Ο νέος αρχηγός της ΝΔ θα καθορίσει και τις πολιτικές εξελίξεις, παρά το γεγονός πως αυτές εξαρτώνται πλέον από τη στάση του κουαρτέτου, δηλαδή της ευρωζώνης. Ή μάλλον, ακριβώς γι’ αυτό.

Αυτή τη στιγμή, με δεδομένη την ανυπαρξία ηγεσίας στη ΝΔ και επομένως την ανυπαρξία εναλλακτικής πολιτικής λύσης, η ευρωζώνη είναι υποχρεωμένη να λαμβάνει υπόψιν της σε κάποιο βαθμό τις πολιτικές αντοχές της κυβέρνησης και εμμέσως να στηρίζει τον Τσίπρα.

Πλην όμως, πιθανή εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη θα αλλάξει άρδην τα δεδομένα. Διότι στην περίπτωση αυτή η κεντροδεξιά στην Ελλάδα θα ακολουθήσει μια πιο συνεκτική και επιθετική μνημονιακή κατεύθυνση, με επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, με πλήρη εφαρμογή ενός «νεοφιλελεύθερου», όπως μας αρέσει να το ονομάζουμε, προγράμματος. Η εκλογή Κυριάκου θα δώσει σύντομα στις Βρυξέλλες, μέσα στο 2016, το μήνυμα μιας εναλλακτικής πολιτικής λύσης στην Ελλάδα, την οποία θα οδηγεί η κεντροδεξιά.

Αυτή η εξέλιξη, συνδυαζόμενη με το μεγάλο πολιτικό κόστος που μοιραία θα εισπράξει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ εξαιτίας της εφαρμογής των μέτρων, είναι προφανές πως θα αλλάξει τα πολιτικά δεδομένα και εάν συνοδευτεί και από εμπέδωση δημοσκοπικής πρωτιάς της ΝΔ μέσα στην άνοιξη, τότε θα σημάνουν και την αρχή μιας νέας κατάστασης, όπου η κυβέρνηση Τσίπρα θα έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα τον βίο της.

Δυστυχώς, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα βρίσκονται σχεδόν αποκλειστικά στα χέρια ενός κουαρτέτου. Εάν αύριο το πρωί οι δανειστές αποφασίσουν να ρίξουν την κυβέρνηση θα το πετύχουν σε πέντε λεπτά. Θα απαιτήσουν μείωση των κύριων συντάξεων και νέα μέτρα και τέλος. Η κυβέρνηση, εφόσον δεν είναι σε θέση να περάσει κάτι τέτοιο από τη Βουλή, θα υποχρεωθεί σε παραίτηση, επειδή είναι αδύνατη η σύγκρουση με τους δανειστές, που σημαίνει κλείσιμο των τραπεζών και έξοδο από το ευρώ. Οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα είναι δεμένες χειροπόδαρα πλέον και υπάρχουν, ουσιαστικά, μόνον κατ’ εντολήν των δανειστών. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και φυσικά δεν είναι γι’ αυτό υπεύθυνος ο Τσίπρας, αλλά η πτώχευση της χώρας και η επιβολή του διεθνούς οικονομικού ελέγχου. Ο έλεγχος αυτός είναι ταυτόχρονα και πολιτικός έλεγχος.

Επομένως έχει μεγάλη σημασία το ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος στη ΝΔ. Εάν εκλεγεί ο Μεϊμαράκης, τότε η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο ελιγμών, μπορεί να περάσει το πρώτο εξάμηνο του 16 χωρίς πολλές αναταράξεις, υπό την προϋπόθεση βεβαίως πως θα μπορέσει να βρει έναν συμβιβασμό με τους δανειστές και πως θα μπορέσει να ελέγξει το μεταναστευτικό. Εφόσον οι ευρωπαίοι διαπιστώσουν πως η ΝΔ δεν έχει επεξεργασμένη στρατηγική, τότε μοιραία θα ανεχθούν την κυβέρνηση Τσίπρα και για το 16. Εάν όμως εκλεγεί ο Κυριάκος, τότε πιθανόν τα πράγματα να αλλάξουν και οι εξελίξεις να επιταχυνθούν.

Σε κάθε περίπτωση όμως, η εκλογή νέου αρχηγού στη ΝΔ θα οδηγήσει σε μια κάποια ανασύνταξη της ευρύτερης κεντροδεξιάς. Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε πως η ΝΔ εκφράζει μια ιστορική πολιτική παράταξη και δεν πρόκειται να έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ. Διότι, το κόμμα αυτό υποκαταστάθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πλέον εκφράζει, τουλάχιστον προς το παρόν, την ευρύτερη ιστορική κεντροαριστερά, που έρχεται από την κληρονομιά του βενιζελισμού. Τέτοια υποκατάσταση όμως, αντίστοιχη, δεν έχει συμβεί στο χώρο της κεντροδεξιάς και ούτε πρόκειται να συμβεί στο άμεσο μέλλον, εξαιτίας του γεγονότος πως στο χώρο αυτό ελέγχουν την κατάσταση ιστορικές πολιτικές οικογένειες, που έχουν τη δυνατότητα να κρατούν το κόμμα της ΝΔ στα χέρια τους. Επομένως, η ευρύτερη κεντροδεξιά θα συνεχίσει να εκφράζεται από την ΝΔ και έτσι ο περίφημος δικομματισμός θα εξακολουθεί να κυριαρχεί, αλλάζοντας απλώς μορφή, δηλαδή υποκαθιστώντας το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ούτως εχόντων, το συμφέρον του Αλέξη Τσίπρα είναι η εκλογή Μεϊμαράκη. Σε αντίθετη περίπτωση θα έχει απέναντί του έναν συγκροτημένο νεοφιλελεύθερο, δηλαδή κάποιον εν αναμονή εκλεκτό των Βρυξελλών. Οι εκλογές τότε θα έρθουν πολύ κοντά.