Τα πράγματα είναι σαφή. Η κυβέρνηση ζήτησε από την τρόικα να της δώσει αναβολή στην επιβολή των νέων μέτρων λιτότητας και των συνεχών  απορυθμίσεων που ονομάζονται μεταρρυθμίσεις. Να προηγηθεί δηλαδή το νέο μνημόνιο που θα βαπτιζόταν “προληπτική γραμμή χρηματοδότησης”, ώστε να έχουν ένα άλλοθι οι 180 βουλευτές που θέλει να συγκεντρώσει για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας.

Ads

Κατά τον Μάιο, θα διαπιστωνόταν δημοσιονομικό κενό και τότε θα λαμβάνονταν τα νέα μέτρα: ασφαλιστικό, αύξηση του ΦΠΑ και της φορολογίας, ακύρωση των φορολογικών ελαφρύνσεων, περικοπές στον ΕΚΑΣ, όλα αυτά που προέβλεπε η επιστολή Χαρδούβελη προς την τρόικα που διέρρευσε, προκαλώντας θυμό και πανικό στο Μέγαρο Μαξίμου.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν ζητούσε από τους δανειστές και τίποτα σπουδαίο: το ίδιο σενάριο με τα υποτίθεται τελευταία μέτρα, τα οποία ακολουθούν καινούργια που ψηφίζονται γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, το θέατρο των σκληρών διαπραγματεύσεων που καταλήγουν πάντα σε άτακτη ελληνική υποχώρηση επαναλαμβάνεται όλα τα προηγούμενα χρόνια, σε συνεργασία με την τρόικα. Γιατί τώρα αρνείται να κάνει την χάρη στον κ. Σαμαρά, οδηγώντας την κυβέρνηση σε πλήρη και στρατηγικό αδιέξοδο;

Πρώτον, διότι από το Βερολίνο μέχρι την Ουάσιγκτον, όλοι έχουν αρχίσει και πιάνουν το νόημα του ..Μαυρογιαλούρου. Ιδιαίτερα με τις αλλαγές που έγιναν στην κυβέρνηση και την φιλολογία της μετά τις ευρωεκλογές, ακόμη και οι ξένοι συνειδητοποιούν ότι αυτούς τους ανθρώπους, όσο και υπάκουοι να είναι, κανείς δεν μπορεί να εμπιστεύεται.

Ads

Δεύτερον διότι εκτιμούν ότι η κυβέρνηση έχει φάει τα ψωμιά της. Ο κ. Σαμαράς εκλέχθηκε με βασική πλατφόρμα την επαναδιαπραγμάτευση μνημονίου και δανειακών συμβάσεων, εξαγγελία που ξέχασε ήδη από το βράδυ των εκλογών. Μανούλα στις προδοσίες-έδω έφτασε να μαχαιρώσει πισώπλατα ακόμη και τον ευεργέτη της Χέλμουτ Κολ- η  Μέρκελ τον χρησιμοποίησε για να δείξει στην γερμανική κοινή γνώμη ότι το ελληνικό της πείραμα πέτυχε, κέρδισε τις εκλογές και τώρα τον πετάει σαν στημένη λεμονόκουπα. Η απόφαση του Ελληνα πρωθυπουργού να παπαγαλίζει την άποψη Σόιμπλε ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο-την στιγμή που και οι πέτρες γνωρίζουν ότι δεν είναι- ήταν καταστροφική. Το μόνο που του απέμεινε να “διαπραγματευθεί” είναι πόσο σκληρά θα είναι τα νέα μέτρα και πως θα σερβιριστούν.

Τρίτον διότι προετοιμάζονται για το αναπόφευκτο, δηλαδή μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν έχουν κάτι λίγο να παραχωρήσουν στο θέμα του χρέους, θέλουν να το διαπραγματευτούν με την νέα κυβέρνηση. Και συγχρόνως θέλουν να παραδώσουν στην σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση ένα είδος καμένης γης, ώστε να την στριμώξουν από την πρώτη στιγμή που θα γίνει κυβέρνηση. Ας δούμε πως:

Αν ερχόταν η τρόικα στην Αθήνα και έκλεινε η αξιολόγηση, στα ελληνικά ταμεία θα έμπαινε η τελευταία δόση, ύψους 7,8 δις ευρώ. Αυτά προς το παρόν παρακρατούνται.

Ας δούμε τώρα τις υποχρεώσεις της ελληνικής πλευράς το 2015:

  • Ιαν.: 406 εκ. ευρώ σε ΔΝΤ
  • Φεβ.: 693 εκ. ευρώ ΔΝΤ
  • Μαρ.: 1,448 εκ. ευρώ  ΔΝΤ
  • Απρ.:  406 εκ. ευρώ ΔΝΤ
  • Μάιο: 693 εκ. ευρώ  ΔΝΤ
  • Ιουν:  1,448 εκ. ευρώ ΔΝΤ

Δηλαδή το πρώτο και το δεύτερο τρίμηνο πρέπει να πληρωθούν στο ΔΝΤ περίπου 5 δις, ενώ τα πράγματα δυσκολεύουν στο τρίτο:

  • Τον Ιουλ  2015: 406 εκ. ευρώ σε ΔΝΤ   +  3,456 εκ. ευρώ σε ομόλογα
  • Τον Αυγ. 2015: 3,188 εκ. ευρώ σε ομόλογα
  • Τον Σεπ.  2015: 1,448 εκ. ευρώ σε ΔΝΤ .

Στο τρίτο τρίμηνα πρέπει λοιπόν να εκταμιευθούν περίπου 8,5 δις και συνολικά τους πρώτους 9 μήνες 13,5 δις. Πριν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προλάβει καλά καλά να ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις που έχει εξαγγείλει  για το χρέος, το μήνυμα που του στέλνει η τρόικα είναι σαφές: θα χυθεί “αίμα”. Η μάχη προβλέπεται δύσκολη και πρέπει να δοθεί με σύνεση, αποφασιστικότητα και χωρίς αυταπάτες για θαύματα. Αλλά πρέπει να δοθεί. Γιατί το πιο μεγάλο λάθος των κ.κ. Σαμαρά Βενιζέλου είναι ότι μετέτρεψαν την τρόικα σε ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων, που κυβερνά την Ελλάδα με e-mail.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Πολιτική και Οικονομική Αγορά”.