Η συζήτησή μας δεν ήταν κυρίως αθλητική, άλλωστε ούτε το βιβλίο του «Η δύναμη της ήττας» (εκδόσεις MVpublications) είναι.

Με το Μπάνε Πρέλεβιτς, έναν από τους κορυφαίους και πιο δημοφιλείς μπασκετμπολίστες που πέρασαν από την Ελλάδα, μιλήσαμε για την αυτογνωσία, τους βομβαρδισμούς στο Βελιγράδι, το Μπρέγκοβιτς, τον Κουστουρίτσα και τον Κιάνου Ριβς.

Μιλάει το ίδιο καλά σερβικά και ελληνικά, αλλά ονειρεύεται ελληνικά..

Ζει στη Θεσσαλονίκη, πηγαινοέρχεται στην Αθήνα, όταν, όμως το μυαλό του ταξιδεύει πηγαίνει κατευθείαν στο Dorcol, τη γειτονιά που μεγάλωσε στο Bελιγράδι. Ένα όμορφο προάστιο, στη γειτονιά του και στα όμορφα παιδικά χρόνια.

Ένας Σέρβος που αισθάνεται εξίσου Έλληνας -«αδέρφια δεν είμαστε;»- και παρότι ο αγαπημένος του ΠΑΟΚ είναι αδερφοποιημένος με την Παρτιζάν, εκείνος υποστηρίζει πάντα την ομάδα που ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ, τον Ερυθρό Αστέρα.

«Στον Ερυθρό Αστέρα έζησα τα παιδικά ευτυχισμένα χρόνια. Μετά, σαν πρόεδρος του ΠΑΟΚ δέθηκα πολύ με την Παρτιζάν. Είναι και οι δύο μεγάλες ομάδες. Αν θέλει κανείς να δει ωραίο μπασκετικό θέαμα να πάει στο Βελιγράδι να δει Ερυθρός Αστέρας-Παρτιζάν.»

Το μπάσκετ ήταν για πολλά χρόνια η ζωή του. Σαν παίκτης, προπονητής, πρόεδρος, πάντα φίλαθλος, αλλά τώρα πια έχει και μια άλλη ιδιότητα. Προπονητής ζωής. Σπούδασε life coach και αυτή η εμπειρία μεταφέρθηκε στο βιβλίο.

Και υπάρχει και η τελευταία του ιδιότητα ως σύμβουλος στην περιφέρεια κεντρικής Μακεδονίας, μετά τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές.

Τελευταία, μέχρι την επόμενη, για να θυμηθούμε και το μοτο.

Πόσο χρόνο σου πήρε να γράψεις το βιβλίο;

Πριν από δύο χρόνια το ξεκίνησα. Τους τελευταίους δύο μήνες έγραφα εντατικά.

Θα υπάρξει και επόμενο;

Περιμένω την έμπνευση.

To life coach δεν είναι και μόδα;

Μπορεί. Δεν είναι κακό. Όλοι έχουμε κάποια θέματα που θέλουμε να τα συζητήσουμε με κάποιον. Και το facebook είναι μόδα και είναι χρήσιμο. Σημασία έχει τι χρήση του κάνεις και με ποιο τρόπο.

Το κοινό σημείο Σέρβων και Ελλήνων είναι η τρέλα, θέλουν λίγη τρέλα στη ζωή, λέει ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς. Έτσι είναι;

Είναι φιλοσοφημένος άνθρωπος ο Μπρέγκοβιτς. Θα συμφωνήσω μαζί του. Χρειάζεται τρέλα η ζωή. Να ζεις την κάθε μέρα. Όπως λέει το σύνθημα Live the day.

Αυτό είναι το δικό σου;

Το δικό μου αγαπημένο είναι το Let it go and lets go

Σε ποια άλλη πόλη, εκτός από τη Θεσσαλονίκη, θα μπορούσες να ζεις και να είσαι καλά;

Δεν ξέρω. Ίσως στη Μπολόνια, επειδή έζησα ένα χρόνο. Κι εκεί έχουν τρέλα. Με το φαγητό.

