«Aπό το σκοτάδι στο φως»: Βίντεο-ντοκυμαντέρ του Δημήτρη Μελέτη με συνεντεύξεις των απεξαρτημένων που ζητούν μια καλύτερη ζωή, μακριά από ναρκωτικά και φυλακές.

Ανάλγητο, αδιάφορο, εγκληματικό είναι τρεις από τους πολλούς χαρακτηρισμούς που θα μπορούσε να αποδώσει κάποιος σε ένα κράτος που αποφασίζει να οδηγήσει στην φυλακή ανθρώπους απεξαρτημένους από τις ναρκωτικές ουσίες για παραπτώματα που διέπραξαν στο παρελθόν όταν ακόμα βρισκόντουσαν εγκλωβισμένοι στον κόσμο των ουσιών.

Οι Κώστας Ριζόπουλος και Αχιλλέας Δεσποτάκης κατάφεραν και ξέφυγαν από την κόλαση των ναρκωτικών, δυστυχώς όμως όχι και από την «τυφλή» δικαιοσύνη, η οποία αποφάσισε να τους τιμωρήσει παραδειγματικά σε τετραετή κάθειρξη για μία ληστεία ζάντας και για κατοχή μικροποσότητας ηρωίνης αντίστοιχα, αδικήματα που σημειώθηκαν χρόνια πριν και υπό την επήρεια ουσιών.

Στο πλευρό των δύο θυμάτων της δικαστικής και κρατικής αναλγησίας βρίσκονται οι υπεύθυνοι του προγράμματος απεξάρτησης «18 Άνω», μέλη της ομάδας αλλά και πλήθος κόσμου, οι οποίοι πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, ζητώντας την αναστολή των δύο δικαστικών αποφάσεων, καθώς μέσα στη φυλακή ο απεξαρτημένος κινδυνεύει να πέσει και πάλι στις ουσίες, που διακινούνται σε αφθονία εντός των φυλακών.

Μάλιστα αντιπροσωπεία του 18άνω συναντήθηκε και με τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Χάρη Καστανίδη. Η Κατερινά Μάτσα, ψυχίατρος και υπεύθυνη του προγράμματος 18άνω, μιλώντας στο tvxs.gr σημείωσε ότι ο Υπουργός υποσχέθηκε να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αντιμετωπιστεί άμεσα το πρόβλημα, σημειώνοντας ότι «κατανοεί το δίκιο του αιτήματος».

Σημειώνεται ότι έχει συσταθεί μία επιτροπή με επικεφαλής τον Νίκο Παρασκευόπουλο, καθηγητή του ΑΠΘ και πρώην πρόεδρο του ΚΕΘΕΑ, η οποία επεξεργάζεται νέο νομικό πλαίσιο και εκτιμάται ότι το έργο της θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του χρόνου, δίνοντας οριστική λύση σε ανάλογες υποθέσεις.

Η καταδικαστική απόφαση για τον Αχιλλέα Δεσποτάκη έχει καθαρογραφεί και έχει φτάσει στον Άρειο Πάγο, ενώ η απόφαση του Κώστα Ριζόπουλου αναμένεται να καθαρογραφεί, ώστε στη συνέχεια να εκδικαστεί το αίτημα της αναστολής.

Όπως σημειώνει η κ. Μάτσα ο Κώστας Ριζόπουλος και ο Αχιλλέας Δεσποτάκης δεν είναι οι μοναδικές περιπτώσεις, καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει το 18άνω περίπου το 61% των απεξαρτημένων έχουν δικαστικές εκκρεμότητες από παραπτώματα που πραγματοποιήθηκαν όταν ήταν ακόμη χρήστες.

«Σε λίγες ημέρες ο υπουργός θα μας πει αν είναι δυνατόν να δοθεί κάποια λύση. Αν δεν δοθεί λύση θα συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις. Η συνέχιση των αγώνων είναι αναγκαία γιατί δεν είναι οι μόνες περιπτώσεις», τονίζει η Κατερίνα Μάτσα.

«Ο αγώνας ακόμη και αν δεν έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα βοηθάει αυτά τα παιδιά στο να νιώσουν τη συλλογικότητα και την αίσθηση της δύναμης από όλο το κόσμο που τους συμπαραστάθηκε», προσθέτει.

«Δεν πρέπει να υπάρχει κανένας απεξαρτημένος, ο οποίος δεν θα παίρνει αναστολή. Αυτό που θέλουν τα παιδιά είναι να τους δοθεί μία ευκαιρία και να αποδείξουν ότι έχουν αλλάξει. Η πολιτεία οφείλει με κάθε τρόπο να περάσει το μήνυμα ότι η θέση του εξαρτημένου δεν είναι στη φυλακή αλλά σε κάποιο πρόγραμμα και η θέση του απεξαρτημένου είναι μέσα στην κοινωνία και όχι στο κοινωνικό περιθώριο, όχι ξανά στη φυλακή», καταλήγει η κ. Μάτσα.

