Ανοιχτή επιστολή στον Πρωθυπουργό, στους Προέδρους των Κομμάτων και σε όλους όσοι εμπλέκονται στη Δημόσια Διοίκηση

Κύριες και Κύριοι,
Θα αναφερθώ σε δύο θέματα, διαφορετικά μεταξύ τους, που όμως έχουν κοινό παρονομαστή.

Α) Η θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής στις επόμενες Δημοτικές Εκλογές, με όσες αντιρρήσεις κι αν υπάρξουν, και υπάρχουν, μας υποχρεώνει, ως δημότες, να προσπαθήσουμε από κοινού, σε όποια παράταξη και αν ανήκουμε, να βρούμε κοινά αποδεκτές λύσεις στα τοπικά προβλήματα, γιατί διαφορετικά καμία απόφαση δεν θα λαμβάνεται. Μας οδηγεί λοιπόν να αποχωριστούμε τη βεβαιότητα της κατοχής της απόλυτης αλήθειας και να συνειδητοποιήσουμε πως υπάρχουν και άλλες αλήθειες, διαφορετικές από τη δική μας, τις οποίες πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πριν αποφασίσουμε. Μας ωθεί στο να συνειδητοποιήσουμε επίσης πως ζούμε στο ίδιο οικόπεδο και, παρά τις όποιες διαφορές μας, πρέπει να μάθουμε ο ένας να σέβεται την αλήθεια του γείτονά του και για αυτόν τον λόγο είναι αναγκαίο εσείς, για πρώτη φορά, να γίνετε το παράδειγμα.

Β) Η έξοδος από το μνημόνιο γίνεται με σχετικά καλούς όρους μέχρι το 2022, μιας και μειώνεται η ανάγκη δανεισμού. Βεβαίως μας έχει επιβληθεί ο όρος του πλεονάσματος, εμείς όμως θα αποφασίσουμε πώς θα γίνει αυτό εφικτό, όπως άλλωστε έχει συμβεί σε άλλα κράτη. Σ’ αυτό το σημείο βρίσκεται, κατά την άποψή μου, η παγίδα: Αν όλοι εσείς συνεχίσετε να περιμένετε την αυτόματη εναλλαγή στην εξουσία, δηλαδή η εκάστοτε αντιπολίτευση να περιμένει την κατάρρευση της εκάστοτε κυβέρνησης  (θυμίζω: Νέα Δημοκρατία 1981, ΠΑΣΟΚ 1989, Νέα Δημοκρατία 1993, ΠΑΣΟΚ 2004, Νέα Δημοκρατία 2009, ΠΑΣΟΚ 2012, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ 2015 − λόγος που δοκιμάστηκε και η πρώτη φορά αριστερά με τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι καμία αντιπολίτευση που γινόταν κυβέρνηση δεν είχε πρόγραμμα, παρά μόνο επαναλάμβανε τη ρήση πως παρέλαβε στάχτη, λες και η ίδια ζούσε σε άλλη χώρα), θα χάσουμε και την τελευταία πιθανόν ευκαιρία.

Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριοι Πρόεδροι όλων των κομμάτων, αν δεν καθίσετε σε ένα τραπέζι με διάθεση συνεννόησης, καταθέτοντας τις προτάσεις σας και προσπαθώντας να συμφωνήσετε και να κάνετε πράξη τη συμφωνία σας, το ελάχιστο δηλαδή που πρέπει να κάνετε για να μπορέσουν οι ψηφοφόροι σας να βελτιώσουν τη ζωή τους, θα είσαστε απόλυτα υπεύθυνοι για τα επόμενα δεινά που μας περιμένουν λόγω ακριβώς της αδυναμίας σας, και επί της ουσίας της άρνησής σας, να συνεννοηθείτε. Αν δεν καταφέρουμε να σας πείσουμε, δυστυχώς είμαστε συνυπεύθυνοι και εμείς.

Και για να το κάνατε δημιουργικά, θα χρειαστεί να στρέψετε το βλέμμα σας στους ανθρώπους που τόσα χρόνια σας στηρίζουν και δεν ζητούν ειδική μεταχείριση. Αντλήστε από αυτούς τις πληροφορίες για να χαράξατε από κοινού πολιτική, μιας και είναι αυτοί που παλεύουν με την πραγματική ζωή, ώστε οι αποφάσεις που θα πάρετε να μπορούν να υλοποιηθούν και να αλλάξουν τη ζωή μας στο καλύτερο.

Αν στηριχθείτε μόνο στα μέλη σας και στους κομματικούς σας μηχανισμούς, στους επαγγελματίες συνδικαλιστές ή στα επαγγελματικά σας στελέχη, που σας οδηγούν στην αντιπαλότητα και στον πόλεμο, πάλι θα έχουμε ΔΥΟ Ελλάδες, τη δική σας και τη δική μας. Τη δική σας, που οδηγεί δυστυχώς σε αυτό που βιώσαμε πρόσφατα, και τη δική μας, που στηρίζεται στον καθημερινό μας αγώνα και μόχθο για μια καλύτερη ζωή με ό,τι αυτό κάποτε μπορεί να σημάνει και για εσάς.

Ελπίζω για πρώτη φορά να αποφασίσετε και να πράξετε σωστά.