Το αποτέλεσμα του ελληνικού δημοψηφίσματος την 5η Ιουλίου ήταν ξεκάθαρο. Δέχονται οι Έλληνες νέα υφεσιακά μέτρα λιτότητας ναι ή όχι; Προς τιμήν τους η απάντηση ήταν ένα ξεκάθαρο ΌΧΙ, σε συνθήκες ωμού εκβιασμού από τους δήθεν εταίρους, γεγονός που αναδεικνύει το ΌΧΙ σε μια μεγάλη παρακαταθήκη για τους μελλοντικούς αγώνες, που έρχονται τόσο στην Ελλάδα όσο και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η κυβέρνηση από τη μεριά της υποστήριξε το ΌΧΙ σε αυτό το δημοψήφισμα και πέτυχε μια τεράστια νίκη, αφού το 61,3% των πολιτών υπερψήφισαν την πρότασή της. Ο Αλέξης Τσίπρας από τη στιγμή της ανακήρυξης του δημοψηφίσματος και ιδιαιτέρως αμέσως μετά το αποτέλεσμά του αποκτούσε επιτέλους ηγετικά χαρακτηριστικά, μέσα από την πρώτη ουσιαστική μάχη που έδινε.

Όμως η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Το μεγαλειώδες ΌΧΙ του ελληνικού λαού ξεκινά να μεταμορφώνεται σε ένα τεράστιο ΝΑΙ, μαζί με την ‘ευγενική χορηγία’ των διαπλεκόμενων καναλιών. Ο Αλέξης Τσίπρας συγκαλεί τη Δευτέρα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών και παίρνει τη συγκατάθεσή τους (πλην του ΚΚΕ) για να κλείσει συμφωνία με τους δήθεν εταίρους. Το βροντερό ΌΧΙ του ελληνικού λαού μεταφράζεται ως συμφωνία πάση θυσία εντός της ευρωζώνης. Ένα σχέδιο παραχάραξης της λαϊκής ετυμηγορίας, που συνιστά πραξικόπημα, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση. Ένα τερατώδες μνημόνιο έρχεται να προστεθεί πάνω στα άλλα, από ότι δείχνουν ως τώρα οι εξελίξεις.

Η επόμενη πράξη του δράματος εξελίσσεται στη Βουλή των Ελλήνων. Ο πρωθυπουργός καταθέτει την πρόταση την οποία προτείνει ως βάση διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές η κυβέρνηση και ζητάει την εξουσιοδότηση του σώματος, την οποία και παίρνει με 251 ψήφους. Όμως η νίκη της κυβέρνησης είναι Πύρρειος μιας και 17 βουλευτές του Σύριζα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δεν την ψήφισαν. Προς τιμήν τους η Ιωάννα Γαϊτάνη και Ελένη Ψαρρέα ψήφισαν ΟΧΙ. Ακολουθούν οκτώ βουλευτές που ψηφίζουν παρών, ανάμεσά τους ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Δημήτρης Στρατούλης. Επίσης εφτά βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απουσιάζουν από την ψηφοφορία.

Αξιοσημείωτος ο μνημειώδης κολοπαιδαρισμός του Γιάνη Βαρουφάκη, που ανεξαρτήτως του τι θα ψήφιζε, απουσιάζει προκλητικά από τη βουλή, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του έναν ολόκληρο λαό, που του εμπιστεύτηκε τόσο καιρό την τύχη του στα χέρια του, για να κάνει τα μπάνια του στην Αίγινα. Τέλος ακολουθούν 15 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι ψηφίζουν την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά προειδοποιούν ότι θα καταψηφίσουν τα μέτρα που έρχονται.

