Η δύναμη της εικόνας πολλές φορές έχει την ισχύ που έχουν χιλιάδες λέξεις. Το παρόν κείμενο δεν στοχεύει στο να σταθεί και ν΄αναλύσει τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία, όμως αυτά που συμβαίνουν αυτές τις ώρες στην ευρύτερη ευρωπαϊκή μας γειτονιά είναι σημεία καμπής που πιθανόν να χαράζουν καθοριστικά την Ευρωπαϊκή ιστορία ιδίως για τον αιώνα που διανύουμε.  Ο ναζιστικός χαιρετισμός του «πρωθυπουργού» της Ουκρανίας που γίνεται συνομιλητής και άρα αποδεκτός από την ηγεσία της Ε.Ε. και των ΗΠΑ και η χειραψία του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο με το θεσμικό του ρόλο ως αντιπροσώπου της Ελληνικής Προεδρίας της Ε.Ε. αποτελούν τομή στη σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Ads

Η σημερινή Ευρώπη όπως εξελίσσεται βυθίζεται σε οικονομικό τέλμα και αστάθεια, ανατρέπει άρδην τις ισορροπίες που αποτελούν τη βάση του κοινωνικού της μοντέλου, διαλύει το συναινετικό πλαίσιο των πολιτικών της συστημάτων, δημιουργεί και νέες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα ευρωπαϊκά έθνη. Η Ευρώπη που σήμερα βιώνουμε είναι καταδικασμένη σε κρίσεις, μαρασμό, ίσως και σε διάλυση. Γιʼ αυτό και δυνητικοί αντίπαλοι της Ευρώπης της λιτότητας, της ύφεσης και των χαρτογιακάδων, δεν είναι μόνο η κοινωνική και πολιτική αριστερά, αλλά ο πολύ ευρύτερος χώρος όσων αντιλαμβάνονται την ανάγκη της Ευρώπης να υπάρξει.

Ο Φάρατζ στη Βρετανία, η Λεπέν στη Γαλλία και οι ομοτράπεζοί τους σε Σουηδία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Δανία, το νέο ευρωσκεπτικιστικό κόμμα της Γερμανίας και φυσικά η Χρυσή Αυγή πλαγιοκοπούν τα συντηρητικά κόμματα. Πιστεύουν στον ευρύτερο συντηρητικό χώρο ότι, αν υιοθετήσουν πλευρές της ακροδεξιάς ατζέντας, θα συγκρατήσουν τους ψηφοφόρους τους. Πρόκειται για ολέθριο λάθος που ίσως αποβεί μοιραίο για τη δημοκρατία και στην ίδια την Ευρωπαϊκή συνοχή, καθώς, μεταθέτουν το κέντρο βάρους της δημόσιας συζήτησης ολοένα και πιο δεξιά υποκύπτοντας, για ψηφοθηρικούς λόγους, σε μια ατζέντα ρατσιστική, ξενοφοβική, μισαλλόδοξη.

Από την άλλη, διευρύνεται όλο και περισσότερο η ατζέντα της ανανέωσης της Ευρώπης με ενίσχυση επί το δημοκρατικότερον των θεσμών, μιας αναπτυξιακής ατζέντας με έμφαση στις υποδομές, τη υγιή επιχειρηματικότητα και την κατά προτεραιότητα αντιμετώπιση της ανεργίας, τις αναδιανεμητικές μέριμνες ενός μεγαλύτερου ευρωπαϊκού προϋπολογισμού και τις αλλαγές στην αρχιτεκτονική πολλών από τους νομισματικούς θεσμούς, το παραγωγικό και το καταναλωτικό μοντέλο.

Η ευρωπαϊκή ιστορία έχει αποδείξει ότι η πολυεπίπεδη κρίση που βιώνουμε μπορεί να οδηγήσει σε κρίση του πολιτισμού και της δημοκρατίας και την επιστροφή σε σοβινισμούς, εθνικισμούς,  ιδεοληψίες  και σκοταδισμό. Η λήθη είναι ο καλύτερος σύμμαχός του ολοκληρωτισμού. Για χιλιάδες χρόνια η Ευρώπη μαστίζονταν από πολέμους μεταξύ των διαφορετικών φυλών, εθνοτήτων, θρησκευτικών ρευμάτων κλπ. Η απάντηση στα διευθυντήρια, το γερμανικό ηγεμονισμό, την ακροδεξιά ατζέντα είναι  η δημοκρατική εμβάθυνση και η αλληλεγγύη των λαών.  Οι πολίτες στην ΕΕ δεν πρέπει να είναι απλοί παρατηρητές. Οφείλουν να πιέζουν με την παρέμβασή τους και να συμβάλλουν στη διαμόρφωση και την αλλαγή των συσχετισμών στο πεδίο της πολιτικής, της κοινωνίας, των κινημάτων και των ιδεών.

Η αλλαγή που χρειαζόμαστε και που όλοι ονειρευόμαστε, για μια Ελλάδα της παραγωγής και της ανάπτυξης, της κοινωνικής συνοχής και της ευημερίας, της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης, σήμερα περνά υποχρεωτικά από την αλλαγή προτύπου στην Ευρώπη. Όταν αναφερόμαστε στην Ευρώπη δεν μπορούμε να την σχετίζουμε μόνο με όρους οικονομικής και νομισματικής σχέσης. Η κοινωνική και πολιτισμική αναφορά των ευρωπαϊκών λαών έχει ήδη δημιουργήσει κεκτημένα τα οποία η σημερινή ασκούμενη πολιτική αγνοεί συνειδητά και τα καταστρέφει. 

Οι υποψηφιότητες για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν, Τσίπρας (Ευρωπαϊκή Αριστερά), Γιούνκερ (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα), Σούλτς (Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές), αποτυπώνουν ανάγλυφα τα πολιτικά σχέδια. Τώρα ξέρουν όλοι ποιος είναι ποιος και ποιος είναι με ποιους, διότι ξέρουν ότι την κρίση και τα μνημόνια τα έφερε μια άθλια εγχώρια πολιτική ελίτ που έτρωγε και έπινε στην υγεία των κορόιδων αλλά τα αξιοποίησε μια επίσης άθλια και υστερική γραφειοκρατική ελίτ στις Βρυξέλλες που στην πλάτη ενός λαού δοκίμασε και δοκιμάζει το μοντέλο μιας Ευρώπης χωρίς κοινωνικό κράτος, χωρίς εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, με συρρικνωμένες τη δημοκρατία και τις ελευθερίες. Ας μιλήσουμε κι ας ψηφίσουμε για την Ευρώπη πριν να είναι αργά.

* Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