Η υπογραφή της τριετούς συμφωνίας προσδιορίζει υποχρεωτικά και το εσωτερικό πολιτικό πλαίσιο. Η Ελλάδα έχει μπροστά της μια ευκαιρία να προχωρήσει στην επόμενη ιστορική φάση, μετά την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο. Η πτώχευση της χώρας το 2010 και η πενταετής πολιτική κρίση, φαίνεται τώρα να τερματίζονται με την κυβέρνηση Τσίπρα και την τριετή συμφωνία με την ευρωζώνη.

Ο πρωθυπουργός αναλαμβάνει εκ των πραγμάτων ένα μεγάλο μεταρρυθμιστικό έργο, το οποίο σε γενικές γραμμές περιλαμβάνει ένα μικρότερο αλλά δίκαιο και όχι κομματικό κράτος, την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, την μεταρρύθμιση του φορολογικού και του ασφαλιστικού συστήματος, την ρύθμιση ιδιωτικού και δημόσιου χρέους, την στήριξη των τραπεζών, την απελευθέρωση της αγοράς από τα κλειστά επαγγέλματα και τέλος, την διασφάλιση ίσων ευκαιριών σε όλους, σε επιχειρηματίες και πολίτες, είτε πρόκειται για πρόσληψη υπαλλήλου είτε πρόκειται για ανάθεση ή διαγωνισμό δημόσιου έργου ή προμήθειας δημόσιου οργανισμού.

Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση Τσίπρα καλείται, μέσα στα επόμενα τρία χρόνια που περιγράφει η ίδια η συμφωνία, να οργανώσει πολιτικά και κοινωνικά ένα τεράστιο μεταρρυθμιστικό κίνημα και φυσικά να αναδείξει και τις κοινωνικές δυνάμεις που θα το στηρίξουν.

Υπό την έννοια αυτή η ψήφος εμπιστοσύνης που πρόκειται να ζητήσει μάλλον το επόμενο σαββατοκύριακο ο πρωθυπουργός είναι κάτι παραπάνω από συμβολική, αν υποθέσουμε ότι οι πρόωρες εκλογές είναι δεδομένες, είτε άμεσα είτε τον Νοέμβριο. Είναι ένα οριστικό πολιτικό ξεκαθάρισμα.

Η αριστερή πλατφόρμα και κυρίως οι δυνάμεις του «παρών» μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα του Συριζα θα πρέπει να τοποθετηθούν καθαρά: εάν συμφωνούν με το περιεχόμενο της τριετούς συμφωνίας που θα αλλάξει τη χώρα, θα πρέπει να δώσουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση και ακολούθως να εργαστούν για την υλοποίηση του προγράμματος. Εάν δεν συμφωνούν θα πρέπει να καταψηφίσουν την κυβέρνηση και είτε να παραιτηθούν είτε να σχηματίσουν δική τους κοινοβουλευτική ομάδα.

Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Η άποψη που ακούγεται, ότι καταψηφίζουμε το μνημόνιο, αλλά στηρίζουμε την αριστερή κυβέρνηση, είναι τόσο προκλητική, που μετά βεβαιότητος, εάν υιοθετηθεί, θα  μετατρέψει την αριστερή πλατφόρμα σε μια οπορτουνιστική, κουτοπόνηρη ομάδα, που το μόνο που την απασχολεί είναι να κερδίσει δυό μήνες, ώστε να προετοιμαστεί για τις εκλογές του Νοεμβρίου. Επίσης θα δείξει ότι δεν έχει το πολιτικό θάρρος να αναλάβει τις ευθύνες που απορρέουν από την καταψήφιση της συμφωνίας. Αυτή η επιλογή θα ακυρώσει εξαρχής τον πολιτικό της λόγο. Η Αριστερή Πλατφόρμα λοιπόν δεν έχει καμία άλλη επιλογή. Εάν θέλει να την πάρουν στα σοβαρά οι πολίτες θα πρέπει να καταψηφίσει και να προχωρήσει στη δημιουργία νέου κόμματος.

Οι υπόλοιποι βουλευτές του Σύριζα που επέλεξαν την παράδοξη στάση του «παρών» – μάλιστα μερικοί είπαν ότι το έκαναν διότι δεν πρόλαβαν να την διαβάσουν!- θα πρέπει να αντιληφθούν ότι αριστεροί βουλευτές που καλούνται να αποφασίσουν σε κεντρικά πολιτικά ζητήματα, όπως είναι ένα τριετές μνημόνιο, δεν νοείται να απέχουν. Δηλαδή; Τι θέλουν να πουν με τον αγνωστικισμό τους; Αυτό παραμένει εντελώς ανεξήγητο. Οπότε, τώρα, ενόψει της ψήφου εμπιστοσύνης, θα πρέπει να διαλέξουν στρατόπεδο.

Επί της ουσίας: οι εκλογές πρέπει να γίνουν άμεσα, μέσα στον Σεπτέμβριο. Αυτό θα περιορίσει το κόστος στην αγορά και την κοινωνία, η οποία σε αντίθετη περίπτωση, εάν οι εκλογές γίνουν Νοέμβριο, θα δει τις όποιες προσπάθειές της για έξοδο από το χάος να ανακόπτονται και πάλι. Η Ελλάδα θα πρέπει άμεσα να ξεκαθαρίσει και το πολιτικό της τοπίο, ενσωματώνοντας την εκλογική αναστάτωση στην παρούσα γενική αναστάτωση και κλείνοντας οριστικά αυτήν την επώδυνη για όλους περίοδο.

Εκλογές λοιπόν τώρα, σχηματισμός ομοιογενούς κυβέρνησης υπό τον Τσίπρα και προοπτική τετραετίας, όπως ακριβώς προσδιορίζουν και οι περιστάσεις που προέκυψαν από την ίδια την συμφωνία.

Ο πρωθυπουργός πρέπει να λύσει αυτόν τον πολιτικό γρίφο άμεσα. Την επόμενη εβδομάδα.