Όταν τελείωσε ο Β Παγκόσμιος πόλεμος, αυτοί ξεκίνησαν να χτίζουν πάνω στα ερείπια που οι ίδιοι προκάλεσαν με την πολιτική τους. Εμείς βυθιστήκαμε σε έναν αδελφοκτόνο πόλεμο και ακόμη μετράμε απώλειες.

Αυτοί πείσμωσαν και με τις αρετές που έχουν, δούλεψαν πολύ και κατάφεραν να  γίνουν η πρώτη οικονομική δύναμη της Ευρώπης. Πίστεψαν πως μπορούν με το Μάρκο αρχικά και με το Ευρώ αργότερα να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη και να είναι σε αυτούς που θα καθορίζουν τις τύχες του κόσμου. Μπόρεσαν και απαλλάχτηκαν το 1989, από την «κατοχή» των Σοβιετικών, όμως δεν μπορούν να απαλλαγούν από την κατοχή των Αμερικάνων και αυτό θα τους προκαλεί μόνιμα μια «αναπηρία».

Έκτισαν πάνω στην οικονομική δύναμη, δημιούργησαν μια αυλή με συμπαθούντες και προστατευόμενους, ιδίως με αυτούς που συνέπραξαν μαζί τους (ναζιστές και συμπαθούντες) στον τελευταίο πόλεμο, θεώρησαν πως έχουν αρκετή ισχύ και αυτό θέλουν να το αποδείξουν. Με τους Έλληνες η σχέση τους είναι διπρόσωπη. Πολλοί Γερμανοί Φιλέλληνες, βοήθησαν στην απελευθέρωση της Ελλάδας, αλλά και αργότερα, μέχρι σήμερα. Όμως αυτοί που εκπροσωπούν την καρδιά της Γερμανικής πολιτικής, ήταν πάντα Ανθέλληνες και προκλητικά φιλότουρκοι. Ευθύνονται και ίσως οργάνωσαν την Αρμενική και Ελληνοποντιακή Γενοκτονία, με όργανο τους Τούρκους, ενώ ανέλαβαν να εκτελέσουν οι ίδιοι την Γενοκτονία του τρίτου «εμπορευόμενου» λαού, των Εβραίων.

Τον τελευταίο καιρό η Γερμανική πολιτική δεν είναι ούτε Ευρωπαϊκη, ούτε δημοκρατική. Οι μεγάλοι Γερμανοί ευρωπαϊστές έδωσαν τη θέση τους σε πολιτικούς που ενεργούν με νευρικότητα, με μικροπολιτικές μεθόδους, με εκδικητικότητα και κυρίως με διάθεση να αποδείξουν πως έχουν την δυνατότητα να επιβάλουν τις δικές τους λύσεις, στηριζόμενοι κυρίως σε κράτη με Ναζιστικό παρελθόν (Εσθονία, Λετονία, Φιλανδία), με ασθενικές οικονομίες, ή με συγγενική με τους Γερμανούς καταγωγή.

Η Γερμανική πολιτική αλλάζει δύσκολα, οι σύμμαχοί της είναι προδιαγεγραμμένοι από το παρελθόν και οι Έλληνες δεν είναι μέσα σε αυτούς. Οι Έλληνες είναι απείθαρχοι, είναι «τεμπέληδες» και πρέπει να τιμωρηθούν. Τους πετάμε έξω από την Ευρωπαϊκή ένωση και την Ευρωζώνη, γλυτώνουμε από έναν δύστροπο συνεταίρο και δείχνουμε ποιο είναι το αφεντικό και σε όλους τους άλλους. Αυτή είναι η πολιτική των Γερμανών, αυτός είναι ο στόχος τους, όμως αυτό δεν μπορεί να δικαιολογήσει από μόνο του την εξαιρετική νευρικότητα που δείχνουν τον τελευταίο καιρό. Ας δούμε λοιπόν κάποια τελευταία γεγονότα.

Οι Αμερικανοί ξεκίνησαν την υπόθεση της αποσταθεροποίησης της Ουκρανίας και την απόσπασή της από την επιρροή των Ρώσων. Τον ρόλο του διαπραγματευτή με την Ρωσία και του οικονομικού αιματοδότη του νέου αντιρωσικού καθεστώτος, που βασίζεται στους πρώην ναζιστές Ουκρανούς (Ουστάσι), ανέθεσαν στην Γερμανία, η οποία και τον ανέλαβε πρόθυμα. Όμως αυτή η κατάσταση και κυρίως ο εμφύλιος, δεν πρόκειται να κλείσει σύντομα, προκαλώντας μόνιμη αιμορραγία για τους Γερμανούς.

Η Γερμανία είχε συγκλονιστεί το καλοκαίρι του 2013 από τις αποκαλύψεις, σχετικά με ένα τεράστιο σύστημα παρακολούθησης, από τους Αμερικανούς, των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων Γερμανών πολιτών, ακόμη και του κινητού τηλεφώνου της καγκελαρίου, στη διάρκεια πολλών χρόνων. Πριν ένα μήνα, το σκάνδαλο παρακολούθησης των τηλεφώνων Γερμανών πολιτικών από Αμερικανικές υπηρεσίες, επαναβεβαιώθηκε. Οι Γερμανοί αντέδρασαν δια της σιωπής τους.

Από τις αρχές του χρόνου οι Αμερικάνοι στέλνουν στρατιωτικό εξοπλισμό και στρατιώτες στην Βαλτική. Πάνε σε Εσθονία, Λιθουανία, Λετονία, Πολωνία και άλλα κράτη, που οι Γερμανοί θεωρούν ως αυλή τους και της δικής τους επιρροής. Οι Γερμανοί δεν μπορούν να έχουν στρατό και οπωσδήποτε να τον στέλνουν έξω από τα σύνορά τους. Η ήττα τους είναι προφανής.

Η Γερμανία είναι μεγάλη χώρα και οι Γερμανοί μεγάλος λαός, όμως η κυβέρνησή τους είναι σε κρίση. Προσπαθώντας να αποδείξουν πως δεν υφίσταται «κατοχή» τους από τους Αμερικάνους κάνουν σοβαρά λάθη, δείχνοντας ένα αποκρουστικό αντιευρωπαϊκό και αντιδημοκρατικό πρόσωπο. Νομίζουν πως μια «τιμωρία» της Ελλάδας θα τους προσδώσει κύρος. Ευτυχώς μέχρι σήμερα δεν το πέτυχαν. Πάντως έχει μεγάλο ενδιαφέρον η διασύνδεσή τους, με άλλους όρους βέβαια, με τους πρώην ναζιστές συμμάχους τους. Επίσης και η επίδειξη ανθελληνικού πνεύματος, που έχει μακρά συνέχεια.