Έξωση λοιπόν στο Κοινωνικό Ιατρείο Νέας Φιλαδέλφειας, και μετεγκατάστασή του στην πλατεία Κερκύρας, αποπειράται ο νυν Δήμαρχος της πόλης. Μάλιστα, οι άνθρωποι, ενεργοί πολίτες και Δημότες της Νέας Φιλαδέλφειας και όμορων Δήμων, που με προσωπικό κόπο και κόστος κρατούν το Ιατρείο ανοιχτό εδώ και 8 χρόνια, το πληροφορήθηκαν από τυχαία εντωπισμένη ανάρτηση σε ιστοσελίδα (!), κι όχι από τον ίδιο τον Δήμο ως όφειλε.

Ads

Ας κάνουμε με την ευκαιρία μια σύντομη και σταχυολογημένη αναδρομή στην δράση ενός  χώρου που από την μαυρίλα των Μνημονιακών χρόνων αναδείχθηκε σε σταθερό σημείο αναφοράς προσφέροντας φως, βάζοντας πλάτη και προσφέροντας στους συμπολίτες και στις συμπολίτισσες του, συνεχίζοντας την δράση του ενώ το ΕΣΥ συνεχίζει, και μεταμνημονιακά, να καταρρέει.

Όπως αναφέρουν στην ανοιχτή τους (μας) επιστολή λοιπόν:  Το Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Ιατρείο- Φαρμακείο Ν. Φιλαδέλφειας λειτουργεί από τις 15/9/2014 μέχρι σήμερα συνεχώς, με διακοπή περίπου έξι μηνών κατά την πρώτη φάση της πανδημίας COVID 19 (Απρίλιος – Οκτώβριος 2020). Από τις 16/10/2016 λειτουργεί και το Κοινωνικό Οδοντιατρείο. (σσ για την στελέχωση του οποίου, υπόψη, έχει δαπανηθεί αλλά και δωριστεί από την Ελλάδα και το εξωτερικό  ένα υπέρογκο ποσό, εξοπλισμός που πολύ δύσκολα λόγω των ιδιαιτεροτήτων και των προαπαιτούμενων της μετεγκατάστασης του, μετακινείται).

Ξεκίνησε από πρωτοβουλία της Λαϊκής  Συνέλευσης Ν. Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας και αλληλέγγυους γιατρούς, σε χώρο που διεκδικήθηκε και τελικά παραχωρήθηκε από το Δήμο, σε συγκρότημα εργατικών πολυκατοικιών (Ρόδου και Ελ.Βενιζέλου). Λειτουργεί αποκλειστικά σε αλληλέγγυα βάση και είναι, από την πρώτη μέρα της πρωτοβουλίας, αυτοδιαχειριζόμενο: ό, τι αφορά τη λειτουργία, από τη φιλοσοφία μέχρι τα εντελώς «πρακτικά» και επιμέρους  θέματα, συζητιέται και αποφασίζεται στην εβδομαδιαία ανοιχτή συνέλευση του Ιατρείου.

Ads

Δέχεται  όλους όσους προσέρχονται, χωρίς εισοδηματικά , ασφαλιστικά ή άλλα κριτήρια (θεωρώντας ότι, στην παρούσα φάση, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που, παρότι είναι  ασφαλισμένοι ή έχουν κάποια περιουσία, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις δαπάνες υγείας που απαιτούνται).

Στα πέντε πρώτα χρόνια της λειτουργίας του (ως την πανδημία) δέχτηκε  πάνω από 10000 επισκέψεις  σε όλα τα ιατρεία, οι οποίες αντιστοιχούν σε πάνω από 1500 ασθενείς. Όσον αφορά τα δημογραφικά χαρακτηριστικά, πρόκειται κατά κύριο λόγο για άντρες, ελληνικής καταγωγής στο 65% (η δεύτερη πιο πολυάριθμη ομάδα είναι οι πακιστανοί), ηλικίας 41 – 60 ετών, άνεργους. Οι άνθρωποι προσέρχονται κυρίως για παθολογικά προβλήματα (50%) και  ψυχιατρικά/ψυχολογικά(25%). Στο οδοντιατρείο έχουν προσέλθει πάνω από 100 άνθρωποι, σε περίπου 450 επισκέψεις.

