Σύμφωνα με τους πιο αξιόπιστους παρατηρητές  η  μητέρα όλων των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην ελληνική  κυβέρνηση  και τους δανειστές -εταίρους, θα γίνει στον προσεχή Ιούνιο – ως τότε όλα εγγράφονται σ ένα παιχνίδι εκατέρων τακτικής.

Ακριβώς την ίδια περίοδο  επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα το ετήσιο  συνέδριο του Clinton Global Initiative. Πρόκειται για τη γνωστή πρωτοβουλία της   Γιάννας Αγγελοπούλου – μέλους του Ιδρυματος Κλίντον – για την οποία ενημέρωσε από το περασμένο φθινόπωρο προσωπικά τους  αρχηγούς των δυο μεγάλων κομμάτων, Αλέξη Τσίπρα και Αντώνη Σαμαρά.

Ότι σήμερα  βρίσκονται σε αντιστρόφους ρόλους είναι   απλώς ένα παιχνίδι της μοίρας: ότι  θα  ήταν κέρδος για τον Σαμαρά θα εξελίσσονταν σε κέρδος για τον αντίπαλο του.  Αυτό όμως έδινε  περισσότερο ενδιαφέρον στην πρωτοβουλία. 

Για την ακρίβεια  το συνέδριο   ήταν μια ευκαιρία για την Ελλάδα. Είχε  ατζέντα που το συνέδεε  εξ αντικειμένου  με την ουσία της διαπραγμάτευσης που κάνει η χώρα με τους δανειστές της και τους κοινοτικούς θεσμούς.

Σ αυτό  ήλθε να προστεθεί μια ακόμη  εξέλιξη. Το γνωστό πρόγραμμα Γιούνκερ για επενδύσεις που θα  φτάσουν στα 320 δις ευρώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης η ατζέντα του συνεδρίου  Κλίντον κούμπωνε με την προσπάθεια της Ελλάδας να ενταχθεί  σ αυτό το πρόγραμμα.

Είχαμε λοιπόν υπό διαμόρφωση μια  συναρπαστική συγκυρία.  Η Ελλάδα περνάει από την δύσκολη μεταπολιτευτική καμπή της, η  κοινοτική Ευρώπη  ανοίγεται στο πιο δύσκολο  οικονομικό εγχείρημα της ιστορίας της  και ένα  διεθνές συνέδριο επί ελληνικού είδος διεκδικούσε το ρόλο του καταλύτη.
Αυτό ακριβώς έχει ανάγκη η χώρα.  Αν μη τι άλλο το συνέδριο Κλίντον  θα εξασφάλιζε  για την Αθήνα θετική δημοσιότητα, απολύτως συμβατή με τις ανάγκες της εκείνη την περίοδο. 

Σύμφωνα με όσα  είχαν ανακοινωθεί το συνέδριο  θα επιδίωκε «να συνδέσει ηγέτες από τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα από πολλές χώρες του κόσμου για να συζητήσουν για τις πολιτικό-οικονομικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και για κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν όλους τους πολίτες της Ευρώπης». 

Η Γιάννα  Αγγελοπούλου είχε δηλώσει τότε. «Ως Ιδρυτικό Μέλος του Clinton Global Initiative , προσβλέπω να υποδεχθώ ηγέτες στην Αθήνα τον ερχόμενο Ιούνιο ώστε να συζητήσουμε, εργαστούμε και να βρούμε λύσεις σε πολλά προκλήσεις που απασχολούν την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή. Ένας από τους λόγους που θέλω να συμμετέχω στην πρωτοβουλία του Ιδρύματος Clinton, είναι  η στρατηγική τού να μετατρέπουμε Ιδέες σε Πράξεις».
Πάνω στην ώρα θα έλεγε κανείς. Για όσα  συμβαίνουν μετεκλογικά στον άξονα Αθήνα-Βρυξέλλες Ουάσινγκτον-με φόντο τις πολιτικές διεργασίες ελληνικού ενδιαφέροντος σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες- το συνέδριο του Ιδρύματος Κλίντον στη Αθήνα ήταν μάνα εξ ουρανού για την κυβέρνηση Τσίπρα.

