Ο όρος τηλε-μαϊντανοί περιγράφει ανθρώπους που δεν έχουν να κομίσουν τίποτε,  ωστόσο τους βλέπουμε συνεχώς στις οθόνες να πιάνουν τον χώρο ικανοποιώντας την προσωπική ματαιοδοξία τους. Συνήθως είναι πρόθυμοι να υποστούν το οτιδήποτε αρκεί να παράξουν εικόνα που να τους περιέχει.

Όταν νιώσουν πως ξεχάστηκαν, εισέρχονται βιαίως στην επικαιρότητα, λέγοντας κάτι το ακραίο που έρχεται να υπενθυμίσει την ύπαρξή τους, εξασφαλίζοντας δημοσιότητα έστω κι αρνητική.
Εξετάζοντας το πράγμα από την σκοπιά της χλωρίδας ίσως οι μαϊντανοί να διαμαρτυρόντουσαν για την άδικη μεταφορά και να αντέτειναν την χρήση του ακριβέστερου όρου των τηλε-άνηθων. Γιατί αυτό που λείπει κραυγαλέα είναι το ήθος.

ΣΥΡΙΖΑ

Στην Κουμουνδούρου εισερχόμενος στο ισόγειο δεξιά, υπάρχει αναρτημένος κατάλογος με τον εφημερεύοντα για την κοτσάνα της ημέρας. Στο σπίτι του κρεμασμένου από τον Καμμένο, κάποιος κάνει αστειάκια για συγκυβέρνηση με τον Βελόπουλο! Την επομένη αναρωτιέται δημοσίως άλλος τις, μήπως ο Βαρουφάκης έβαλε την Σακοράφα να του σπάσει την μύτη προκειμένου να επωφεληθεί εκλογικά και την μεθεπομένη ένας άλλος βρίσκει «συμπαθητική» την ιδέα υποψηφιότητας Καραμανλή στις Σέρρες.

Δεν νομίζω ότι λείπει το IQ αλλά το ήθος. Πόσο μάλλον όταν η πιάτσα «βρωμάει» από τις πιέσεις της ιστορικής οικογένειας για μια καλή κουβέντα όσον αφορά στον κ. Κώστα Καραμανλή τον Γ’. Εκεί που δεν μπορεί να συνηγορήσει ο εκλιπών Καραμανλής ο μείζων, εκεί που σιωπά ο Καραμανλής ο ελάσσων, βρίσκεται ένας διαπρεπής συριζαίος να πει την καλή κουβέντα για τον Καραμανλή τον ελάχιστο. Κι ας τον «δίνει» στην συνέχεια ο ενήμερος για τα του παρασκηνίου, κ. Πέτσας.

Οι παράφωνες πριμαντόνες επιμένουν παρά την τριπλή αλλαγή στην επικοινωνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης: Τσαπανίδου + κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών παρουσιών + απόσυρση του οργίλου απροετοίμαστου ύφους.

Κάθε αρχή και δύσκολη!

ΜΑΞΙΜΟΥ (οδηγίες επί καταστροφών)

1. Βγαίνουμε, κατά το δυνατόν, από την εικόνα (όχι σαν τον Τσίπρα που έσπευσε τότε να μπει)
2. Καταγγέλλουμε έμπλεοι αγανάκτησης το «απαράδεκτον» του πράγματος (όχι σαν τον Τόσκα)
3. Πετάμε αμέσως κρέας στα σκυλιά (χωρίς εξυπνάδες για στραβή στην βάρδια)
4. Δείχνουμε «άλλους» (είτε ως μεμονωμένους κι απρόβλεπτους εγκληματίες-αυτουργούς είτε ως αυτοφωράκηδες-υπουργούς μας είτε ως συνενόχους πολιτικούς γενικώς).
5. Η όποια κριτική ενοχοποιείται με άμεση ανίχνευση προθέσεων (γιατί το λέει αυτός;).
6. Παρουσιαζόμαστε αδιάλλακτοι κι αποφασισμένοι εναντίον παθογενειών, νοοτροπιών κι άλλων αφηρημένων εννοιών. Ως γνωστόν, καμία έννοια δεν έκατσε στο εδώλιο.
7. Κάνουμε αντιπερισπασμούς (τι απέγινε ο Πολάκης; που κρύφτηκε ο Σπίρτζης;)
8. Εξαγοράζουμε (δείτε και το «έπος του πενταχίλιαρου» με τον Σπήλιο Λιβανό)
9. Σπέρνουμε τρόμο ότι τάχα απειλείται η Χώρα με αναρχία.
10. Σε ατυχήματα όπως του Αδώνιδος με τα εισιτήρια που θα έχανε ο ΟΣΕ αν έλεγαν αλήθεια  ή με την θεατρική παράσταση νηπιαγωγείου στο υπουργικό συμβούλιο, αναλαμβάνουν οι δημοσιογράφοι να λύσουν τις παρεξηγήσεις (άλλο ήθελε να πει …).

Όσοι αμφιβάλουν ας ξαναδούν τα video της διαφωτιστικής δημόσιας συζήτησης των κκ Δούκα (τέως υπουργού και νυν δημάρχου Σπάρτης) με τον τότε υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ Σπήλιο Λιβανό για το παρελθόν «έπος του πεντοχίλιαρου» (Ηλεία 2007 – 80 νεκροί). Εκεί επαίρονταν οι βετεράνοι για το πως κατάφεραν να αποφύγουν την πολιτική τιμωρία.

Ήταν μόλις πέρυσι τον Φλεβάρη και στο damage control της κακοκαιρίας ΕΛΠΙΣ (ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ), μοίραζε ο ελεήμων άρχοντας διχίλιαρα. Με αφορμή αυτό ήλθε κι η on camera αποκάλυψη για την προηγηθείσα επιτυχή εξαγορά μετά την εκατόμβη της Ηλείας. Προφανώς «ρίγη συγκίνησης» έφερνε στους πολιτικούς απατεώνες «του πενταχίλιαρου» η μνήμη μιας μάνας που βρέθηκε καμένη προσπαθώντας να προστατεύσει γύρω της τέσσερα παιδάκια.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Στην πλευρά του Μαξίμου η κακοήθεια δεν αφορά σε παράφωνες πριμαντόνες. Υπάρχει κέντρο ακριβοπληρωμένο και πανίσχυρο. Η τυφλή υποταγή στα κελεύσματα του κάνει τους ανθρώπους να χάνουν το μέτρο.

Βλέποντας πχ. τον κ Χατζηδάκη να κάνει τον φωστήρα για τα Τέμπη (δις υπουργός Μεταφορών επι Καραμανλή και Σαμαρά) αναρωτιέσαι αν παριστάνει ακόμη τον υπουργό ένας άνθρωπος που υπερψήφισε με ενθουσιασμό την παρακολούθηση του κι αν πιστεύει ότι είναι ο καταλληλότερος για να συμβουλεύσει τον κ. Καραμανλή ή τον κ. Σπίρτζη σε ζητήματα πολιτικού ήθους …

Η παράσταση του διατεταγμένου επιτραπέζιου θρήνου στο  υπουργικό συμβούλιο έδειξε ότι οι άνθρωποι είναι τελείως  αδίστακτοι. Μπορούν να διαπράξουν οποιαδήποτε ατιμία, απρέπεια και χυδαιότητα προκειμένου να την γλιτώσουν.