την απειλή της διάλυσης της Ε.Ε. ως αποτέλεσμα της κυριαρχίας των νεοφιλελεύθερων αλλά και των ακροδεξιών- εθνικιστικών δυνάμεων, ενός φονταμενταλισμού που είναι οικονομικός και τρέφεται από τα αδιέξοδα που δημιουργεί.

Όμως, βρισκόμαστε σ’ αυτήν την Ευρώπη που, υπάρχουν και πολιτικές δυνάμεις όπως φιλελεύθεροι, δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες, σοσιαλιστές, κομουνιστές, αριστεροί, οικολόγοι, αναρχικοί που θέλουν οι κοινωνικοί- πολιτικοί αγώνες να γίνονται στο πεδίο της Ενωμένης Ευρώπης και ας βρίσκονται μεταξύ τους σε αντιπαράθεση για το περιεχόμενο της πολιτικής. Βρισκόμαστε μέσα στις αντιφάσεις.

Βρισκόμαστε στην Ελλάδα που την έπληξε η κρίση και εκτίναξε την φτώχεια και την ανεργία πάνω από το 25%, καταστρέφοντας τον κοινωνικό ιστό και το ισχνό κράτος πρόνοιας που υπήρχε. Η κρίση αυτή ως αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων ΝΔ-Πασοκ τα τελευταία 40 χρόνια, την χαρακτηρίζει κυρίως η διαπλοκή και η διαφθορά, περισσότερο από την φιλελεύθερη κοινωνική πολιτική.

Βρισκόμαστε, με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ σ όλη την Ευρώπη, στο μέτωπο που συσπειρώνει δυνάμεις ενάντια στην λιτότητα και υπερασπίζεται το κοινωνικό κράτος, την δημοκρατία και την αλληλεγγύη μεταξύ λαών και κρατών. Εστίες σ όλη την Ευρώπη που παλεύουν να αλλάξουν οι συσχετισμοί προς όφελος δημοκρατικών θεσμών, την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου και πλούτου, της προστασίας του περιβάλλοντος, της αναδιανομής του πλούτου προς όφελος των φτωχών στρωμάτων και παλεύουν για δίκαιη ανάπτυξη, αναλογική φορολογία και μια αγορά με κανόνες.

Βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή όπου η Αριστερά από την Κίνα μέχρι εμάς και τον κόσμο όλο, πρέπει να προσθέσει στα προτάγματα της, δίπλα στον σοσιαλισμό και την δημοκρατία, την Αγορά με κανόνες, που θα υπηρετούν την κοινωνία και την οικουμενικότητα, τον πλανήτη όλο.

Η αγορά, εκτός από την ζούγκλα που γνωρίζουμε, είναι και αυτό που μπορεί και οφείλει να γίνει. Η αγορά μπορεί να είναι και αυτό που δημιουργείται και καταλήγει από την ισότιμη συνεργασία των ελεύθερων παραγωγών, που κατεβάζουν την ένταση του ανταγωνισμού και υπερασπίζονται την καθολική δυνατότητα – επιλογή για κατανάλωση από την κοινωνία, προστατεύοντας όμως το περιβάλλον.

Με στρατηγική την λιτή αφθονία που, είναι αποτέλεσμα μιας αγοράς που προκύπτει από την ισότιμη συνεργασία, να αντιληφθούμε την αντίθεση που υπάρχει με την σημερινή αγορά που είναι αποτέλεσμα μιας κίνησης δίχως όρια και κανόνες.

Η σημερινή αγορά είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που υπερασπίστηκε μόνο το κέρδος και δεν είδε τον άνθρωπο, το περιβάλλον, το μέλλον.

Η Αγορά που, οφείλουμε να δημιουργήσουμε, ξεκινάει από την σημερινή αγορά και εντός της δυναμικής που έχει το κεφάλαιο να παγκοσμιοποιείται και γι’ αυτό χρειάζεται εμάς ως συλλογικά άτομα, ως θεσμοί δημοκρατικοί, να βάλουμε κανόνες που θα είναι αποτέλεσμα δημοκρατικών διαδικασιών, νέων τρόπων, ώστε με διαφάνεια χάριν των νέων τεχνολογιών να είναι και προσβάσιμοι σε όλο τον κόσμο.

Αυτό για να γίνει θα πρέπει αρχικά να κερδηθούν οι κυβερνήσεις των κρατών από αριστερές ‘προοδευτικές’ δυνάμεις, ώστε, να δούμε διαφορετικά και το κράτος, μετατρέποντάς το δημοκρατικά, σε δυνατότητα και δημιουργία για όλη την κοινωνία.

Στην οικονομία αυτό σημαίνει ότι το κράτος μπορεί και πρέπει να γίνει επιχειρηματικό, όπως αναλύει η Mariana Mazzucato, καθώς είναι το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί νέων τομέων όπως κάνει σήμερα με την καινοτομία, που την χρηματοδοτεί όμως προς όφελος των εταιριών που, επωφελούνται δίχως κανόνες και όρια, όπως η Apple.