Αν αν ληφθει υπόψη ότι ο ίδιος ο Μπιλ Κλίντον είχε τηλεφωνήσει στον Τσίπρα για να τον συγχαρεί  για την εκλογή του , το  «CGI Mediterranean Meeting», θα ήταν επιχείρημα  για την κυβέρνηση.  Διεθνείς παράγοντες θα συζητούσαν ,οιονεί υπό την αιγίδα της,     ζητήματα  όπως η ανάπτυξη, η  ανεργία  των νέων, οι κρίσιμες περιφερειακές προκλήσεις και η μετακίνηση της αναζήτησης λύσεων στις τεχνολογίες αιχμής . Ακριβώς ότι χρειάζεται  αυτή την περίοδο η ελληνική παρουσία στο διεθνή χώρο.

Και  ξαφνικά πέφτει ο ουρανός και μας πλακώνει: το συνέδριο δεν θα πραγματοποιηθεί – και ας ήταν πολύ ενθαρρυντικές για την επιτυχία του οι πρώτες επαφές της Αγγελοπούλου με την εγχώρια  υγιή επιχειρηματική τάξη.

Επισήμως η απόφαση του Ιδρύματος Clinton συνδέεται με τους περιορισμούς της  υποψηφιότητας της Χίλαρυ  για την Προεδρία  των ΗΠΑ. Η  Γιάννα Αγγελοπούλου  εξέφρασε τη λύση της γιατί αυτή η συνάντηση «θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ χρήσιμη». και κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει.
Είναι μια ευκαιρία που χάθηκε.  Εξαφανίσθηκε  από τον ορίζοντα ένα πολύ ενδιαφέρον και ενδεχομένως πολύ ωφέλιμο γεγονός. Αραγε  φταίει «το ξερό μας το κεφάλι,ή ο  Θεός που μας μισεί».

Δηλαδή η ματαίωση του συνεδρίου ήταν μια ατυχία μέσα στις τόσες άλλες για την κυβέρνηση Τσίπρα, ή  προκλήθηκε από το βαρύ κλίμα που υπάρχει πλέον στις σχέσεις της με τους «έξω>- ενδεχομένως και από  τα ανοίγματα σε πρωτεύουσες που δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις με τη Δύση.
Μια τέτοια συζήτηση θα είχε νόημα  για το μέλλον .  Για να   λειτουργεί  εφεξής ως  υπενθύμιση για την ανάγκη να ενσωματώνουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις  στις διεθνείς κινήσεις τους  όλα τα δεδομένα και να μην φέρνουν το ένα σε αντίθεση με το άλλο.

  Με αλλά λόγια  η υπόθεση του συνεδρίου Κλίντον δηλαδή έίναι μια άσκηση διεθνούς πολιτικής για την  Ελλάδα. Πρέπει να  σχεδιάζει τις κινήσεις της με τρόπο που να την οδηγεί σε επωφελείς ισορροπίες. 

Σε κάθε περίπτωση όμως η  ματαίωση δεν  αφαιρεί τίποτε από την αξία της πρωτοβουλίας που ανέλαβε η Γιάννα Αγγελοπούλου.  Αν  το όφελος από την πραγματοποίηση του συνεδρίου χάθηκε  λόγω των αποφάσεων της αμερικανικής πλευράς, το όφελος από την  κίνησή της να συνδέσει με το συνέδριου  τους επικεφαλής των δυο μεγάλων κομμάτων της χώρας  παραμένει : Ο Τσίπρας και ο Σαμαράς  δεν είχαν αντίρρηση να ενώσουν τις  δυνάμεις τους   για τον ίδιο σκοπό . Ήταν η  συνεισφορά της κυρίας  στο πολιτικό σύστημα – πέρα από το συνέδριο. 

Αν πάντως η  αποδοχή της πρόσκλησής της  από τους δυο αρχηγούς ήταν ουσιαστική  έχουν άλλες   ευκαιρίες να  δείξουν – έστω και εκ του σύνεγγυς-ότι μπορούν να συγκλίνουν,  υπέρ τη χώρας.  Εφόσον το κάνουν ,  το συνέδριο που χάθηκε θα είναι  μάθημα  πολιτικής συμπεριφοράς εκατέρωθεν.