Η εξαιρετικά κρίσιμη για τη δημόσια υγεία συγκυρία του ρεκόρ των 1.259 κρουσμάτων και των 102 διασωληνωμένων, επιστράτευσε τα επικοινωνιακά αντανακλαστικά της κυβέρνησης. Η οποία ήδη από χτες, με μια σειρά από βολικά ψέματα, επιδόθηκε σε μια εκστρατεία συγκάλυψης των δικών της ευθυνών, όσο όμως και απόκρυψης της άβολης αλήθειας για τις συνθήκες εντός των οποίων γεννήθηκε και γιγαντώθηκε τους τελευταίους μήνες η υγειονομική υποτροπή.

Η κεντρική ιδέα του επικοινωνιακού σχεδιασμού της κυβέρνησης περιστρέφεται γύρω από μια εργώδη προσπάθεια αφενός να συγκαλυφθούν οι ευθύνες της για την ανυπαρξία κρατικής πολιτικής στην αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης και αφετέρου να ιδιωτικοποιηθούν οι ευθύνες για τη μετάδοση της πανδημίας και να επιμεριστούν στους μεμονωμένους πολίτες.

Γίνεται λοιπόν μια συστηματική προσπάθεια να υποτιμηθεί ο σημαντικός ρόλος των δημόσιων παρεμβάσεων και των κρατικών επενδύσεων στον κρίσιμο για την παροχή υγειονομικής και νοσοκομειακής φροντίδας τομέα της θωράκισης του δημόσιου συστήματος υγείας. Και συγχρόνως, γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια να αποσιωπηθεί η ευθύνη του οργανωμένου κράτους για μια σειρά από τομείς που η κυβερνητική αδράνεια έως και η πλήρης απουσία, ενίσχυσαν την έξαρση της μετάδοσης της νόσου, όπως είναι οι δημόσιες μεταφορές και η εκπαίδευση.

Από τις συγκεντρώσεις σε δημόσιους χώρους, όπως είναι οι πλατείες, μέχρι το συνωστισμό των πιστών στις εκκλησίες και των μαθητών στις σχολικές αίθουσες και μέχρι το καθημερινό στρίμωγμα των επιβατών στα Μαζικά Μέσα Μεταφοράς, όλα για την κυβέρνηση είναι υπόθεση που ανάγεται στην ατομική ευθύνη των πολιτών, είτε αυτοί είναι νέοι, είτε πιστοί, είτε μαθητές, είτε εργαζόμενοι.

Κεντρικό εργαλείο για την επικοινωνιακή διαχείριση μιας μείζονος σοβαρότητας υγειονομικής κρίσης μέσω της ιδιωτικοποίησης των ευθυνών, υπήρξε η αναγόρευση της χρήσης της μάσκας σε κορυφαίο και μοναδικό όπλο για την προστασία από την πανδημία.

Η χρήση της μάσκας μπορεί να είναι αναγκαία για την προστασία από τη μετάδοση του ιού σε δημόσιους χώρους, είναι όμως σε κάθε περίπτωση ένα συμπληρωματικό μέτρο που δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ανυπαρξία άλλων, μείζονος σημασίας μέτρων και παρεμβάσεων του οργανωμένου κράτους τόσο για τον περιορισμό της μετάδοσης της νόσου, όσο και για την αναβάθμιση της κρατικής νοσοκομειακής φροντίδας και μέριμνας.

Στο πλαίσιο αυτής της επικοινωνιακής πολιτικής οι πολίτες άλλοτε αποκαλούνται «αφιλότιμοι» και «ανεύθυνοι» από τους κυβερνητικούς παράγοντες και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και άλλοτε τους αποδίδεται η ευθύνη της «άγνοιας του αθώου», όταν πρόκειται για τον ευγενή καθηγητή Τσιόδρα ο οποίος επιστρατεύεται στα δύσκολα, αν και φέρεται να μη συμφωνεί με πολλά από τα σοβαρά λάθη της κυβέρνησης στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης.

Η συστηματική υποβάθμιση του ρόλου της οργανωμένης κρατικής φροντίδας κάνει να αναρωτιόμαστε σε τι χρειάζεται η κυβέρνηση και οι κρατικές λειτουργίες, όταν σε μια τέτοια κορυφαία περίπτωση πανδημικής υγειονομικής κρίσης, δεν έχουν την παραμικρή συμμετοχή.

Η βολική επικοινωνιακή πολιτική της συγκάλυψης των κυβερνητικών ευθυνών και της επίρριψής τους στους μεμονωμένους πολίτες ελέγχεται στα όριά της και αποδομείται εύκολα από το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της πολύ χαμηλής μετάδοσης της πανδημίας την άνοιξη, η επιτυχής αντιμετώπισή της χρεώνονταν αποκλειστικά στην κυβέρνηση και αποδίδονταν στις… υπερφυσικές ικανότητες του πρωθυπουργού.

Η αντιστροφή αυτής της πραγματικότητας και η επίρριψη της ευθύνης στους πολίτες μόλις τα πράγματα πήραν κακή πορεία, αποκαλύπτει τα βολικά ψέματα που στολίζουν το επιχείρημα της ατομικής ευθύνης, αναδεικνύοντας την ιδιοτέλεια των κινήτρων του.

