Μα δεν βαρέθηκαν πια; Δεν τους βγαίνει κι όμως επιμένουν. Γίνεται όμως τόση συγκροτημένη προσπάθεια να αποδειχθεί ότι η αξιωματική αντιπολίτευση «φλερτάρει» με την τρομοκρατία ώστε οποιοσδήποτε το παρακολουθεί αντικειμενικά χωρίς καμιά εμπλοκή, προσωπική ή πολιτική, αναρωτιέται πραγματικά μέχρι που θα τραβήξει αυτή η ιστορία. Η Μαρία Τριαντοπούλου γράφει τη Σκέψη της Ημέρας

Ads

 
Την περασμένη εβδομάδα όμως η προσπάθεια χτύπησε κόκκινο στην κυριολεξία. Είχαμε τις υπαινικτικές δηλώσεις του Πέτρου Τατσόπουλου – από επιπολαιότητα, ανευθυνότητα, αλαζονεία ή κάτι πιο απόκρυφο που μόνο εκείνος το ξέρει – που έδωσαν άμεσα το έναυσμα στα ετοιμοπόλεμα ΜΜΕ αλλά και στην κυβέρνηση να ξεδιπλώσουν μια ολόκληρη ιστορία με συζητήσεις και κόντρα συζητήσεις, όπως το συνηθίζουν αλλά και όπως συμφέρει τους κυβερνώντες να κάνουν για να ασχολούμαστε όλοι με αυτά τα θέματα και όχι πχ με τη συνέντευξη Στουρνάρα στο Economist ή με το γεγονός ότι η χώρα μας έχει την μεγαλύτερη ανεργία στην Ευρώπη…
 
Βγαίνει μετά και ο Μπάμπης Παπαδημητρίου στο ΣΚΑΙ – ο ίδιος Μπάμπης Παπαδημητρίου που πριν λίγο καιρό μιλούσε για την «καλή» και την «κακή» Χρυσή Αυγή – και λέει ότι ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι «παρατρομοκρατικό πολιτικό κόμμα» διευκρινίζοντας μάλιστα ότι η κατάσταση θυμίζει Ιρλανδία με το πολιτικά νόμιμο κόμμα Sinn Fein (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και τον «τρομοκρατικό» αντίποδα του IRA (17 ΝΟΕΜΒΡΗ). 
 
Ας σοβαρευτούμε λίγο επιτέλους. Μια ο Φαήλος Κρανιδιώτης και διάφοροι άλλοι θεωρητικοί της ακροδεξιάς πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας – κοντινοί συνεργάτες και έμπιστοι του πρωθυπουργού – που λίγο πολύ εξισώνουν την Χρυσή Αυγή και τα φασιστικά τάγματα εφόδου της με τα «ακραία» και «βίαια» όπως τα χαρακτηρίζουν στοιχεία της Αριστεράς, μια ο Μπάμπης Παπαδημητρίου αλλά και τόσοι άλλοι δημοσιογράφοι που προωθούν και μεγαλοποιούν αυτού του είδους τις αήθεις υπόνοιες περί στήριξης της τρομοκρατίας από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και από άλλα κόμματα της ευρύτερης αριστεράς ώστε να «τρομοκρατούν» εκείνοι με τη σειρά τους τον κόσμο, μια η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας βασισμένη στα λεγόμενα του Πέτρου Τατσόπουλου (να γιατί δεν πρέπει να το ανοίγουμε το στόμα και να ξεστομίζουμε χωρίς καμιά σκέψη ο,τι σαχλαμάρα μας κατέβει) όπου ζητάει από τον κ. Τσίπρα να διαγράψει κάποιους βουλευτές ως ανοιχτά στηρίζοντες την τρομοκρατία, μας οδηγούν σε επικίνδυνα και άκρως αντιδημοκρατικά «μονοπάτια» και η αντιμετώπιση τους χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.
 
Η σωστή ερώτηση που θα έπρεπε να τεθεί είναι ποιόν εξυπηρετεί τελικά αυτή η συνεχής ενασχόληση με την δήθεν σχέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την τρομοκρατία και πόσο επικίνδυνα είναι αυτά τα παιχνίδια που παίζονται. Ποιος τρομοκρατεί τελικά τους ψηφοφόρους δημιουργώντας παραπλανητικές και ψεύτικες υπόνοιες, όλο και πιο παρατραβηγμένες, όλο και πιο υπέρμετρα ευφάνταστες; Αυτού του είδους η τρομοκρατία, που καιροφυλακτεί και κάνει την εμφάνισή της σε πρώτη ευκαιρία, πως θα έπρεπε άραγε να χαρακτηρισθεί και πως θα αντιμετωπισθεί;
 
Στο κάτω κάτω δεν άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιο άλλο κόμμα της αριστεράς ή της αντιπολίτευσης τον Χριστόδουλο Ξηρό να φύγει από τις φυλακές, ούτε τον έχασαν αυτοί.
 
Η ίδια η κυβέρνηση και τα εκτελεστικά της όργανα τον έχασαν και τώρα δημιουργούν ένα μείζον θέμα ενσπείροντας τον φόβο, αναγκάζοντας πάλι τον κόσμο να κλειστεί στο καβούκι του και να αναμένει τρομαγμένος τις εξελίξεις που του προαναγγέλλουν. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι και τυχαία. Θέλω μόνο να ελπίζω ότι ο ταλαιπωρημένος και δοκιμασμένος πια λαός δεν παρασύρεται από τέτοιου είδους επικίνδυνα ψηφοθηρικά και επικοινωνιακά παιχνίδια αλλά επικεντρώνεται στα αληθινά και σημαντικά γεγονότα που έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά και όχι στις συνομωσιολογικές εικασίες που προωθούνται από τους κυβερνώντες και τους υποστηρικτές τους.