Κώστας Ριζόπουλος: «Θέλω να ζήσω και μου τα ακυρώνουν όλα»

Ο 32χρονος Κώστας Ριζόπουλος καταδικάστηκε τελεσίδικα σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης για την προ 13 χρόνων ληστεία μία ζάντας αυτοκινήτου. Τότε ήταν μόλις 18χρονών. Το «αδίκημά» του κρίθηκε σημαντικό και καταδικαστέο από την Ελληνική Δικαιοσύνη, ενώ η προσπάθεια που έκανε για να απεξαρτηθεί και να είναι σήμερα «καθαρός» φαίνεται πως κρίθηκε ασήμαντη. «Είναι άδικη η απόφαση και δεν μου αξίζει. Έχω δώσει ένα αγώνα και με στέλνουνε στη φυλακή. Τι θα κάνω στην φυλακή; θα αλλάξω; θα σωφρονιστώ;», δήλωσε απογοητευμένος στο tvxs.gr ο Κώστας Ριζόπουλος.

«Όταν πήρα την απόφαση να πάω στο «18 Άνω» στην Ασκληπιού, δεν μπορούσα να ανέβω τα σκαλοπάτια. Ρώτησα αν μπορώ αλήθεια να απεξαρτηθώ και πάλεψα για να μείνω καθαρός. Όταν ολοκλήρωσα το κλειστό πρόγραμμα ζήτησα κοινωφελή εργασία στο Δήμο Γαλατσίου, αλλά μου έδειξαν την απόφαση του δικαστηρίου… Θεμιτή η προσπάθειά αλλά ένοχος για το παρελθόν του», εκμυστηρεύεται.

Σήμερα ο Κώστας Ριζόπουλος δηλώνει ότι «φοβάται για το αύριο». «Λέω πρέπει να βρεις δουλειά και σκέφτεσαι ότι μπορεί να περπατάς στο δρόμο και να σε σταματήσουν και να σε στείλουν φυλακή. Δεν ξέρω αν μπορώ να το αντέξω και πάλι μέσα στη φυλακή. Θέλω να ζήσω έχω όνειρα και μου τα ακυρώνουν όλα».

Αχιλλέας Δεσποτάκης: «Ζητάω μία ευκαιρία να αγωνιστώ και να ζήσω»

Ο Αχιλλέας Δεσποτάκης, 28 χρόνια χρήστης, συνελήφθη το 2006 όταν στις αποσκευές ενός φίλου, μετά από έλεγχο βρέθηκαν 10 γραμμάρια ηρωίνης. Οι αρχές θεώρησαν ότι την είχαν από κοινού και ότι η συγκεκριμένη ποσότητα ήταν για πώληση και όχι για χρήση. Σήμερα έχει συμπληρώσει 3 χρόνια καθαρός…

«Ήταν μία μικρή ποσότητα. Είναι μία ιστορία χρόνια πριν. Σε αυτό το διάστημα έχω κάνει μία τεράστια στροφή στη ζωή μου και θα ήθελα να το καταλάβει η πολιτεία. Να μου δώσει την ευκαιρία να αγωνιστώ, να ζήσω», λέει στο tvxs.gr o Αχιλλέας Δεσποτάκης.

«Βγήκα από τα ναρκωτικά και την παραβατικότητα. Έδωσα μάχη, πάτησα στα πόδια μου, έχοντας ανατρέψει όλη μου τη ζωή, και άρχισα να κάνω μικρά όνειρα. Με τη συμμετοχή μου στο πρόγραμμα άρχισα να χαίρομαι τη μέρα, να συναναστρέφομαι με άτομα, να τους εμπιστεύομαι, να ελπίζω, να κάνω όνειρα… να είμαι πάλι άνθρωπος. Ήρθε μία δικαστική απόφαση και όλα ανατράπηκαν», δηλώνει ο Αχιλλέας Δεσποτάκης.

«Δεν ζητάω να μου χαριστεί κάτι, ζητάω μία ευκαιρία να αγωνιστώ ακόμη περισσότερο και να ζήσω. Πιστεύω ότι μου αξίζει μία ευκαιρία, να αγωνιστώ και να αποδείξω ότι η κοινωνία δεν κινδυνεύει από εμένα, αντίθετα έχω και εγώ να καταθέσω κάτι σε αυτή», τονίζει.

Ο Αχιλλέας Δεσποτάκης στέλνει μέσω του tvxs.gr ένα μήνυμα προς τους υπόλοιπους χρήστες. «Η απεξάρτηση μπορεί να γίνει. Είναι κάτι που γίνεται και αξίζει πολύ. Είναι δύσκολο να το πιστέψουνε και για μένα ήταν αδύνατο να το πιστέψω αλλά γίνεται».

Την δικαστική απόφαση τη χαρακτηρίζει «ρατσιστική όχι προς το πρόσωπο, αλλά απέναντι σε έναν τοξικομανή» και προσθέτει ότι αυτό που εισέπραξε «δεν ήταν κακία, ήταν άγνοια και αδιαφορία. Πρέπει να αφουγκράζονται και λίγο τη συνείδησή τους. Να βλέπουν πιο ανθρώπινα τις υποθέσεις».

«Είναι σαν να μου στέρησαν το φως, τη διέξοδο. Νιώθω ότι μου γκρέμισαν όλα τα όνειρα», καταλήγει ο Αχιλλέας Δεσποτάκης.