Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι σήμερα στην Ισπανία που αισθάνονται ότι ζουν κάτι πολύ σημαντικό, ίσως μια επανάσταση. Οι δρόμοι της Μαδρίτης πλημμυρίζουν από μια αίσθηση αισιοδοξίας και ελπίδας, είναι γεμάτοι από διαδηλωτές κάθε ηλικίας που κρατούν πλακάτ και πανώ πολλά από τους οποία γράφουν συνθήματα όπως «δεν μας εκπροσωπούν» και «υπερασπιζόμαστε τα όνειρά μας».

Ads

Η κεντρική πλατεία της πόλης έχει μετατραπεί σε καταυλισμό που έχουν στήσει ομάδες οι οποίες εμπνέονται από τις επαναστάσεις του αραβικού κόσμου. Όπου και αν κοιτάξεις θα δεις συνθήματα που ζητούν αλλαγή και “πραγματική δημοκρατία”. Κανείς δεν τα περίμενε όλα αυτά, ούτε οι ίδιοι οι ακτιβιστές. Κάτι που ξεκίνησε σαν περιθωριακή διαμαρτυρία για την αυξανόμενη ανεργία και το κυβερνητικό σχέδιο διάσωσης των τραπεζών κλιμακώθηκε απότομα όταν αρκετοί ακτιβιστές συνελήφθησαν από την αστυνομία και κρατήθηκαν για 48 ώρες.

Διοργανώθηκε μια διαδήλωση για την απελευθέρωσή τους στην Πούερτα ντελ Σολ, την κεντρική πλατεία της πόλης και χιλιάδες συνέρρευσαν όταν τα νέα μαθεύτηκαν μέσω του Ίντερνετ. Αυτό που ξεκίνησε από μια ομάδα λιγότερων από 100 ακτιβιστών άγγιξε μέσα σε έξι μέρες 50.000 άτομα.

«Δεν μπορούμε να βρούμε δουλειά, δεν μπορούμε να βρούμε σπίτι, δεν έχουν κρατική υγειονομική περίθαλψη» δηλώνει ο 20χρονος Αλεχάντρο Χαλόν. «Βρίσκομαι εδώ επειδή νομίζω ότι μπορούμε να αλλάξουμε κάτι». Η αισιοδοξία των νέων είναι ειλικρινής. Οι διαδηλωτές στην Πουέρτα ντελ Σολ ενδιαφέρονται μόνο για τη δράση, όχι τη ρητορική. Έχουν στήσει στην πλατεία έναν αυτοσχέδιο καταυλισμό που περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα, από παιδικό σταθμό μέχρι βιβλιοθήκη.

Το κίνημα δεν διαθέτει κάποια ηγετική μορφή, όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται σε γενικές συνελεύσεις που πραγματοποιούνται καθημερινά. Οι συζητήσεις είναι μακρές και κοπιαστικές -συχνά ξεπερνούν σε διάρκεια τις τέσσερις ώρες- αλλά μέχρι τώρα έχουν επιτυχία. «Η ηγεσία είναι η συνέλευση μας όπου όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία» δηλώνει η 29χρονη Νάντια Μορένο. «Πολλοί νομίζουν ότι αυτό δεν λειτουργεί, όμως στην πραγματικότητα είμαστε ακόμη εδώ χάρη σε αυτή τη συναίνεση».

Παρότι η κινητήρια δύναμη του κινήματος είναι πολιτικοποιημένοι νέοι ηλικίας 20 με 35 χρόνων, μια μεγάλη μερίδα από όλο το φάσμα της ισπανικής κοινωνίας φαίνεται να υποστηρίζει την κατάληψη της πλατείας. Η ατμόσφαιρα είναι εορταστική με οικογένειες, μουσική και εργαστήρια κάθε είδους που μπορεί να φανταστεί κανείς να πραγματοποιούνται όλη τη μέρα.

Οι διοργανωτές εκτιμούν ότι η μεγάλη επιτυχία του καταυλισμού, που έχει επεκταθεί ήδη σε περισσότερες από 60 άλλες πόλεις της Ισπανίας, πηγάζει εν μέρει από τις τελευταίες εξελίξεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο. «Η Αίγυπτος και η Τυνησία ήταν ο πιο σημαντικός καταλύτης για το κίνημα στην Ισπανία» σημειώνει η Μπεατρίς Πέρεθ, μια 29χρονη εκπρόσωπος του κινήματος που αναγνωρίζει επίσης την επιρροή των πρόσφατων φοιτητικών διαδηλώσεων στη Βρετανία. «Νομίζω ότι οι άνθρωποι βρίσκονται στον δρόμο επειδή έχουν ελπίδα και αυτό είναι το πιο σημαντικό» προσθέτει.

Η ελπίδα είναι τέτοια ώστε πολλοί στον καταυλισμό να πιστεύουν ότι ζουν την αρχή μιας κοινωνικής και πολιτικής επανάστασης. Είναι το πρώτο σημάδι, υποστηρίζουν, ότι οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο ετοιμάζονται να επεκταθούν στην Ευρώπη.

Ο 66χρονος συνταξιούχος, Μανουέλ Φερέιρα, δηλώνει ότι οι σκηνές στην Πουέρτα ντελ Σολ του θυμίζουν τις νεανικές κινητοποιήσεις στη Γαλλία το καλοκαίρι του 1968. «Είναι ο ίδιος πόλεμος ενάντια στο κεφάλαιο, ενάντια στην εξουσία, ενάντια στους πολιτικούς, ενάντια στο κατεστημένο» εξηγεί. «Και οι κινητοποιήσεις στην Πουέρτα ντελ Σολ είναι πιο σημαντικές επειδή, χάρη στο Facebook και το Ίντερνετ, το κίνημα είναι παγκόσμιο. Νομίζω ότι ζω την αρχή μιας νέας παγκόσμιας τάξης».

Η έναρξη των κινητοποιήσεων συνέπεσε με τις περιφερειακές εκλογές που διεξήχθησαν σε όλη τη χώρα. Το δεξιό Λαϊκό Κόμμα επικράτησε με μεγάλη άνεση. Κάποια στιγμή, η εκλογική επιτροπή κήρυξε παράνομους τον καταυλισμό. Παρότι όμως υπήρξαν έντονες φήμες για επικείμενη αστυνομική επιχείρηση «σκούπα» και επτά κλούβες συγκεντρώθηκαν σε μια πλευρά της πλατείας, οι διαδηλωτές παρέμειναν στις θέσεις τους όλο αυτό το διάστημα. «Αν μας πάρουν αύριο από την πλατεία, το μόνο που θα κατορθώσουν θα είναι να μας κάνουν να επιστρέψουμε δυνατότεροι» δηλώνει ο 22χρονος Χουάν Μαρτίν. «Θέλουμε μια νέα κοινωνία. Η σημερινή έχει πάψει να λειτουργεί» προσθέτει.

Δημοσιεύθηκε στην Αυγή στις 29/05/2011.