Η «κλασική» λειτουργία του ιατρείου (ιατρική αξιολόγηση, συμβουλευτική, οργάνωση και διενέργεια προληπτικών ελέγχων όπως το test PAP και παραπομπή σε άλλους ιατρούς/ νοσοκομεία όταν αυτό απαιτείται), του οδοντιατρείου και του φαρμακείου, ακριβώς επειδή είναι αλληλέγγυα και με γνώμονα την προστασία της υγείας του λαού, υπακούει απολύτως στις αρχές καλής πρακτικής, την ιατρική δεοντολογία και τα ισχύοντα υγειονομικά πρωτόκολλα.

Πέραν αυτών, προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να οργανώνουμε και εκπαιδευτικές, πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις που προάγουν την υγεία (σεμινάρια υγιεινής των δοντιών, ψυχοθεραπευτικές ομάδες, μουσικές και κινηματογραφικές εκδηλώσεις, ομαδική άσκηση, συζητήσεις) – πάντα ανοιχτές σε όλους και χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση.

Στο χώρο του ιατρείου οι αλληλέγγυες προσφορές σε είδη προαγωγής της υγείας (ορθοπεδικά βοηθήματα, παιδικές τροφές, σερβιέτες και πάνες κοκ) προωθούνται σε όσους έχουν ανάγκη – από τους κατοίκους της περιοχής ως ιδρύματα και φορείς, μεταξύ άλλων το Ίδρυμα Τζένη Καρέζη, το Άσυλο Ανιάτων, το Γηροκομείο Αθηνών.

Επιπλέον, τα επτά χρόνια της λειτουργίας μας συμμετέχουμε σταθερά στη βοήθεια των προσφύγων – σε οργανωμένες από το κράτος δομές (Στρατόπεδα Αμυγδαλέζας, Μαλακάσας, Ριτσώνας, Σκαραμαγκά, Ελληνικού – Προσωρινός Χώρος Φιλοξενίας στο Παλαί του Γαλατσίου –  Διεύθυνση Μεταγωγών Πέτρου Ράλλη), στο Κέντρο Προσωρινής  Διαμονής Αιτούντων Άσυλο Λαυρίου, στο χώρο φιλοξενίας προσφύγων City Plaza και όπου αλλού μας ζητήθηκε.

Η απήχηση της λειτουργίας του Ιατρείου φαίνεται, ενδεικτικά, από την παρουσία των πρεσβευτών της Κούβας και της Βενεζουέλας στα εγκαίνια, από τη συμμετοχή του ιατρείου μας σε φεστιβάλ και συζητήσεις στη Γαλλία (Paris, Bezons, Toulouse, Coyolles, Lavaur), την Ιταλία και την Ισπανία, τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις και μελέτες  υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστίας, την πρόσκλησή μας στο Ευρωκοινοβούλιο.

Το Νοέμβριο του 2016 διοργανώσαμε στη Νέα Φιλαδέλφεια ημερίδα για την υγεία με τη συμμετοχή εκπροσώπων από δομές και συλλογικότητες της Γαλλίας. Σήμερα, τη λειτουργία του ιατρείου στηρίζουν συνδικάτα και συλλογικότητες από τη Γαλλία: το Convoi Solidaire  συγκεντρώνει τουλάχιστον δέκα οργανώσεις, συνδικάτα και συλλογικότητες με ποικίλες δραστηριότητες και απόψεις -από τη CGT EDF ως την καθολική οργάνωση  ENTRAIDE INTERNATIONALE και την πρωτοβουλία για τα παιδιά enfants solidaires.

Το ΚΙΝΦ μάλιστα έχει γίνει ρεπορτάζ για την πολυσχιδή δράση του που απλώθηκε στο σύνολο της Αττικής (και όχι μόνο)  σe μεγάλο Αμερικάνικο τηλεοπτικό κανάλι , τιμώντας τόσο την περιοχή όσο και τα ελληνικά κινήματα αλληλεγγύης.

  • Επειδή όμως το Ιατρείο δεν είναι αντικείμενο που μετακινείται όπου σας βολεύει αλλά συγκεκριμένοι άνθρωποι, πολίτες της Νέας Φιλαδέλφειας, που οφείλετε να ακούσετε την άποψή τους.
  • Επειδή τα Ιατρεία είναι χώροι με συγκεκριμένες προδιαγραφές και όχι απλώς “αίθουσες” (σσ όπως θα όφειλε να ήξερε ο Δήμαρχος και οι συνεργάτες του εάν τους ένοιαζε να ασχοληθούν)
  • Επειδή θέλουμε να πιστεύουμε ότι κοινός στόχος είναι η βελτίωση της υγείας των ανθρώπων που μένουν στην πόλη μας

Απαιτούμε να ανακληθεί άμεσα η απόφαση, στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο.