Παίκτης, προπονητής, πρόεδρος. Ποιος ήταν ο πιο δύσκολος ρόλος που έπαιξες;

Πρόεδρος. Έτσι όπως ήμουν εγω, για οκτώ χρόνια ήμουν διαχειριστής της καθημερινότητας στον ΠΑΟΚ, ήταν πολύ δύσκολο.

Ευρωπαικό μπάσκετ ή NBA; Τι επιλέγεις;

Εγω είμαι του ευρωπαικού μπάσκετ. Έχει πολύ στρατηγική, κάθε φάση έχει σημασία, έχει μεγάλες προσωπικότητες, παίκτες και προπονητές..

Το NBA έχει θέαμα. Μπαίνουν πολλά καλάθια. Αυτό θέλουν οι φίλαθλοι. Είναι show business.

Σ’ ενοχλεί;

Δεν είναι κακό. Είναι όπως το βλέπει ο καθένας. Δεν είμαι δογματικός. Πουθενά δεν είμαι δογματικός.

Για τη φετινή Ευρωλίγκα τι προβλέπεις; Τι μπορούν να κάνουν Ολυμπιακός και Παναθηναικός;

Μπορούν και οι δύο να διεκδικήσουν θέση στην οκτάδα

Στο φαιναλ-φορ όχι;

Όποιες ομάδες μπουν στην οκτάδα έχουν τις ίδιες πιθανότητες για το φαιναλ-φορ.

Για την Παρτιζάν και τον Ερυθρό Αστέρα;

Έχουν και αυτές πιθανότητες να μπουν στην οκτάδα.

Στην Ευρωλίγκα από τις 18 ομάδες οι 12 είναι σε πάρα πολύ καλό επίπεδο. Όλα μπορούν να γίνουν.

Ποια θα ήταν για σένα η ιδανική πεντάδα στο μπάσκετ;

Πέτροβιτς, Γκάλης, Σαμπόνις, Πάσπαλι, Κούκοτς

Με προπονητή;

Χωρίς προπονητή. Αυτοί δεν τον χρειάζονται. Χρειάζονται ένα διαχειριστή προσωπικοτήτων.

Το 7 ήταν το αγαπημένο σου νούμερο;

Όχι. Μετά έγινε.

Πες ότι έρχεται τώρα ένας σκηνοθέτης και σου λέει θα κάνω ταινία για σένα. Ποιος θα ήθελες να σε υποδυθεί;

Ο Κιάνου Ριβς. Μ’ αρέσει ο τύπος. Είναι πολύ χαλαρός. Μπαίνει στο μετρό και τρώει το παγωτό του. Έχει πιάσει το νόημα.

Κατά τον Εμιρ Κουστουρίτσα αν δεν ξεχνάμε δεν προχωράμε στη ζωή. Δεν επιβιώνουμε. Είναι μεγάλη ικανότητα να ξεχνάς. Συμφωνείς;

Σίγουρα. Αν δεν ξεχάσεις τα παλιά δε μπορείς να δημιουργήσεις χώρο για τα καινούργια. Θέλει πολλή δουλειά να ξεχάσεις και να προχωρήσεις. Κι εκεί έρχεται το θέμα της αυτοβελτίωσης, της αυτογνωσίας. Για μένα το κλειδί για την αρμονία, την ευτυχία, τις σχέσεις, για όλα στη ζωή, είναι η αυτογνωσία. Αυτό το έμαθα στο life coach.

Ένας αθλητής μπορεί να τα καταφέρει όλα αυτά; Μπορεί να διαχειριστεί τη διασημότητα, τη δόξα;

Είναι δύσκολο, όταν είσαι στην κορυφή, είσαι διάσημος, έχεις επιτυχίες, αλλά τότε έρχονται οι ήττες και σε προσγειώνουν. Και πάλι είναι δύσκολο να έχεις αυτογνωσία και παίζει μεγάλο ρόλο το περιβάλλον.

