«Το είπαν δύσκολο και είναι. Μιλώ για την αποφυγή της εσκεμμένης πράξης του εντυπωσιασμού και της ανώφελης αντιποιητικής ρητορείας, ασθένειες της ποίησης που συχνά συναντάμε στην εκδοτική πλημμυρίδα του καιρού μας.

Η ποίηση της Βίκυς Λαμπίρη είναι ξεκάθαρη. Γνωρίζοντας την παραπάνω παγίδα, γράφει ποιήματα που μας αφορούν, σεβόμενη τις λέξεις, τη φαντασία της, την προσωπική της συγκίνηση την ώρα που γράφει. Ξέρει  το μέτρο και τη τάξη των πραγμάτων.

Αποτυπώνει με τρόπο απλό και σοφό, το κατακερματισμένο πρόσωπο της εποχής μας, αποκρυπτογραφεί τις παραφωνίες, τις αποκλείσεις και τις αντιφάσεις της, ενώ φωτίζει τις βαθιά ανθρώπινες και αντιηρωικές στιγμές της. Η Βίκυ διαθέτει μια φαντασία γλωσσική. Λέξεις που θαρρείς και περίμεναν την προσωπική της αγωνία, να επανατοποθετηθούν να ξαναμιλήσουν, να σταθούν μέσα στα ποιητικά της κείμενα, ως μικρά μυστικά που φανέρωσαν ξαφνικές αλήθειες. Η Βίκυ δημιουργεί μια γοητευτική σύγχυση ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό. Μιλάει  με τον πιο απλό τρόπο, για τα πιο βαθιά πράγματα.  Ο Λόγος της αφοπλιστικός. Σε κερδίζει  χωρίς την παραμικρή μάχη. Κι εδώ είναι η μεγάλη αντίφαση της τέχνης της. Ενώ σε κερδίζει, θέλει εσύ να είσαι ο νικητής.

Κώστας Φασουλάς»*

Η Βασιλική Λαμπίρη, έγραψε για την εν λόγω έκδοση:

«Σε λίγες μέρες βγαίνει η δεύτερη ποιητική μου συλλογή, με τίτλο “Ενός λεπτού σιγή”, από τις εκδόσεις Μετρονόμος.

Ευχαριστώ από καρδιάς τον Θανάση Συλιβό για την έκδοση, την Κρυσταλία Πατούλη για την επιμέλεια, τον Κώστα Φασουλά για τον πρόλογο, τον Μάριο Λώλο για την φωτογραφία του εξωφύλλου (από την συναυλία για τον Παύλο Φύσσα στα Λιπάσματα Δραπετσώνας).

Έχω αφιερώσει ένα ποίημα στην Clarissa Pinkola Estes, ένα ποίημα στην Θέκλα Τσελεπή και ένα ποίημα στον Πέτρο Καπετανόπουλο.

Θα τα γράψω ακριβώς όπως τα νιώθω: Η χαρά μου είναι βαθιά. Δεν ανήκει στα εφήμερα. Κινήθηκα ανάμεσα σε λέξεις, παύσεις και σιωπές. Κυρίως σιωπές. Εκεί βρέθηκα να συνομιλώ. Με το αίμα. Το αίμα των θυσιασμένων. Των πεσόντων για την ελευθερία. Εκεί γεννήθηκε και ο τίτλος. Εν μέσω χαμού, πανδημίας, κορωνοϊών, λιμών και λοιμών, σεισμών, καταποντισμών, φασισμών, πολέμων, δεν σταμάτησα να γράφω ούτε λεπτό. Αν με ρωτήσεις γιατί, θα σου πω γιατί υπερισχύει το σκοτάδι, και κάτι έπρεπε να κάνω για να έχω φως. Βούτηξα ξανά μέσα μου, έσκαψα. Ζωή -Έρωτας – Θάνατος. Μυστήριο. Τρίπτυχο. Και ναι, επιθυμώ να το μοιραστώ και να το προσφέρω και σε σένα. Είναι αφιερωμένο. Σε σένα. Σε σένα που σε αδικούν, που σε ποδοπατάνε κάθε μέρα με κάθε τρόπο, σε σένα που σε ενοχλεί η αδικία, σε σένα που αγωνίζεσαι εναντίον της αδικίας, σε σένα που θες να αλλάξουμε μαζί τον κόσμο. Σε σένα που ονειρεύεσαι ακόμα. Όσοι θεωρούν ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες των ανδρών, ότι οι πρόσφυγες είναι λαθρομετανάστες, ότι οι παρίες δεν είναι άνθρωποι, ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι άρρωστοι και ότι οι φασίστες είναι άνθρωποι, ας μην μπουν στον κόπο να διαβάσουν αυτό το βιβλίο.

Καλή Ανάσταση σε όλους.

Να αγαπάτε».

*Πρόλογος της ποιητικής συλλογής «Ενός λεπτού σιγή», της Βασιλικής Λαμπίρη, που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Μετρονόμος.

Σημ: Η Φωτογραφία εξωφύλλου του ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ, είναι του  Μάριου Λώλου.