Όταν το πρωί του περασμένου Σαββάτου η κοινή γνώμη της Ρόδου πληροφορείτο ότι κλιμάκιο του ΣΔΟΕ σφράγιζε γνωστό, πολυσύχναστο bar στη Μεσαιωνική Πόλη, είναι βέβαιο ότι κανένας δεν μπορούσε να υποψιαστεί ότι η υπόθεση αυτή θα εξελισσόταν στο μεγαλύτερο κόλαφο για την κυβέρνηση και ειδικότερα για το οικονομικό επιτελείο της, που έχουν εξαπολύσει ένα άνευ προηγουμένου πογκρόμ κατά των ελληνικών επιχειρήσεων, κυρίως στις τουριστικές περιοχές, για την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Ads

^{Διαβάστε επίσης: Πολιτικές διώξεις με όπλο το ΣΔΟΕ, καταγγέλει εφημερίδα της Ρόδου}

Είναι αλήθεια ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει επενδύσει  επικοινωνιακά όσο καμία άλλη, στην προσπάθεια αντιμετώπισης του «εθνικού σπορ» των Ελλήνων, για δύο κυρίως λόγους. Για να γεμίσει τα ταμεία εξευμενίζοντας τους δανειστές, αλλά κυρίως, για να εμπεδώσει το αίσθημα της ενοχής στους Έλληνες πολίτες, «νομιμοποιώντας» έτσι κάθε τωρινό αλλά και μελλοντικό μέτρο, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι οι  εισπρακτικοί στόχοι που τίθενται είναι ανθρωπίνως αδύνατον να επιτευχθούν σε ένα περιβάλλον βαθύτατης και παρατεταμένης ύφεσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, σαρώνουν τα νησιά με κλιμάκια ελέγχου πάσης φύσεως και εμπνεύσεως, καλλιεργώντας  μεθοδικά την εθνική μας ενοχή. Βεβαίως, ουδέν πιο υποκριτικό αυτής της δήθεν προσπάθειας, αφού για λόγους που επιμελώς  κρύβουν, αρνούνται να αξιοποιήσουν προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας τα μεγάλα λαβράκια που περιλαμβάνονται στη λίστα Λαγκάρντ  και στις άλλες παρεμφερείς λίστες.

Αλλά αυτό, είναι μια άλλη ιστορία. Ούτε βεβαίως η σπουδή με την οποία προστατεύονται όσοι περιλαμβάνονται στις επίμαχες λίστες, μπορεί να γίνει το άλλοθι για τους υπόλοιπους να φοροδιαφεύγουν. Ούτε κατά διάνοια. Ωστόσο, βασική προϋπόθεση για να συμμορφωθεί ο πολίτης και να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του απέναντι στο κράτος, είναι να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι πρόκειται για κράτος που λειτουργεί με όρους διαφάνειας, ισονομίας και ισοπολιτείας.  ¨Ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί λειτουργούν αντικειμενικά και ανεπηρέαστοι από κάθε πολιτικό δάκτυλο, από κάθε πολιτική παρέμβαση. Κι αυτός που πρέπει να πληρώσει, πληρώνει.
 
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, όπως αποτυπώνονται και περιγράφονται με λεπτομέρειες στην  ανακοίνωση που έδωσε στη δημοσιότητα ιδιοκτήτρια εταιρεία του bar που σφραγίστηκε από το ΣΔΟΕ  (σελ 5), κονιορτοποιεί  και καταρρίπτει κάθε επιχείρημα του Υπουργείου Οικονομικών, ενώ αν έχουν την πρόθεση να το αξιοποιήσουν σωστά τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και οι  σοβαρά σκεπτόμενοι βουλευτές της συμπολίτευσης,  θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείζονα κυβερνητική κρίση.

Αν τα όσα καταγγέλλονται είναι αληθή, τότε βρισκόμαστε ενώπιον ενός σοβαρού πολιτικού σκανδάλου. Πολιτικοί παράγοντες της περιοχής, σε συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομικών, μετατρέπουν το ΣΔΟΕ σε όργανο ξεκαθαρίσματος ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ λογαριασμών, ενάντια σε κάθε έννοια ισονομίας και ισοπολιτείας.

Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, σε μια πρώτη επιδερμική προσέγγιση ότι όσα καταγγέλλονται δεν  ανταποκρίνονται κατ’ ανάγκην στην πραγματικότητα. Όποιος το ισχυριστεί αυτό, θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα γιατί ένας επιχειρηματίας κάνει μια τόσο ριψοκίνδυνη ενέργεια, μπαίνοντας στο εξής μόνιμα στο στόχαστρο του κάθε ελεγκτικού μηχανισμού. Η στοιχειώδης αυτοπροστασία υπαγορεύει  τη σιωπή για να μην ακολουθήσουν χειρότερα. Προφανώς, για να σπάσει κάποιος τη σιωπή του, ρισκάροντας να τον «χτυπήσουν κάτω» στη συνέχεια, αυτά που ισχυρίζεται, είναι σε θέση  να τα αποδείξει ,αν χρειαστεί.

Το ότι αποφασίζει κάποιος να σπάσει το απόστημα, είναι από μόνο του ένα σημαντικό γεγονός, με αδιαμφισβήτητες πολιτικές προεκτάσεις. Αποκαλύπτει τον γκανγκστερικό τρόπο λειτουργίας του κράτους, κατόπιν πολιτικού δακτύλου.  Είναι φανερό  ότι το ίδιο το πολιτικό σύστημα απαξίωσε τις κρατικές λειτουργίες, μετατρέποντας τους κρατικούς υπαλλήλους σε κυνηγούς κεφαλών, κάθε φορά που κάποιος γινόταν ενοχλητικός για το σύστημα και τα τοπικά του παρακλάδια.

Το γεγονός ότι κάποιος αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή του είναι σημαντικό γιατί αψηφά το ισχυρότερο όπλο του συστήματος. Το φόβο που ενσπείρει στους πολίτες ότι την επόμενη μέρα, αν θέλει, μπορεί να σε οδηγήσει στην καταστροφή.

Η περίπτωση του SOHO, και ο τρόπος που έδρασε το Υπουργείο Οικονομικών, ασχέτως των ευρημάτων του, απέδειξε ότι η Ελλάδα δεν αλλάζει. Παραμένει τραγικά η ίδια. Καμία μεταρρύθμιση δεν συντελείται. Οι κυβερνήσεις εξακολουθούν  να μετέρχονται των ιδίων μεθόδων  εκφοβισμού των πολιτών, εκδίκησης των μη αρεστών, με  εργαλείο τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Βεβαίως η αναφορά περί μηχανισμών δεν έχει να κάνει με τους υπαλλήλους του ΣΔΟΕ, που εξαναγκάζονται να κάνουν ό,τι κάνουν, λαμβάνοντας άνωθεν εντολές, εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία. Είναι δε τέτοιος ο κυνισμός αλλά και η σιγουριά ότι κανένας δεν θα τολμήσει να κουνηθεί, που δεν κράτησαν ούτε το προσχήματα. Ήρθαν τρεις άνθρωποι στη Ρόδο για να κλείσουν πάση θυσία μια επιχείρηση και να φύγουν. Τόσο απλά. Ούτε καν για τα προσχήματα δεν διανοήθηκαν να επεκτείνουν τους ελέγχους τους και λίγο παραπέρα

 Η καταγγελία της ιδιοκτήτριας εταιρείας του SOHO, έχει την αξία της και για έναν επιπλέον λόγο.  Το υπουργείο Οικονομικών δεν ξύπνησε ένα πρωί έχοντας δει όνειρο ότι πρέπει να κλείσει κάποια συγκεκριμένη επιχείρηση στη Ρόδο.  Το αίτημα εκπορεύτηκε από τοπικό πολιτικό παράγοντα. Για ποιο λόγο;  Επ’ αυτού, θα υπάρξει συνέχεια…
 
Δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟΣ, στο φύλλο της Τρίτης 20 Αυγούστου 2013