Τους βομβαρδισμούς στο Βελιγράδι, το 1999, τους έζησες από τη Θεσσαλονίκη, τελευταία χρονιά που έπαιζες μπάσκετ. Πως το θυμάσαι;

Ήταν πολύ δύσκολη εμπειρία. Ήταν από αυτές τις στιγμές που δε μπορείς να κάνεις τίποτα.

Να συγκεντρωθείς στο μπάσκετ μπορούσες;

Αναγκαστικά. Κι αυτό με βοηθούσε.

Η ζωή των ανθρώπων στη Σερβία άλλαξε μετά το 1999. Δύσκολο να ξεχάσουν..

Πιθανότατα και η δική μου θα άλλαζε. Δεν ήμουν εκεί όμως. Άκουγα ιστορίες, αλλά είναι διαφορετικό να σου τις μεταφέρουν από το να τις ζεις.

Μια νέα ιδιότητα, αυτή του συμβούλου στην περιφέρεια κεντρικής Μακεδονίας, σε αγχώνει;

Πήγα καλά στις εκλογές και χαίρομαι και ευχαριστώ τον κόσμο. Θα προσπαθήσω ν αφήσω έργο.

Σ’ ενδιαφέρει η πολιτική;

Θα μπορέσω να σου πω σε μερικούς μήνες. Αλλά ποτέ μη λες ποτέ. Αυτό είναι το μοτο μου.

Όλα καλά, συνηθίζεις να λες. Μα το πιστεύεις;

Προσπαθώ να κρατήσω την εσωτερική μου αισιοδοξία.

Οι επιτυχίες και στον αθλητισμό και στη ζωή είναι πολύ λιγότερες από τις αποτυχίες.

Επιτυχία, για μένα, είναι η κάθε μέρα που την περνάω καλά

Το όνομα σου Branislav σημαίνει ένδοξος αμυντικός. Καλύτερο σύστημα ποιο είναι;

Σαν αθλητής ήμουν περισσότερο επιθετικός. Στη ζωή κάποιες φορές είμαι επιθετικός και κάποιες αμυντικός.

Δε λένε πως καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση;

Και καλύτερη επίθεση η άμυνα. Ισχύει και το ανάποδο. Όλα εξαρτώνται.

«Έχει δύναμη η ήττα. Η ήττα θα σε καθορίσει. Θα καθορίσει αυτό που είσαι, αλλά κυρίως το πού θέλεις να φτάσεις. Πόσο σκληρά θέλεις να παλέψεις, πόσο έτοιμος είσαι να αλλάξεις και να αφιερώσεις όλο τον εαυτό σου για να πετύχεις τον στόχο σου. Γιατί μόνο η ήττα θα σε φέρει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου και το ταβάνι σου. Σε κάθε νίκη ο αθλητής δεν το καταλαβαίνει, αλλά το προσωπικό ταβάνι μένει στάσιμο. Η ευτυχία και η αναγνώριση της στιγμής συμπιέζουν τα όριά σου. Η ήττα, όμως, ο πόνος, η απογοήτευση, σε αναγκάζουν να ψάξεις βαθιά στις πηγές των ονείρων σου για να βρεις τη δύναμη και να σηκωθείς. Να πετύχεις. Να αγγίξεις τον στόχο σου, από τον οποίο, θεωρητικά, τη στιγμή της ήττας απομακρύνεσαι. Κι όμως, όχι! Η σωστή διαχείριση κάθε ήττας, κάθε αποτυχίας, στην πραγματικότητα φέρνει την υλοποίηση του ονείρου ακόμη πιο κοντά. Αρκεί να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και τις διαθέσεις σου».