«Απέναντι στην κρίση οι ηγέτες βρίσκονται σε αναταραχή» είναι ο τίτλος δημοσιεύματος που φιλοξενεί η εφημερίδα La Croix και το οποίο παραθέτει σειρά ηγετών που έπεσαν ή διαφαίνεται η πτώση τους υπό το βάρος της κρίσης. Ο Σόκρατες στην Πορτογαλλία, ο Βrian Cowen στην Ιρλανδία και ο Θαπατέρο που ανακοίνωσε ήδη την εξοδό του, είναι οι ηγέτες που μνημονεύονται. Ανάμεσα σε αυτούς μνημονεύεται και ο Έλληνας πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος, όμως, όπως επισημαίνεται «κρατάει ακόμα».

Ads

Ο Γ. Παπανδρέου κρατάει ακόμη. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός κατάφερε μέχρι στιγμής αμέσως μετά την εκλογική του νίκη πριν δύο χρόνια να περάσει την καταιγίδα που ξέσπασε στα δημοσιονομικά και εξαπλώθηκε σε όλη την οικονομία της χώρας. Παρά τις απεργίες και τις διαδηλώσεις, παρά τις εντολές των πιστωτών, παρά την αγανάκτηση στο ίδιο του το Κόμμα, ο σοσιαλιστής ηγέτης παραμένει στην εξουσία.

Η Κυβέρνησή του βγήκε μάλιστα νικητής στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές το Νοέμβριο του 2010. Μία ψηφοφορία που παρόλα αυτά σημαδεύτηκε από μια αποχή ρεκόρ η οποία αποκρυσταλλώνει τη στάση των Ελλήνων απέναντι στον Πρωθυπουργό: ούτε υπέρ ούτε κατά, δεδομένου ότι δεν υπάρχει άλλη αξιόπιστη εναλλακτική.  

Το Γραφείο του Πρωθυπουργού προχθές διέψευσε τη φήμη της παραίτησής του. «Η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος δεν θέλει πρόωρες εκλογές, που θα ήταν ένα πολύτιμο χάσιμο χρόνου και χρημάτων» επιβεβαιώνει η Σοφία Τσιλιγιάννη από το Ινστιτούτο Ερευνών Marc.  

Η έκταση της κρίσης είναι ο μόνος λόγος για το Γιώργο Παπανδρέου να αντέξει.  «Δεν δίνει δεκάρα για την σταδιοδρομία του, για το πολιτικό του μέλλον και γνωρίζει ότι θα θυσιαστεί» εκμυστηρεύεται, άμεσος συνεργάτης του, «θα μπορούσε να φύγει, να ζητήσει εκλογές αλλά σαν πατριώτης θέλει να σώσει τη χώρα».

«Η αξιοπιστία του είναι η ηρεμία του» παρατηρεί ένας Ευρωπαίος παρατηρητής, που δηλώνει εντυπωσιασμένος από έναν «άνθρωπο σκεπτόμενο, που θέλει να συζητήσει και να κατανοήσει».

Είτε όταν δέχεται δημοσιογράφους στο γραφείο του στην Αθήνα, είτε όταν τον συναντάς στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός προσπαθώντας ασταμάτητα να πείσει για την αποφασιστικότητά του για μεταρρυθμίσεις, η προσοχή του, ο καθησυχαστικός του τόνος, και το ακλόνητο χαμόγελό του δημιουργούν την εντύπωση της γαλήνης μέσα στην δοκιμασία. Ένα φλέγμα σχεδόν έμφυτο.

Ο πατέρας του Ανδρέας, ο ίδιος πάλαι ποτε ΠΘ, διηγούνταν πως όταν είχε γίνει το Πραξικόπημα, ενώ ο Γιώργος ήταν 13 χρόνων, βρέθηκε μπροστά σε στέλεχος της χούντας με ένα πιστόλι στον κρόταφο να τον ρώτησε που ήταν ο πατέρας του και ο Γιώργος απλά απάντησε ότι δεν γνώριζε. Η συνεχής αναμονή των χρηματοπιστωτικών αγορών και του δρόμου ανά πάσα στιγμή είναι σαν ένα όπλο στραμμένο πάνω του.

«Είναι μια πίεση καθημερινή, ώρα με την ώρα» αποφαίνεται ο Ευρωπαίος παρατηρητής, ο οποίος αναγνωρίζει ότι στα 59 του, ο πολιτικός «φαίνεται κουρασμένος, λιγότερο άνετος, διστακτικός». Ακόμα και η ολύμπια ηρεμία αυτού που είχε χαρακτηριστεί «Γιωργάκης» σε σύγκριση με την ιστορική φιγούρα του παππού του, που διηύθυνε τη μεταπολεμική Ελλάδα, έχει χάσει την ουσία της.

Η δημοφιλία του ΠΘ έχει πέσει κατά 80% από τοτε που ανέβηκε στην εξουσία, βρίσκεται σήμερα στο 30%. «Ο Παπανδρέου δεν δείχνει αρκετά σκληρός και επιθετικός απέναντι στην κρίση που φαίνεται πολύ μεγαλύτερη από το μπόι του» κριτικάρει ο Αγγ. Τσακανίκας από το ΙΟΒΕ.

«Καθυστέρησε να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που επιβλήθηκαν και δεν διαθέτει τον μηχανισμό ώστε να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις στη Διοίκηση. Το μόνο πλεονέκτημα που διαθέτει και είναι ακόμα σεβαστό μέσα στο Κόμμα του, είναι η αίγλη του ονόματός του. Οι πολυάριθμες μετακινήσεις του στο εξωτερικό έδωσαν την εντύπωση ότι δεν κάθισε επί τόπου για να παλέψει».

Αυτό το ρόλο, να βγεί μπροστά στο μέτωπο της μάχης, να ανακοινώσει τις κακές ειδήσεις και να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, ο Γ. Παπανδρέου τον εμπιστεύθηκε ήδη από τον Ιούνιο στον νέο Υπουργό Οικονομικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο ο οποίος αναδείχθηκε αναπληρωτής πρωθυπουργός.

Αυτός ο πολιτικός αντίπαλος 54 χρόνων, έγινε ο νέος ισχυρός άνδρας της εξουσίας, του οποίου η ευφράδεια, η επιρροή του στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ κάνει τη διαφορά. Ένας τρόπος επίσης για τον Γ. Παπανδρέου να μοιραστεί στην καθημερινότητα το βάρος της κρίσης. Και, ίσως να θέσει στα ηνία έναν αντικαταστάτη εν όψει του τέλους της εντολής του το 2013.