Κάνουμε όπως θα έκανε ο καθένας

Δεν θέλουμε τίποτε άλλο

Μόνο να φαίνεται ‘’σαν νά’μαστε ο καθένας’’

Ελένη Λιντζαροπούλου,Ταξίδι στη γραμμή

Εάν κι εφόσον ως έλληνας νοείται ένα ελεύθερο,δημιουργικό πνεύμα και μία ηρωική[και πένθιμη;]ψυχή,τότε πρέπει ν’αναρωτηθούμε τί είδους έλληνες είμαστε και ιδίως σε τί πιστεύουμε.

-Έλληνες χωρίς Ιστορία αφού αρνούμαστε ή αποκαθηλώνουμε τους ήρωές μας στο όνομα ‘της αλληλεγγύης των λαών’(sic) ή της ειρηνικής συνύπαρξης με τους εχθρούς Πατρίδας και κοινωνίας;

-Έλληνες χωρίς Ορθοδοξία αφού η χριστιανική πίστη μας έχει γίνει ‘βάρος’[τύψεων κι ενοχών;] και προτιμάμε να το παίζουμε αγνωστικιστές ή πανθε’ι’στές ή  [υπό όρους]άθεοι;

-Έλληνες χωρίς Ευρώπη αφού όλοι οι άλλοι λαοί μπορεί ,κατά Μαρξ,να είναι ‘αδέλφια μας’ αλλά  ισχυριζόμαστε ότι οι Βρυξέλλες τους καθιστούν ανθέλληνες;

-Έλληνες χωρίς Βαλκάνια αφού έχουμε εξελιχθεί σε Νοτιοανατολικοευρωπα’ί’ους,αναπτυγμένους καπιταλιστές;

-Έλληνες χωρίς ενότητα αφού μας κυνηγάνε ακόμα οι εμφύλιοι,οι αλληλοσπαραγμοί,οι διαιρέσεις ‘’δια του δύο’’;

-Έλληνες χωρίς Παιδεία αφού όλα τα έχουμε ανάγει σε συσχετισμούς δυνάμεων και ‘κουκιών’,σε μη-προσπάθεια,σε μη-αρετή,σε μη-γνώση;

-Έλληνες χωρίς Ελληνισμό αφού τους Απόδημους τους έχουμε για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου και τις τελετές στο Λευκό Οίκο και τους παλιννοστούντες για ψήφους στις εκλογές;

-Έλληνες χωρίς Ελλάδα αφού δεν πιστεύουμε στη Δημοκρατία μας και την υπονομεύουμε καθημερινά;

Δεν είμαστε μόνο μισό-έλληνες.Φοβάμαι πως έχουμε γίνει[άθελά μας;] μισώ-έλληνες.

Ας το σκεφτούμε αυτές τις μέρες των αναστοχασμών.