Πίσω από το βολικό ψέμα της απόδοσης της ευθύνης για την περιορισμένη αντοχή του συστήματος υγείας στην ανευθυνότητα των πολιτών, που δήθεν δεν φορούν μάσκα στα λεωφορεία ή στους δρόμους ή που συνωστίζονται τα βράδια για να διασκεδάσουν, κρύβεται η άβολη αλήθεια της κυβερνητικής αδράνειας ή και της αδιαφορίας για τη στελέχωση με προσωπικό και τη θωράκιση με αναγκαίες υποδομές του συστήματος υγείας, το οποίο έτσι κι αλλιώς βγαίνει με σοβαρές ελλείψεις μετά από μια μακρά περίοδο οικονομικής κρίσης.

Όπως και πίσω από την καταφανώς εσφαλμένη, όσο και βολική εκτίμηση του καθηγητή Τσιόδρα στη χτεσινή του ενημέρωση, ότι στον τομέα των δημόσιων μεταφορών δεν μπορεί να αλλάξει κάτι και άρα εμείς πρέπει να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα που δημιουργεί η απουσία Μέσων Μαζικής Μεταφοράς ικανών να απαντήσουν στις ανάγκες μετακίνησης στις πόλεις, κρύβεται η άβολη αλήθεια της κρατικής αδράνειας και της ανυπαρξίας πολιτικής σε έναν τομέα σημαντικό για τη μετάδοση του ιού, όσο και για τη μετακίνηση εκατομμυρίων μικρομεσαίων, για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής των οποίων και την προστασία της υγείας τους η κυβέρνηση της ΝΔ αποδεικνύεται παγερά αδιάφορη.

Κι ακόμη, πίσω από το βολικό ψέμα της σύγκρισής μας με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες, όπου η Ελλάδα εμφανίζεται να έχει πολύ καλύτερη απόδοση όσον αφορά στην εξέλιξη της πανδημίας, κρύβεται η άβολη αλήθεια ότι τα στοιχεία για τα Ευρωπαϊκά κράτη αποδεικνύονται δυσμενέστερα από τα δικά μας, επειδή εμείς μπήκαμε στο χορό της πανδημικής έξαρσης καθυστερημένα και μόλις πριν από 1 – 2 μήνες. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη που πλήττεται από το Μάρτιο και συνεπώς εμφανίζει πολύ χειρότερες επιδόσεις στο συνολικό αριθμό κρουσμάτων και θανάτων.

Η άβολη αλήθεια και εδώ είναι ότι αν απομονωθεί η πορεία της πανδημίας μετά το καλοκαίρι και συγκριθούν τα αντίστοιχα στοιχεία, η καλή θέση της Ελλάδας ανατρέπεται εντελώς.

Πίσω από τα βολικά ψέματα που επιστρατεύει η κυβερνητική προπαγάνδα κρύβεται η άβολη αλήθεια των κυβερνητικών ευθυνών όχι μόνο για την έξαρση της πανδημίας, ως αποτέλεσμα της απουσίας πολιτικής και της μη εφαρμογής αποτελεσματικών μέτρων για τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, αλλά και για την επανεμφάνισή της το καλοκαίρι.

Γιατί, ας μη ξεχνάμε, τα κρούσματα είχαν μηδενιστεί στη χώρα τον Ιούνιο. Και συνεπώς η πορεία του δεύτερου και πολύ δυσμενέστερου κύματος της πανδημίας που τώρα βρίσκεται σε έξαρση, κρίθηκε τους καλοκαιρινούς μήνες. Και οφείλεται αποκλειστικά στο άνοιγμα των συνόρων χωρίς καθολικούς ελέγχους, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα των διεθνών ταξιδιωτικών πρακτόρων και των αεροπορικών και ναυτιλιακών εταιρειών.

Η άβολη αλήθεια για την κυβέρνηση είναι ότι οι ευθύνες γι’ αυτό που συμβαίνει σήμερα στη χώρα έχουν ονοματεπώνυμο.

Πίσω από αυτές τις ευθύνες κρύβεται η εκλεκτική προτίμηση της κυβέρνησης να υποκύπτει σε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, τα οποία και υπηρετεί, θέτοντας τους πολίτες και τη δημόσια υγεία σε χαμηλή προτεραιότητα.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη άλλωστε, ως η τελευταία των… νεοφιλελεύθερων Μοϊκανών της Ευρώπης, που δεν θωράκισε το δημόσιο σύστημα υγείας και δεν επένδυσε στη βελτίωση των δημόσιων μεταφορών και της δημόσιας εκπαίδευσης, έκανε τους υπολογισμούς της. Και διαπίστωσε ότι με πολύ λιγότερα χρήματα από όσα θα χρειάζονταν για την ενίσχυση των δημόσιων δομών, μπορεί να ελέγχει τα ΜΜΕ και την επικοινωνία, παρουσιάζοντας την εικονική πραγματικότητα των βολικών ψεμάτων και κρύβοντας τις άβολες αλήθειες της σκληρής πραγματικότητας…

Για πόσο όμως ακόμη;