Να μεταρρυθμίσουμε το κράτος όχι όπως θέλουν και πράττουν οι φιλελεύθεροι που το αντιμετωπίζουν ως ένα ουδέτερο σύστημα εξυπηρέτησης της κίνησης του κεφαλαίου, αλλά να το αντιμετωπίσουμε ως την δυνατότητα ενός πολιτικού οργανισμού με τεχνικό σύστημα, που διαχειρίζεται δυνατότητες και πλούτο, πρωτοστατεί των καινοτομιών, την δημιουργία νέων κοινωνικών σχέσεων, όπου η συνεργασία και η προστασία του περιβάλλοντος να είναι κριτήριο επενδυτικό και παραγωγικό.

Εταιρίες με συνεργατικό και αυτοδιαχειριστικό χαρακτήρα και δομή, είναι επίσης το κομμάτι που τέμνεται ή συναντιέται ο φιλελευθερισμός με την αναρχία και την αριστερά. Στην ερώτηση, τι είναι καλύτερο για μια εταιρία που κλείνει, χρεοκοπεί, η απάντηση είναι να ξανά ανοίξει με ευθύνη των εργαζομένων, έτσι ώστε η αγορά να συνεχίσει μαζί τους αντί να υπάρξει κενό.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια υποχρέωση να προχωρήσουμε ενισχύοντας το θεωρητικό και πολιτικό μας οπλοστάσιο με αναλύσεις για την ‘αγορά με κανόνες και συνεργασία’, γιατί βρισκόμαστε σε μια κεντρική αντιπαράθεση με τις δυνάμεις που υπηρετούν το ιδιωτικό κεφάλαιο της συσσώρευσης, την αγορά δίχως κανόνες και αυτή η αντιπαράθεση έχει να κάνει με την κατεύθυνση και το περιεχόμενο αυτού του τρίτου κύματος των μεγάλων αλλαγών σ όλο το κόσμο.

Αλλαγές που βλέπουμε μπροστά μας όλα αυτά τα χρόνια και επηρεάζουν κάθε πολίτη, κάθε άνθρωπο κάθε ζωντανό οργανισμό και πολιτισμό σ όλο τον πλανήτη και γι αυτό θα πρέπει να ανασυγκροτήσουμε την χώρα μας που τα τελευταία χρόνια χρεοκόπησε με την συμβολή των κομματικών δυνάμεων της ΝΔ και του Πασοκ που κυβερνούσαν όλα αυτά τα χρόνια με γνώμονα μια αγορά δίχως κανόνες, υπερασπιζόμενοι ιδιωτικά και προσωπικά οφέλη, αφήνοντας μας χρέη, διαλυμένο κοινωνικό ιστό, διεφθαρμένο κράτος και οργανισμούς.

Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο. Ή προχωράμε κυβέρνηση και ελληνικός λαός μαζί, ενάντια σε διλήμματα, μονόδρομους, καχυποψίες σε Ευρώπη και Ελλάδα, καθαρίζοντας το ελληνικό τοπίο από την διαπλοκή που εγκαθίδρυσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. και σχεδιάζουμε τη δίκαιη ανάπτυξη  δημιουργώντας τις συνθήκες για μια οργανωμένη πολιτεία που φροντίζει και προστατεύει τον κοινό βίο, στηρίζοντας τον πολίτη ώστε να είναι ισότιμο στο κράτος, με ελεύθερη πρόσβαση στις υπηρεσίες που σήμερα χαρακτηρίζονται για δυστοκία, καθυστέρηση και αποκλεισμούς, ή επιστρέφουμε στην ζούγκλα των ισχυρών, των διαπλεκόμενων, των νεοφιλελεύθερων της ΝΔ και των τραπεζιτών.

Το όραμα μας και η στρατηγική για μια κοινωνία της ευημερίας με κοινωνική δικαιοσύνη, και δίκαιη ανάπτυξη,  ο σκοπός μας να καθαρίσουμε το τοπίο από την διαπλοκή και τους διαπλεκόμενους, είναι οι λόγοι που ξεσήκωσαν  όλο τον κόσμο της διαπλοκής και έτσι έχουμε σχεδόν όλα τα ΜΜΕ και τα κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο μας, εναντίον της σημερινής κυβέρνησης με όρους πολεμικούς.

Ο αγώνας αυτός θα πάρει πολλά χρόνια σε Ελλάδα και Ευρώπη, καθώς είναι ένας πόλεμος για το περιεχόμενο των αλλαγών που προκύπτουν από τις δυναμικές των ανταγωνισμών και γι αυτό η αντοχή μας και το πείσμα μας ως λαός και κυβέρνηση είναι η απάντηση και η ελπίδα για τους λαούς της Ευρώπης που βάλλονται από τις χυδαίες μειοψηφίες του κέρδους που χειραγωγούν αγορά και πολιτική.

Το μέλλον μας ανήκει,  γιατί ο σκοπός μας είναι ανιδιοτελής και τα κίνητρα μας ευγενή. Θα νικήσουμε!

Διαβάστε άρθρα του Νίκου Καρανικά στο προσωπικό του blog