Είναι δύσκολο να είναι κάποιος αρχηγός κράτους χωρίς να χαίρει τον σεβασμό των ομολόγων του στη διεθνή σκηνή. Αυτό συμβαίνει με τον Τούρκο Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Εδώ και τουλάχιστον πέντε χρόνια, δεν έχουμε, μέχρι στιγμής, παγκοσμίως, ακούσει από κανέναν αρχηγό κράτους -πλην των Αζερμπαϊτζάν και Κατάρ- έναν καλό λόγο για τον Τούρκο συνάδελφό τους. Το ίδιο ισχύει και για τα σοβαρά διεθνή ΜΜΕ. Ουδείς επαινεί τις πολιτικές της Άγκυρας, αντιθέτως, όλοι σχεδόν τις επικρίνουν.

Ο Ερντογάν δεν εκπροσωπεί πλέον την πλειοψηφία στην Τουρκία. Αρκετές δημοσκοπήσεις δείχνουν εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο ότι ως προς την πρόθεση ψήφου είναι κάτω του 40%, ακόμη και αθροιστικά με το μικρό ακροδεξιό σύμμαχό του, το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP).  Δύο κόμματα   έχουν ήδη προκύψει από το κυβερνητικό «Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης».

Η οικονομική κατάσταση της χώρας επιδεινώνεται ολοένα και περισσότερο: τα κρατικά ταμεία είναι άδεια, οι ξένοι επενδυτές εγκαταλείπουν τη χώρα, η Άγκυρα δεν μπορεί πλέον να βρει δανειστές.

Η προκληθείσα από την πανδημία του κορωναϊού κρίση δεν αντιμετωπίστηκε και εξακολουθεί να μην αντιμετωπίζεται καλά: η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να διανείμει μάσκες στους πολίτες της, δεν μπόρεσε να παράσχει οικονομική βοήθεια στις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις και δεν διαθέτει επί του παρόντος τα μέσα για τον εμβολιασμό όσων τον χρειάζονται περισσότερο. Η έλλειψη διαφάνειας και λογοδοσίας των αξιωματούχων προκάλεσε το θάνατο περισσότερων από 24.000 ανθρώπων σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Η Ιατρική Ένωση Τουρκίας, οι δήμαρχοι της αντιπολίτευσης, αρκετοί ειδικοί που συγκεντρώνουν διάσπαρτες πληροφορίες εκτιμούν ότι τα πραγματικά στοιχεία είναι τουλάχιστον τριπλάσια έως πενταπλάσια των επισήμων.

Η αξιοπιστία της κυβέρνησης του Ενός και Μοναδικού Ανδρός στην Τουρκία είναι τόσο αδύναμη, ώστε οι άνθρωποι εμπαίζουν τον Υπουργό Υγείας, ο οποίος συνεχίζει να παραποιεί τα στατιστικά στοιχεία: «Τα επίσημα στοιχεία ως προς το ποσοστό πληθωρισμού και ανεργίας θα έπρεπε να ανακοινώνονται από τον Υπουργό Υγείας. Είναι μάστορας στη μείωση των αριθμών».

Η διπλωματία είναι ο τομέας, στον οποίο ο Ερντογάν καταγράφει μόνιμες ήττες. Η Άγκυρα, μέλος του ΝΑΤΟ, υποψήφια για πλήρη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ουδόλως συμφωνεί με την Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες. Ο Ερντογάν έχει, επίσης, ιδιαίτερα προβλήματα με το Παρίσι και την Αθήνα. Μόλις πριν από πέντε μήνες, αποκάλεσε τους ηγέτες του δυτικού μπλοκ «φασίστες» και «διαδόχους του Χίτλερ», διότι η Ευρώπη επέκρινε την Τουρκία για παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου στο εξωτερικό (Κύπρο, Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο, Συρία, Ιράκ, Λιβύη και Ναγκόρνο Καραμπάχ) και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία.

Ο Ερντογάν, ο οποίος ήθελε να χρησιμοποιήσει τη Μόσχα, εναντίον της Ουάσινγκτον και των Βρυξελλών, εφεξής έχει πλέον, επίσης, προβλήματα με τον Πούτιν.

Τέλος, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο τύραννος της Άγκυρας άρχισε να έχει προβλήματα με το μικρό σύμμαχό του, το εθνικιστικό κόμμα «MHP», το οποίο αντιπροσωπεύει ουσιαστικά το λεγόμενο «Βαθύ Κράτος» στην Τουρκία.

Η άφιξη του Τζο Μπάιντεν στο Λευκό Οίκο, οι στρατιωτικοπολιτικές ήττες στη Λιβύη, τη Συρία, το Καραμπάχ και αλλού ανάγκασαν τώρα τον Ερντογάν να συνεργαστεί με την Ευρώπη. Απέστειλε στον Μακρόν επιστολή, και στην Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν τον Υπουργό Εξωτερικών, προς εξεύρεση νέων συμμάχων.
Προέβη σε δηλώσεις καλής θέλησης ως προς τη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ της Άγκυρας και του δυτικού κόσμου. Παρατηρούμε ήδη ότι, ούτε η νέα αμερικανική κυβέρνηση, ούτε οι γραφειοκράτες στις Βρυξέλλες είναι αφελείς. Περιμένουν γεγονότα, πράξεις που να αποδείξουν την καλή θέληση του Παλατιού του Ερντογάν.     

Αυτός, που επιθυμεί να εμφανίζεται ως ένα ευυπόληπτο και αξιοσέβαστο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, επιδιώκει τη βίαιη καταστολή στην πατρίδα του. Καθημερινά, 50, τουλάχιστον, άτομα συλλαμβάνονται από την αστυνομία. Κατηγορούνται για ένταξη σε παράνομες, τρομοκρατικές οργανώσεις ή για προσβολή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Πρόκειται, όμως, για απλούς πολίτες, φοιτητές, ακαδημαϊκούς, δικηγόρους, δημοσιογράφους, συνδικαλιστές, ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή  Κούρδους αντιπάλους.

Η πλειονότητα του πληθυσμού στην Τουρκία γνωρίζει πλέον, εδώ και 19 χρόνια, τον ηγέτη της κυβέρνησης. Οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Λευκού Οίκου πρέπει, επίσης, να τον γνωρίσουν.

* Ο Τούρκος δημοσιογράφος Ραγκίπ Ντουράν, με ρεπορτάζ και αναλύσεις, καταγράφει κάθε Σαββατοκύριακο στο Tvxs.gr,  τις εξελίξεις στην Τουρκία.