Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι τόσο πυκνές το επόμενο διάστημα, που σε συνδυασμό με την συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση θα αλλάξουν τα πάντα στην Ελλάδα, τόσο στην οικονομία, όσο και στην πολιτική σφαίρα.

Πρώτον, η συμφωνία συνιστά ένα πρόγραμμα ριζικών μεταρρυθμίσεων, που κοινό τόπο έχουν την αλλαγή του κανονιστικού πλαισίου και την αλλαγή της φύσης του ελληνικού κράτους. Οι αλλαγές που θα γίνουν θα οδηγήσουν σε ένα κράτος μικρότερο, πιο αποτελεσματικό, χωρίς ισχυρές εξαρτήσεις από την πολιτική, ενώ ταυτόχρονα θα αλλάξει πλήρως το καθεστώς προστασίας όλων των επαγγελμάτων. Είναι ένα σχέδιο νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης, το οποίο όμως στην δική μας περίπτωση μπορεί να έχει σοβαρά οικονομικά αποτελέσματα, καθώς έρχεται να αντιμετωπίσει την πλήρη κατάρρευση του ελληνικού δημοσίου.

Δεύτερον, ο πρωθυπουργός, αλλά και ο Συριζα, έχουν μπροστά τους την πολύ μεγάλη πρόκληση να αλλάξουν την Ελλάδα, απομακρυνόμενοι από τη λογική του δικού τους προγράμματος, κάνοντας έναν μεγάλο συμβιβασμό με την ευρωζώνη. Αυτό μπορεί να συνιστά πρόβλημα πολιτικής διαχείρισης, αλλά επειδή η χώρα βρίσκεται σε παραγωγική νάρκη, σε καθεστώς διεθνούς ελέγχου και σε ουσιαστική χρεοκοπία, κάθε πρόγραμμα εξόδου, ακόμη και αν έχει νεοφιλελεύθερες παραμέτρους, συνιστά πρόοδο και δίνει τη δυνατότητα στην ελληνική κοινωνία να ανακτήσει τις παραγωγικές της δυνάμεις και εν συνεχεία να ανακτήσει και την πολιτική κυριαρχία. Ανεξάρτητο εθνικό κράτος, που ταυτόχρονα να έχει χρεοκοπήσει δεν υφίσταται.

Επομένως η αριστερά δεν έχει άλλη επιλογή από το να επιλέξει να διαχειριστεί αυτόν τον συμβιβασμό, στοχεύοντας στην ταυτόχρονη εγκαθίδρυση ενός δίκαιου κράτους, προτάσσοντας το κοινό συμφέρον, το εθνικό συμφέρον, αλλά και το λαϊκό συμφέρον, καθώς , όπως είναι σήμερα ή κατάσταση, μόνον ένα πρόγραμμα μεγάλων αποκρατικοποιήσεων σε υποδομές, λιμάνια, μεταφορές, αεροδρόμια, ενέργεια, μπορεί σχετικά άμεσα να αλλάξει το επενδυτικό κλίμα στην Ελλάδα και να βγει η χώρα όσο πιο γρήγορα γίνεται από την θανάσιμη ύφεση.

Φυσικά, το πολιτικό πρόβλημα παραμένει σοβαρό, καθώς ο Σύριζα είναι δομημένος πάνω σε εντελώς άλλη πολιτική λογική. Πλην όμως η αριστερά και ιδίως η κομουνιστική αριστερά, έχει στην πολιτική της κουλτούρα την χρήση των τακτικών συμβιβασμών, οι οποίοι μπορούν να ενταχθούν σε ένα στρατηγικό πλαίσιο, που θα οδηγεί σε μια χώρα πιο δίκαιη, πιο ανοιχτή, που θα έχει ανακτήσει την πολιτική κυριαρχία και θα έχει επανέλθει ομαλά στο διεθνές περιβάλλον.

Ο Σύριζα έχει αυτή τη στιγμή την ευκαιρία να ηγηθεί αυτής της τεράστιας μεταρρυθμιστικής προσπάθειας. Δεν πρέπει να την αφήσει να πάει χαμένη. Εάν προτάξει τον στόχο για τη δημιουργία ενός δίκαιου κράτους, εάν πείσει το λαό ότι θα εργαστεί για το κοινό αγαθό και όχι για την προάσπιση ταξικών συμφερόντων, τότε είναι βέβαιο ότι θα η περίοδος αυτή θα είναι η πιο δημιουργική στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.

Ο Τσίπρας πρέπει να τολμήσει να αναλάβει αυτό το έργο. Η Ελλάδα δεν έχει αυτή τη στιγμή κάπου αλλού να στηριχθεί.