Τα ερωτήματα που ανακύπτουν όπως αναφέρονται στην Επιστολή είναι λοιπόν πολύ συγκεκριμένα;

  • Με ποιο σκεπτικό και ποια διαδικασία αποφασίζεται η μετακίνηση του ιατρείου και του οδοντιατρείου σε άλλο χώρο; Γιατί δεν ερωτήθηκαν– ούτε καν ενημερώθηκαν- τα στελέχη του (δλδ εθελοντές γιατροί κι εθελοντές που κάνουν γραμματειακή και γενικότερη υποστήριξη) γι αυτό;
  • Εκτιμά ο Δήμος πως σε περίοδο πανδημίας, και ενώ οι μεγάλες κρατικές δομές που εξυπηρετούσαν τον πληθυσμό της περιοχής μας (Κωνσταντοπούλειο Νοσοκομείο Νέας Ιωνίας, Κέντρο Υγείας Πατησίων) λειτουργούν αποκλειστικά ως κέντρα COVID, υπάρχει λόγος να δυσκολέψετε τη λειτουργία μιας πρωτοβάθμιας δομής υγείας; Με ποιο σκεπτικό αυτό ωφελεί την υγεία των πολιτών;
  • Πληρούν οι προτεινόμενοι χώροι τις προδιαγραφές για τη λειτουργία ιατρείων;
  • Για τη διαμόρφωση των χώρων απαιτήθηκαν, πέραν των εβδομάδων προσωπικής εργασίας των εθελοντών, πάνω από 10 χιλιάδες ευρώ (μέρος του ποσού μαζεύτηκε από τους πολίτες της Νέας Φιλαδέλφειας, ενώ το υπόλοιπο δόθηκε από αλληλέγγυους ευρωπαίους πολίτες- κυρίως γάλλους και γερμανούς. Προφανώς, όλοι αυτοί παρακολουθούν την πορεία του Ιατρείου). Όπως γνωρίζετε, ειδικά τα οδοντιατρεία πρέπει να πληρούν συγκεκριμένες προδιαγραφές επιφάνειας, μόνωσης με μόλυβδο και  ηλεκτρολογικών  και υδραυλικών εγκαταστάσεων. Έχει εγκριθεί από το Δήμο το ποσό που απαιτείται για να φτιάξει νέο οδοντιατρείο; Ακόμα και εάν έχει εγκριθεί, εκτιμάτε πως ενδείκνυται να δαπανηθούν αυτά τα χρήματα για να μετακινηθεί το οδοντιατρείο κάποια οικοδομικά τετράγωνα μακρύτερα;
  • Το ιατρείο και το οδοντιατρείο κατέχουν κάποια ιδιαίτερα ευαίσθητα μηχανήματα και κατασκευές. Θα μεριμνήσει ο Δήμος για την ασφαλή μεταφορά τους; Τι προβλέπεται σε περίπτωση βλάβης ή/και καταστροφής κατά τη μεταφορά;

Τα ερωτήματα αυτά αφορούν φυσικά πρώτιστα τον Δήμο, κ άρα τον τωρινό Δήμαρχο και τους συνεργάτες του της Ν.Φ. Αφορούν όμως και όλους τους Δημάρχους των γύρω περιοχών, αφού ήδη στην ιδρυτική του Διακήρυξη μα και στην Πολύχριονη Δράση του έπραξε ως «Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Ιατρείο Νέας Φιλαδέλφειας, Νέας Χαλκηδόνας, Νέας Ιωνίας καιν όμορων περιοχών.» Θα αντιδράσουν, όπως το οφείλουν, στους δημότες τους;

Αφορά όμως και τους ίδιους τους και τις πολίτες, μα και τους πολιτικούς, αφού πρέπει να θυμόμαστε πως οι Δήμαρχοι περνούν, αλλά ό,τι έχει γράψει αληθινή τοπική ιστορία, και μάλιστα με τον θετικότερο τρόπο ως δομή αλληλεγγύης, (επι) μένει.