Άνοιξα χθες τυχαία την τηλεόραση, μετά το μπάνιο μου, εδώ στο πατρικό μου στο Πήλιο και έπεσα πάνω στην εκπομπή της Μάγια Τσόκλη στη ΝΕΡΙΤ. Είχε καλεσμένο τον Γιάννη Μπουτάρη.

Πριν κλείσω την τηλεόραση, πρόλαβα να ακούσω τρία πράγματα. Ότι οι θεσσαλονικείς είναι κομπλεξικοί απέναντι στους αθηναίους! Ότι οι έλληνες είναι αδέλφια με τους τούρκους και απλώς συνεταίροι των ευρωπαίων. Και είδα το δήμαρχο, σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου να λέει σε μια κυρία που είχε διαφωνία μαζί του, κάτσε κάτω και μη μιλάς.
 
Έχω να παρατηρήσω τα εξής: Είναι δυνατόν να λέει ο δήμαρχος τους πολίτες που τον ψήφισαν κομπλεξικούς; Και αυτοί πάλι, δεν γνωρίζουν τις απόψεις τους; Πώς πάνε και τον ψηφίζουν για δήμαρχό τους;
 
Δεύτερον: Πόθεν προέρχεται η πεποίθηση του Μπουτάρη ότι είμαστε αδέλφια με τους τούρκους και όχι με τους ιταλούς και τους γάλλους; Πότε δηλαδή γίναμε αδέλφια; Και πως; Ιστορικά δεν είμαστε καθόλου αδέλφια και είμαστε σε πολεμική κατάσταση, δηλαδή εχθρική, από τον 11ο αιώνα συνεχώς, όταν οι σελτζούκοι κατέλαβαν την Μικρά Ασία. Έκτοτε, ο μεγαλύτερος εχθρός του ελληνισμού παραμένουν οι οθωμανοί. Πολιτιστικά ούτε λόγος για αδελφοσύνη. Από πότε γίναμε αδέλφια με τους μουσουλμάνους; Έχουμε κάτι κοινό; Αντιμετωπίζουμε τη ζωή με τον ίδιο τρόπο; Έχουμε πέντε γυναίκες ο καθένας επίσημα, φοράμε μαντήλες στις γυναίκες μας; Είμαστε ισλαμοφασίστες της τζιχάντ; Δεν είναι λογικό να αισθανόμαστε αδέλφια με τους ομοδόξους μας ευρωπαίους, με τους οποίους έχουμε κοινή ιστορική, πολιτική και πολιτισμική πορεία; Θα ξαναγυρίσουμε εκουσίως τώρα στο σουλτανάτο;
 
Εκτός και εννοεί τα σουτζουκάκια ο δήμαρχος και τον τούρκικο καφέ. Εάν εννοεί αυτό, τότε λυπάμαι, αλλά δεν κάνει για δήμαρχος. Μια χαρά θα είναι για παρέα στο καφενείο να λέμε και καμιά σαχλαμάρα ως συνταξιούχοι.
 
Αυτό που άκουσα ήταν τόσο εξωφρενικό που με έκανε να αντιληφθώ μέσα σε ένα λεπτό την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή. Οι έλληνες είμαστε πλέον σε καθεστώς πνευματικής εξαχρείωσης και κοινωνικού εξανδραποδισμού. Το πρώτο εξαιτίας του πνευματικού γραικυλισμού που διακατέχει μέρος του πληθυσμού, το οποίο έχει διακόψει την επαφή του εντελώς με την ελληνικότητα, με την ελληνική παιδεία δηλαδή και το δεύτερο εξαιτίας της κατάρρευσης του ελληνικού κράτους, που προήλθε από την κλοπή του ελληνικού πλούτου από τις πολιτικές και επιχειρηματικές ελίτ της μεταπολίτευσης. Οι έλληνες έχουμε περιέλθει σε καθεστώς εξανδραποδισμού, χωρίς εισοδήματα, χωρίς δουλειές, σε λίγο και χωρίς πατρικά σπίτια και έχουμε γίνει επαίτες, σερβίροντας τουρίστες. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ο Μπουτάρης έρχεται και λέει ότι είμαστε αδέλφια με τους τούρκους! Και απλοί συνεργάτες των ευρωπαίων!
 
Τι να πει κανείς; Έχεις πλέον την αίσθηση ότι χάνεις τα λόγια σου. Πως είναι εντελώς υποτιμητικό να σχολιάζεις τέτοιες θλιβερές δηλώσεις ελλήνων παραγόντων, που φτάνουν μάλιστα στο σημείο να θέλουν να δώσουν ονόματα δρόμων της Θεσσαλονίκης και σε τούρκους, επειδή αυτό θα φέρει λεφτά και τουρίστες! Σοβαρά; Τότε γιατί να μην κάνουμε και τον Άγιο Δημήτριο και την Ακρόπολη στριπτιζάδικα; Αυτό δεν θα φέρει λεφτά; Είμαστε με τα καλά μας; Πόσο χαμηλότερα ακόμη θα πέσουμε σαν λαός και σαν έθνος;
 
Κλείνω με την εικόνα του Μπουτάρη να βρίζει μια δημοτική σύμβουλο. Αυτός ο κουτσαβακισμός είναι τόσο προσβλητικός για τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης που πραγματικά απορεί κανείς: πήγαν και εξέλεξαν δήμαρχο έναν άνθρωπο που τους προσβάλλει σε κάθε του δήλωση και με κάθε τρόπο;