Αν ανήκετε σε αυτούς που πιστεύουν ότι μόνο μια αφύπνιση μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από το τέλμα και τη σήψη δεκαετιών, η οποία εκδηλώνεται σήμερα με τη χρεοκοπία μιας ολόκληρης κοινωνίας, με ορδές αστέγων, με ολοένα αυξανόμενες αυτοκτονίες, με θάνατο ασθενών από έλλειψη φαρμάκων και περίθαλψης, ίσως το πρώτο που πρέπει να ζητήσουμε είναι να σταθούν επιτέλους απέναντι στις ευθύνες τους πολίτες και πολιτικό προσωπικό μαζί. Της Βικτώριας Τράπαλη

Όσο καιροσκοπική κι αν είναι από τη φύση της η εποχή μας, όσο κι αν το ίδιο το “σύστημα” κατασκευάζει παγκόσμια ένα μοντέλο κατώτερο του ανθρώπου σαν πρότυπο προσαρμογής για την επιβίωση, με σύγχρονους σκλάβους να δουλεύουν χωρίς κανένα δικαίωμα, καμιά ασφάλεια, στο έλεος του ανώνυμου κι απρόσωπου κεφαλαίου, υπάρχουν ακόμα αποκαλυπτικά πρόσωπα που μας θυμίζουν τη θεϊκή, παντοδύναμη πλευρά μας.

Η τραγωδία του ναυάγιου στην Κορέα, βρίθει από το γνώριμο είδος των ανευθυνοϋπεύθυνων που καραβοτσακίζουν αιώνες τώρα την ανθρωπότητα.

Ο καπετάνιος που εγκατέλειψε το πλοίο ενώ υπήρχαν ακόμη επιβάτες, οι αρχές που δε συντονίστηκαν, κλπ.

Μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό, συγκλονιστικό παράδειγμα συναίσθησης, επίγνωσης και συνείδησης του εαυτού του, ο 51χρονος καθηγητής Κανγκ Μιν-γκιου που βρέθηκε κρεμασμένος σε ένα δέντρο, έξω από το γυμναστήριο όπου έχουν καταλύσει οι οικογένειες των αγνοουμένων, περιμένοντας να μάθουν νέα για την τύχη τους. Στο πορτοφόλι του, η αστυνομία ανακάλυψε ένα επεξηγηματικό σημείωμα, που έλεγε:

«Το να ζήσω εγώ, όταν ακόμα υπάρχουν 200 αγνοούμενοι, είναι πολύ οδυνηρό. Αναλαμβάνω την πλήρη ευθύνη. Εγώ πίεσα, για να γίνει αυτή η εκδρομή. Θα ξαναγίνω δάσκαλος στην άλλη ζωή, για τους μαθητές μου, τα πτώματα των οποίων δεν έχουν βρεθεί».

Πιστεύετε ότι οι κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου-Παπαδήμου-Σαμαρά που επίσης πίεσαν να γίνει η δική μας εκδρομή ως χώρα στην επικράτεια της Τρόικας και του ΔΝΤ συμμερίζονται αυτά τα αισθήματα όσο ακόμα υπάρχουν 10.000.000 πολίτες που καθημερινά φτωχοποιούνται κι εξαθλιώνονται;

Ίσως είναι ένα ερώτημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει όταν θα ψέλνουμε χορωδιακά το βράδυ σε ξωκκλήσια ή μεγαλόπρεπους ναούς το Χριστός Ανέστη εκ νεκρών.

Για να ανακτήσει ο ύμνος τη σημασία του. Για να μην έχουν πάει όντως τζάμπα τα πάθη των τελευταίων ετών. Γιατί, στο τέλος-τέλος, πολλοί φοβούνται ότι ο Γολγοθάς μας τώρα αρχίζει, κι η Πασχαλιά θα έρθει όταν πραγματικά την αναζητήσουμε.

aeginalight.gr