Η χώρα με την πλάτη στον τοίχο και με ένα περίστροφο κολλημένο στο κρανίο της. Ο Αλέξης Τσίπρας στο ρόλο του μοιραίου αυτόχειρα. Αφού αρνήθηκε πεισματικά να οργανώσει εδώ και τρία χρόνια την αντίσταση ενός λαού ακόμα και την ύστατη ώρα που ανακοίνωνε το δημοψήφισμα συνέχιζε να περπατά στο δρόμο του εφησυχασμού. Αντί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και σαν πραγματικός ηγέτης να καλέσει σε αντίσταση τον ελληνικό λαό για να υπερασπιστεί το διακύβευμα του δημοψηφίσματος, αυτός πρώτος ευνούχισε την ετυμηγορία του ελληνικού λαού και σέρνεται από ταπείνωση σε ταπείνωση και μαζί με αυτόν σέρνει και τη χώρα. Αντί να έχει ένα εναλλακτικό σχέδιο εκτάκτου ανάγκης σε κατάσταση πολέμου έχει εναποθέσει όλες του τις ελπίδες στην καλή θέληση των εκβιαστών της χώρας. Όμως αυτοί με τη σειρά τους απαιτούνε την πλήρη υποδούλωση της πατρίδας μας και τη μετατροπή του λαού μας σε σύγχρονους δουλοπάροικους.

Όμως μερίδιο ευθύνης έχει και η εσωτερική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, η αριστερή πλατφόρμα, που ενώ μίλαγε για την ανάγκη ενός σχεδίου Β δεν τόλμησε να προχωρήσει και να απαιτήσει ένα τέτοιο σχέδιο να υπάρχει στη φαρέτρα του ΣΥΡΙΖΑ, αντί αυτού πειθήνια ακολούθησε τις προσταγές της ηγετικής ομάδας, αποδεχόμενη ουσιαστικά να μην έχει αντιπρόσωπο στη διαπραγματευτική ομάδα και επί προσθέτως στα λόγια καθησύχαζε τον κόσμο ότι διέθετε εναλλακτικές λύσεις. Απ’ τη στιγμή που η αριστερή πλατφόρμα έβλεπε ότι ο Τσίπρας και οι γύρω από αυτόν δεν προχωρούσαν στην κατάλληλη προετοιμασία του λαού και του κόμματος για τη σφοδρή σύγκρουση, που ερχόταν έπρεπε να διαχωρίσουν τη θέση τους κάτι που έπραξαν έστω και καθυστερημένα με τη στάση τους στη βουλή. Ουδείς από την αριστερή πλατφόρμα έχει το δικαίωμα να παραδώσει την έδρα του μιας και είναι συνταγματική τους υποχρέωση να ελέγχουν την κυβέρνηση και να εκφράζουν τη γνώμη τους με θάρρος και εντιμότητα. Οποιαδήποτε άλλη ενέργεια αποτελεί κοινοβουλευτική εκτροπή.

Παρόλα αυτά είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε πλήρη αδυναμία της υπάρχουσας αριστεράς να παίξει τον επαναστατικό της ρόλο. Το έλλειμμα ηγεσίας αρχίζει και γίνεται κάτι περισσότερο από προφανές στον ελληνικό λαό. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι κατώτερο των περιστάσεων. Από τη μια πλευρά τα πολιτικά τζάκια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ εντελώς αποκομμένα από το λαϊκό αίσθημα, ανίκανα να αισθανθούν την παραμικρή συμπάθεια για τα προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός και από την άλλη μια αριστερά της καρέκλας, που έχει μετατρέψει την πολιτική και το συνδικαλισμό σε κύρια πηγή εισοδήματος.

Ένα καινούργιο πολιτικό υποκείμενο είναι τώρα περισσότερο από ποτέ αναγκαίο. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και οι μετέπειτα εξελίξεις που έλαβαν χώρα δείχνει ξεκάθαρα πως άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Ήρθε η ώρα ο λαός να βγει στο προσκήνιο. Ο δρόμος της ανάθεσης, της προσωπολατρίας, των αιώνιων και αλάνθαστων ηγετών μοιραία κάνει τους χειρότερους φόβους μας πραγματικότητα. Ένα πραγματικά δημοκρατικό λαϊκό κίνημα είναι η μόνη διέξοδος, που μπορεί να υπερασπίσει την εθνική μας ανεξαρτησία, να πραγματοποιήσει την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου μας και να πραγματώσει τους πόθους μας για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Είτε οδηγηθούμε σε ρήξη με την ευρωζώνη (το λιγότερο πιθανό σενάριο μιας και η κυβέρνηση προσφέρει γη και ύδωρ στους δανειστές) είτε ψηφιστεί ένα αποικιακού τύπου τρίτο μνημόνιο, που θα προσπαθήσει να ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Γρηγορείτε….