Ζω μόνιμα στο Μάντσεστερ, εδώ και έντεκα χρόνια. Σε αυτό το διάστημα είδα την πόλη να γίνεται πλουσιότερη, ασφαλέστερη και πιο εξωστρεφής. Δραστήριες πολυ-πολιτισμικές κοινότητες έχουν ξεφυτρώσει σε μέρη που άλλοτε αποφεύγαμε και αποκαλούσαμε no-go-areas. Με συντονισμένες προσπάθειες της αστυνομίας και εκπροσώπων της τοπικής κοινωνίας η εγκληματικότητα, η δράση των συμμοριών και τα ποσοστά οπλοκατοχής έχουν εκμηδενισθεί.

Ads

Αμέτρητοι φοιτητές απ’ όλον τον κόσμο δίνουν ζωή και προσωπικότητα στο Μάντσεστερ, που σήμερα καταγράφει έναν από τους υψηλότερους δείκτες ανάπτυξης στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κάτι που δεν φαίνεται να αλλάζει, παρά τις όποιες αβεβαιότητες του Brexit. Η πόλη αναδεικνύεται σε κόμβο διεθνούς εμπορίου και κυψέλη ευρωπαϊκού πολιτισμού.

“The Manchester Spirit”

Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί όσοι μένουν εδώ συνδέονται μεταξύ τους με μία ισχυρή αίσθηση αλληλεγγύης. Αυτό το “πνεύμα του Μάντσεστερ” (Manchester spirit) ήταν εμφανές και ηχηρό την Τρίτη, όταν χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της πόλης, για να τιμήσουν τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης. Ένας από αυτούς ήταν ο Μάικ Μπίτυ. “Είμαστε πάντοτε μία πόλη, που ζούσε από την ομοψυχία των ανθρώπων της. Δεν θα επιτρέψουμε να μας διαιρέσει η τρομοκρατία. Γι αυτό έφερα μαζί και τα τρία παιδιά μου” λέει ο Μαρκ. Οι τρεις κόρες του είχαν πάει κι εκείνες στη συναυλία της Αριάνα Γκραντέ το βράδυ της Δευτέρας. Υποθέτω ότι ο Μαρκ ήθελε να τις φέρει μαζί του, για να τους δείξει τί σημαίνει το “πνεύμα του Μάντσεστερ”. Στην ίδια εκδήλωση βρέθηκε και ο Αμπίντ Χουσείν, μαζί με μερικούς φίλους του. “Ελπίζω όλα αυτά να μας φέρουν πιο κοντά, όλους τους πολίτες του Μάντσεστερ. Λευκούς, μαύρους, κίτρινους, Εβραίους, χριστιανούς, μουσουλμάνους, ινδουϊστές ή Σιχ”.

Ads

Αργά το απόγευμα χιλιάδες άνθρωποι βγαίνουν από τις μπυραρίες και τα μπαράκια για να ξεχυθούν στη μαγιάτικη λιακάδα. Είναι σαν να επιστρέφει η καθημερινή ρουτίνα. Κι όμως, μία υποψία δυσαρέσκειας πλανάται στην ατμόσφαιρα. Οι ένοπλοι αστυνομικοί από τη μία πλευρά παρέχουν αίσθηση ασφάλειας, αλλά από την άλλη υπενθυμίζουν με την παρουσία τους τί ακριβώς συνέβη ή και τί μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Πριν από λίγες ώρες είχα ζήσει από κοντά τη βιαστική εκκένωση του Arndale Centres. Πρόκειται για ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο στην καρδιά της πόλης. Μόλις έφθασε η αστυνομία για να συλλάβουν έναν άνδρα που δεν είχε καμία σχέση με την τρομοκρατική επίθεση, ο κόσμος άρχισε να τρέχει πανικόβλητος προς τις εξόδους. Έτρεξα κι εγώ, για να αισθανθώ αργότερα αβοήθητος, φοβισμένος, αλλά και οργισμένος, που οι άνθρωποι σε αυτή την πόλη και πολλές άλλες ευρωπαϊκές πόλεις πρέπει να τα υφίστανται όλα αυτά.

“Κατ΄εξοχήν εναντίον του Ισλάμ”

Αναλογιζόμουν την επίθεση στο ΄Οσλο το 2011, με δράστη έναν ακροδεξιό τρομοκράτη. Προσπαθούσα να μην παρασυρθώ σε πρόωρα συμπεράσματα για πιθανή ανάμειξη ισλαμιστών. Στη συνέχεια το αποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση. Λίγο αργότερα έγινε γνωστή και η ταυτότητα του φερόμενου ως δράστη: πρόκειται για βρετανό υπήκοο με καταγωγή από τη Λιβύη. Ο ίδιος μεγάλωσε στο Μάντσεστερ, όπου είχαν καταφύγει οι γονείς του στη δεκαετία του ’80, προσπαθώντας να διαφύγουν από το καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι. Τί γίνεται τώρα με τον πολυάριθμο μουσουλμανικό πληθυσμό του Μάντσεστερ; Θα υπάρξουν οργισμένες αντιδράσεις όπως είχε συμβεί σε αλλες δυτικοευρωπαϊκές πόλεις μετά από επιθέσεις με τη “σφραγίδα” του αποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους;

Ο Γιουσούφ Τσουναρά, ιμάμης στο μουσουλμανικό τέμενος του Ολντ Τράφορντ, προσέρχεται κι αυτός στην εκδήλωση μνήμης για τα θύματα, ενώ εκφράζει τον αποτροπιασμό του για την επίθεση. “Είναι τρομερό και αηδιαστικό να σκοτώνει κάποιος αθώους ανθρώπους που απλώς διασκεδάζουν. Αυτές οι πράξεις στρέφονται κατ΄εξοχήν εναντίον του Ισλάμ και τις καταδικάζουμε απερίφραστα”, λέει. Παράλληλα εκφράζει τη συμπαράστασή του στην αστυνομία και στους εθελοντές που βοηθούν στις δύσκολες αυτές ώρες. Οι μουσουλμάνοι του Μάντσεστερ έχουν πολλές και διαφορετικές καταβολές. Θα ήταν ανόητο να καταδικάσει κανείς συλλήβδην ένα ολόκληρο κομμάτι του πληθυσμού λόγω θρησκείας και μέχρι στιγμής φαίνεται ότι οι περισσότεροι κάτοικοι του Μάντσεστερ συμφωνούν σε αυτό. Θα ήταν τόσο ανόητο, ωσάν να κατηγορούσε κανείς συλλογικά όλους τους λευκούς χριστιανούς, επειδή ένας από αυτούς δολοφόνησε τη βουλευτή των Εργατικών Τζο Κοξ πριν από το βρετανικό δημοψήφισμα για το Brexit.