Αποδείχτηκε πως μπορεί κανείς να συνηθίσει σχεδόν τα πάντα. Αυτό που τη μια μέρα σου φαίνεται απαράδεκτο, εντελώς ανυπόφορο, με τον καιρό μοιάζει φυσιολογικό, συνηθισμένο.

Ads

Μόλις πέρασαν οι πρώτοι λίγοι μήνες, το όνειδος της δίκης του Τζέικομπ έχασε την ικανότητα να μας θυμώνει. Είχαμε κάνει ό,τι μπορούσαμε.

Ένα μεγάλο κακό είχε συμβεί στην οικογένειά μας. Πάντα θα μας συνδύαζαν μ’ αυτό. Θα ήταν το πρώτο που θα σκέφτονταν σε κάθε περίπτωση.

Κι εμείς πάντα θα μέναμε στιγματισμένοι από την εμπειρία, με τρόπους που τότε δεν μπορούσαμε να μαντέψουμε. Όλα άρχισαν να φαίνονται απλά, οριστικά, ανάξια ιδιαίτερης προσοχής.

Ads

Και όταν αρχίσαμε να συνηθίζουμε την καινούρια μας ζωή σαν διαβόητη οικογένεια, όταν επιτέλους αποφασίσαμε να κοιτάζουμε μπροστά και όχι πίσω, η οικογένειά μας βγήκε πάλι στο προσκήνιο της δημοσιότητας. […]

Μια ηλικιωμένη γυναίκα από το παραπεμπτικό συμβούλιο ενόρκων έπνιξε μια κραυγή τρόμου.

Για μια στιγμή πίστεψα πως ήταν ένας εσκεμμένος τρόπος για να επηρεάσει τους ενόρκους –Δεν το καταλαβαίνετε πως μας λέει ψέματα;- πλάγιος τρόπος που δεν θα φαινόταν στα Πρακτικά.

Όμως ο Λάτζουντις απλώς στεκόταν εκεί, με τα χέρια στους γοφούς, κοιτώντας τα παπούτσια του και κουνώντας ανεπαίσθητα το κεφάλι.

Έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα ανέκτησε την αυτοκυριαρχία του. Σταύρωσε τα χέρια και πήρε μια βαθιά αναπνοή.

Πάμε πάλι. Δόλωμα, παγίδα, ξέσκισμα. 

Σήκωσε το βλέμμα του πάνω μου και είδε… Τι; Έναν εγκληματία; Ένα θύμα; Σε κάθε περίπτωση, μια απογοήτευση.

Αμφέβαλλα για το αν είχε τη λογική να δει την αλήθεια: πως υπήρχαν τραύματα πολύ χειρότερα από τα μοιραία, τα οποία η δυαδική διάκριση του νόμου –αθώος/ένοχος, εγκληματίας/θύμα- δεν μπορούσε να κατανοήσει, πόσο μάλλον να τα διορθώσει. Ο νόμος είναι σφυρί, όχι νυστέρι»

Απόσπασμα από την Υπόθεση Jacob, το τελευταίο μυθιστόρημα / δικαστικό θρίλερ του συγγραφέα William Landay, εκδ. Διόπτρα, 2012, σε μετάφραση Μαρίας Κωνσταντούρου

imageimage
«Σε προάστιο της Βοστόνης ένας έφηβος δολοφονείται άγρια. Ο διακεκριμένος βοηθός εισαγγελέα Άντριου Μπάρμπερ δεν διστάζει να αναλάβει προσωπικά την υπόθεση, παρότι το θύμα ήταν συμμαθητής του γιου του. Οι κάτοικοι είναι μουδιασμένοι από το σοκ, αλλά έχουν εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη και στις ικανότητες του Άντριου.

Αναπάντεχα, έρχονται στην επιφάνεια στοιχεία που υποδεικνύουν ως βασικό ύποπτο το γιο του Άντριου, τον Τζέικομπ, έναν δυσπρόσιτο έφηβο κλεισμένο στον εαυτό του. Τα Μέσα Ενημέρωσης οργιάζουν, φήμες διαδίδονται στη μικρή πόλη, άνθρωποι συνθλίβονται χωρίς ελαφρυντικά.

Ο Άντριου Μπάρμπερ θα αντιμετωπίσει τρομακτικά ηθικά διλήμματα και με κάθε τίμημα θα προσπαθήσει να σώσει το γιο του. Βαθιά μέσα του γνωρίζει ότι είναι αθώος, αλλά δεν αρκεί η δύναμη της ψυχής για να πείσει τους ενόρκους. Όταν τα κίνητρα όλων των πρωταγωνιστών αποκαλυφθούν, ο χορός των σκιών θα μετατραπεί σε θρίλερ με απρόβλεπτο ένοχο.

Εσείς, μέχρι πού θα φτάνατε για να υπερασπιστείτε την οικογένειά σας;»

«Από τις πρώτες σελίδες της «Υπόθεσης Jacob», ήξερα ότι αυτό το βιβλίο ήταν ξεχωριστό. Εκτός από δικαστικό δράμα που συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία νομικού και ψυχολογικού θρίλερ, είναι μια σπουδή πάνω στην καρδιά της οικογένειας και όσο το διαβάζετε θα ραγίσει τη δική σας» Chevy Stevens συγγραφέας των αστυνομικών θρίλερ Η εξαφάνιση καιΤο στίγμα.

***

imageimage
Ο William Landay γεννήθηκε το 1963 στη Βοστόνη. Το πρώτο του μυθιστόρημα, “Mission Flats”, κέρδισε το βραβείο Dagger ως το καλύτερο ντεμπούτο από τη Βρετανική’Ενωση Συγγραφέων αστυνομικών βιβλίων.

Το δεύτερο βιβλίο του, “The Strangler”, ήταν επίσης υποψήφιο για βραβεία κριτικών ως το καλύτερο αστυνομικό του 2007.

Η “Υπόθεση Jacob” είναι το τρίτο του βιβλίο και εδραίωσε τον Landay στις λίστες με τα best seller.