Αν κάτσει κι εξετάσει κανείς προσεκτικά όλες τις πτυχές του δημόσιου διαλόγου που διεξάγεται εσχάτως στο εσωτερικό της ΝΔ ενόψει της εκλογής νέου προέδρου, θα αντιληφθεί πως έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός «μαγαζιού», όπως αποκαλεί συχνά-πυκνά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το δικό του απαράμιλλο στυλ ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Διαθέτει δηλαδή παλιούς ιδιοκτήτες, νέους μετόχους, ενίοτε πέφτουν απειλές απολύσεων, υπάρχουν εκείνοι που σκέφτονται να στήσουν δική τους επιχείρηση, ενώ τελευταία συζητιέται ιδιαίτερα κι η πρόσληψη πορτιέρη. Και για να μη μείνει καμιά αμφιβολία πως εκεί στη Συγγρού την κατέχουν την τέχνη του επιχειρείν, έχουν ρίξει κι ένα γερό φέσι σε τράπεζες, αφού πρώτα ουσιαστικά το «χρεοκόπησαν το μαγαζί».

Η αμηχανία λοιπόν των περισσότερων κορυφαίων στελεχών του κόμματος σχετικά με τη χάραξη νέας πολιτικής στρατηγικής είναι προφανής, καθώς κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε τον απογαλακτισμό τώρα «στα γεράματα» από την επιρροή εκείνων των οικονομικών και πολιτικών κύκλων που το οδήγησαν σε αυτό το αδιέξοδο. Είναι επίσης δεδομένο πως η ΝΔ βρίσκεται σε κενό αφήγησης, ακόμη κι όσον αφορά στην αντιπολιτευτική ατζέντα, αφού η –σε ψηλούς τόνους- απόρριψη των μνημονιακών νομοθετημάτων που φέρνει προς ψήφιση η κυβέρνηση Τσίπρα μόνο πειστική δεν είναι. Άλλωστε, λίγοι μπορεί να πιστεύουν σοβαρά πως οι Έλληνες πολίτες έχουν μνήμη χρυσόψαρου σχετικά με τα πεπραγμένα της ΝΔ στο πολύ πρόσφατο παρελθόν. Ότι θα έχει ξεχαστεί, φερειπείν, η μεγαλειώδης κωλοτούμπα της ηγεσίας Σαμαρά, όταν από τη σκληρή αντιμνημονιακή γραμμή πέρασε εν μία νυκτί στη στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου και ακολούθως στην «τραυματική» ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου. Πως θα έχει περάσει στη λήθη η συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου, το «μαύρο» στην ΕΡΤ, οι μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων (για τις οποίες δήλωνε περήφανος ο Άδωνις Γεωργιάδης), καθώς και η οικονομική αφαίμαξη ιδιαίτερα των μεσαίων και χαμηλότερων στρωμάτων μέσω της υπερφορολόγησης, με αποκορύφωμα την επιβολή του ΕΝΦΙΑ. Κάπως έτσι δε διέρρηξε άλλωστε τις βασικές κοινωνικές της συμμαχίες η ΝΔ, οδηγούμενη σε αλλεπάλληλες στρατηγικές ήττες;
Με αυτά τα δεδομένα, η προεκλογική περίοδος ήταν λογικό να μη λάβει σοβαρά πολιτικά χαρακτηριστικά. Οι υποψήφιοι αναλώθηκαν σε πρώτη φάση στο να ανταλλάσσουν άσφαιρα πυρά για το φιάσκο της 22ας Νοέμβρη, τον Παπαμιμίκο, τον Τσίπρα, το Λαζόπουλο, καθώς κι οτιδήποτε άλλο εκτός από τη φυσιογνωμία του κόμματος. Λες και δεν είχαν πάρει χαμπάρι πόσο τελματωμένη είχε βρεθεί η ΝΔ. Λες και ζούμε σε μια κοινωνία που έχει την πολυτέλεια να καταπιάνεται με  τα «γαλλικά» του Μεϊμαράκη και τα τηλεοπτικά σόου του Άδωνι Γεωργιάδη. Λες κι όλα θα διορθώνονταν από τη στιγμή που, όπως διατείνονται οι περισσότεροι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ αργά ή γρήγορα θα κατέρρεε.

Οι κοκορομαχίες που ακολούθησαν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου ήλθαν να επαναβεβαιώσουν το βάλτωμα της εγχώριας Κεντροδεξιάς. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης υπενθύμιζε μονότονα πως «είναι παλιός στη ΝΔ», θυμήθηκε (κάπως αργά είναι η αλήθεια) να εκφράσει τη διαφωνία του με το κλείσιμο της ΕΡΤ και την απόλυση των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, ενώ οι καραμανλικοί υποστηρικτές του έβαλλαν κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη κατηγορώντας τον για «θατσερισμό». Από τη μεριά του ο πρώην Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, αφού έκανε συμμαχία με ό,τι ακροδεξιό κινείτο στο εσωτερικό του κόμματος, διακήρυξε την ανάγκη ανανέωση της πολιτικής ζωής, αναπαράγοντας όμως στο δημόσιο λόγο του την πλέον παλαιοκομματική, καθεστωτική λογική.

Κάπως έτσι οδηγείται η ΝΔ σε λιγότερο από 48 ώρες στην ανάδειξη νέου αρχηγού, έχοντας παράλληλα όμως όλα τα μέτωπα ανοιχτά. Η ενότητά της την επόμενη μέρα θεωρείται διακύβευμα, η «κυβερνησιμότητα» όσο κι αν λυσσομανάει μερίδα των καθεστωτικών ΜΜΕ, είναι πολύ αμφίβολο αν θα επανέλθει, ενώ η πλειοψηφία των νεοδημοκρατών θα εξακολουθεί να ζει για τη στιγμή που ο Κώστας Καραμανλής θα ξεκουνηθεί από τη Ραφήνα.

Βλέπετε η ΝΔ έχει πάψει να είναι μαγαζί γωνία. Και στην κατάσταση που έχει περιέλθει δε μοιάζει πολύ απίθανο πολύ σύντομα να χρησιμοποιηθεί ως συμπλήρωμα για να εμπεδωθεί η «κυβερνητική σταθερότητα» στη χώρα, όποιος κι αν έχει εκλεγεί αρχηγός την Κυριακή. Ίσως έτσι να αντιληφθεί κι ο ίδιος πως η θέση του «πορτιέρη στο μαγαζί», στην παρούσα συγκυρία, να μοιάζει πιο θελκτική..